POIRRIE'S
PERIKELEN
Yin en Yai g'
'In dc afgelopen eeuw hebben we met vee1
nieuwigheidjes leren leven: radio,
Met het speelgoed is het in ieder geval
faliekant verkeerd gegaan. Echte speel
vreugde beleven kinderen niet aan al die
geavanceerde elektronische troep, ze
krijgen er alleen maar gefixeerde staar-
ogen en digitale oogkleppen van. In dat
opzicht had de klok zo omstreeks 1931
stil moeten blijven staan, want in die tijd
voerde de romantiek van het eenvoudige
de boventoon in een (kinder) leven, dat
kan ik me nog goed herinneren. Zoals
het blikken popop-stoombootje met dat
mini-watertankje en -stookplaatje.
Made in Japan, goedkoop en niet erg
degelijk, maar je kon er uren zoet mee
zijn. Als dat dingetje met z'n karakteris
tieke 'popopopop'-uitlaatgeluid de vaste
wastafel van ma doorkruiste, raakte ik
helemaal in trance en waande me op een
zeesleper op de Oceaan. De Indische,
natuurlijk. Was ook net echt, als ik het
water in beroering bracht om te kijken of
dat bootje wel stormbestendig was. Niet
dus. Werd ma razend vanwege de rot
zooi.
Serie plaatjes rond liet tollen, was het net
of je naar een film keek. Slingerde je
langzaam, dan kreeg je het slowmotion-
effect en slingerde je snel, dan zag je
door de bomen het bos niet meer.
Alleen achteruit kon niet, want dan
draaide het mechaniek in de soep en kon
je het hele gevalletje weggooien.
Echt 'Alade in Japan'.
Schansspringen
Dat zijn herinneringen van de bovenste
speelgoedplank, die bekroond worden
door de zeer korte geschiedenis van de
enorme opwindbare sedan, die ik op
mijn vijfde verjaardag van een oom en
een tante kreeg. We woonden toen in
Meester Cornelis aan de Matramanweg,
schuin tegenover de soos Amicitia.
Die sedan was roomwit met bruine spat
borden, dat was toen de automodetrend,
net als bij die lefschoenen voor boeaja's.
En drie keer raden: Alade in Japan, dat
was de speelgoedtrend. Om het kort te
houden: pa en ma en die oom en tante
gingen even weg, dus gingen op de
voorgalerij de krossi males,
andere stoelen, tafels en
bloempotten aan de kant
om de sedan ruim baan te
geven. Alles ging perfect,
totdat ik een beetje moe
werd van het achter dat
ou is het natuurlijk wel zo dat
de wet van Yin en Yang ook
hierop van toepassing is en al
die uitvindingen ons naast ellende een
heleboel gemak bezorgen. Zat je vroeger
een hele maand op een boot om van
Indië naar Holland of andersom te kun
nen komen, nu stap je in een Jumbo en
nog geen dag later kun je je in Bali op
het strand laten pidjet. Aloes of niet
aloes, moet je zelf weten. Geweldig, al is
het wel zo dat door het steeds drukkere
vliegverkeer steeds meer en grotere
vlieghavens uit de grond moeten worden
gestampt en als gevolg daarvan een
compleet ras van gestoorde omwonen
den ontstaat. Met de ontwikkelingen op
het gebied van communicatie en de
voortplanting is het helemaal bar. Wie
had ooit gedacht aan de mogelijkheid
om vanuit de auto met zo'n GSM naar
Afrika of Australië te bellen? Of aan het
klonen van mens of dier? Deze eeuw
heeft ons inderdaad veel nieuwigheidjes
gebracht, maar of we ons daar zo geluk
kig mee kunnen prijzen is de vraag.
Wat de hedendaagse jeugd ook moet
ontberen, is het genot van het turen in
zo'n kartonnen kijkdoosje. Als je door
middel van het slingertje de binnenin het
doosje op een houten asje bevestigde
ding aan rennen en besloot
er bovenop te gaan zitten.
Kon ik meteen het laadver
mogen testen. Het dak kraakte
vervaarlijk en de motor kreunde, maar
het ding kwam geen millimeter vooruit.
De oplossing vond ik door net als de
laatste man van een bobslee-ploeg een
sprintje te trekken en er bovenop te
springen. Er kwam vaart in, veel teveel
zelfs, want bij de trap gearriveerd kon ik
de sedan niet tot stilstand brengen en
suisde als een schansspringer naar bene
den. Iemand die nog nooit op die
manier een stenen trap van zes treden is
afgedaald, moet dat ook beslist niet pro
beren. Het autodak hamert tegen je
stuitje en je hersens rammelen tegen je
schedeldak. Als dan ook nog je ouders
met die oom en tante terugkomen terwijl
je daar tussen de brokstukken van je
gloednieuwe sedan zit bij te komen, dan
is het evenwicht tussen Yin en Yang hele
maal amblas en ben je in de aap gelo
geerd. Die tante kreeg trouwens de
tranen in haar ogen toen ze die puin
hoop zag. Pa ook, maar van het lachen.
Kreeg ie altijd, als ik zogezegd weer over
m'n eigen benen was gestruikeld.
moessOn
telefonie, televisie, computers, vliegver
keer, ruimtevaart, etc. etcDat stond
laatst in de krant, in zo n millennium-
terugblikartikel. Hadden ze gemakshalve
de laser gestuurde bommen, napalm en
a He andere vernietigingsmiddelen wegge
laten. Waren ze er ook aan
voorbij gegaan dat ons al die
nieuwigheidjes zijn opgedron
gen, we ermee hebhen móeten
leren leven.
Popop-stoo m bootje
14
