(Foe Yong Hai)
Tekst: Willy Riemersma-Philippi
Nachtmerrie
Thuis pakte ik de grootste pan die ik
bezat en vulde die met water. De krab
ben deed ik in de pan en de pan ging op
het vuur. Na een tijdje wilden de krabben
met alle geweld uit de pan. Ze probeer
den het deksel op te tillen en om ont
snapping te voorkomen, hield ik het
deksel stevig op de pan.
Mijn kinderen keken ontzet toe en rie
pen: 'mama, je bent een moordenares!
Hoe leun je die beesten zo'n langzame
dood bezorgen?' Ik raakte in paniek,
maar wist geen andere manier om de
krabben gaar te koken. Hoe deed moeder
het vroeger? Niemand kon mij goede
raad geven.
Ik moest het deksel op de pan blijven
houden en hoopte dat ze gauw dood gin
gen om dan stil in de pan te blijven lig
gen. Het was een nachtmerrie!
Toen ze gaar waren, heb ik ze laten
afkoelen en gauw in de vriezer gedaan. Ik
kon ze niet verder bereiden. Weggooien
kon ik ook niet, want daarvoor waren ze
te kostbaar.
Dinner
Ongeveer een half jaar later nodigden we
enkele vrienden uit voor dinner. Ik zou
de FoeYong Hai gaan maken en haalde
de gekookte krabben uit de vriezer. Het
gerecht was goed geslaagd en ik kreeg
heel wat complimenten.
Ik heb maar aan niemand verteld wat
een drama het was om de krabben te
koken. Pas veel later, na goed gekeken te
hebben hoe ze in Fisherman's Wharf de
krabben koken, kwam ik tot de ontdek
king dat het eigenlijk heel eenvoudig was.
Het is maar een weet. Was ik echt een
moordenares?
Your honor, I was an inexperienced, inno
cent housewife
Tekst: Th. G. Lemmens-Finger
Mijn echtgenoot had een
beige Ford gekocht met een
tijger op de motorkap.
Wij leerden elkaar in septem
ber 1934 kennen. Omdat wij
samen terug gingen naar
Indië, moesten wij in
Den Haag in de Lange
Houtstraat op Buitenlandse
Zaken zijn om alles te rege
len, want ik was Duitse.
Terugkerende naar de auto
op het Plein, stond er precies
dezelfde auto, zelfde kleur
met Indisch nummerbord,
naast die van ons en wij
waren perplex. Dat moet
expres zijn gedaan.
Wij konden echter niet wach
ten, wat ons erg speet. Met
pijn verkochten wij onze auto
voor ons vertrek naar Indië,
waarmee wij zo gelukkig
samen waren geweest.
Meestal gingen deze auto's
weer over in handen van ver
lofgangers uit Indië. Zo ook
de onze.
Zo ging dat toen. Mijn echt
genoot kwam om met de
Junyo Maruwat ik nog
steeds niet kan verwerken.
44 ste jaargang - nummer 3 - september 1999 39
'ordenares?
