Daaruit hel) je geconcludeerd dat liij
iets heeft overgehouden aan het
kamp?
'Ik heb eerlijk gezegd niet het idee dat hij
zozeer iets aan het kamp heeft overge
houden. Er zijn erge dingen gebeurd
waar ie niet graag over sprak - zijn beste
vriend is in de oorlog gefusilleerd - maar
hij was na de oorlog nog actief in de
politiek.
En ik denk dat het hem toen teleurstelde
om te zien dat er zo weinig veranderde.
Mensen die tijdens de oorlog op hoge
posten zaten, bleken er na de oorlog nog
steeds te zitten. Die hoge verwachtin
gen... ik denk dat hij de teleurstelling
niet kon verwerken en daarom steeds
dieper wegzakte.
Direct na de oorlog heeft hij zich ook
sterk gemaakt voor de onafhankelijkheid
van Indonesië, als een van de weinige
Indo's. Hij sprak zich daar openlijk over
uit. De Indo's die in Indië zaten, waren
daar natuurlijk vreselijk tegen, want dat
was levensbedreigend voor hen. Mijn
vader die de zaak van hieruit bekeek,
vond dat elk volk recht had op zelfbe
stuur. Daar had hij tenslotte voor
gevochten tegen de Duitsers.
Het is natuurlijk bitter om, na alles wat
je voor je vaderland gedaan hebt, om
dan ineens als een staatsvijand te worden
gezien.
Dus, om terug te komen op je eerste
vraag, echt stereotiep kan ik de situatie
thuis niet noemen, hoewel ik later
besefte - dan zie je al die dingen, hè, in
je jeugd heb je daar geen benul van - dat
wij wel opgevoed zijn om beter te
presteren dan anderen, of in ieder geval
minstens zo goed; goed zijn in gymnas
tiek, en op school heb ik ook vreselijk
mijn best gedaan. Een prestatiegerichte
houding die ik later wel bij andere
Indische mensen herkende.'
Wat vond je vader ervan toen je
voor de muziek koos?
'Hij overleed toen ik zeventien was, toen
ik eindexamen deed. Daarna ben ik in
zijn geest toch nog gaan studeren:
biochemie. Ik wilde het bewustzijn van
de mens doorgronden, maar ik viel
tijdens de colleges telkens in slaap. Ik had
een lief studievriendinnetje, die zat naast
mij en als het college afgelopen was, zei
ze: "Ernst, Ernst, het is tijd" en dan
haalde ze een carbonpapiertje onder haar
dictaat vandaan en dan mocht ik het
doorslagje hebben.
Ik heb m'n kandidaats nog gehaald. Dat
was toch een beetje de verplichting die ik
voelde, maar ik heb m'n papiertje niet
meer opgehaald. Inmiddels zat ik al in de
muziek, speelde in CCC Inc.
Als ik geen muziek had gehad, was ik
denk ik gek geworden. Op het moment
dat ik achter de piano ga zitten, valt alles
weer op z'n plaats, in wat voor stemming
ik ook ben. Dat heb ik altijd al gehad.'
Hoe belangrijk was muziek vroeger
bij jullie tbuis?
'Een tante van mij, een jonger zusje van
mijn moeder, vertelde daar wat leuks
over. Ze was nog een klein meisje toen
mijn moeder mijn vader leerde kennen.
Als mijn vader op bezoek kwam, nam hij
altijd zijn gitaar mee. Met de kinderen in
dat gezin zong hij liedjes die hij en mijn
moeder later bij ons thuis zongen als er
feestjes waren. Krontjongliedjes, maar
ook Amerikaanse liedjes, hits uit die tijd,
zeg maar. Mijn tante vertelde dat dat
zo'n "rijkdom" was voor die kinderen -
ze leefden in een arm gezin. Die
Indische jongen met zijn gitaar. Dat had
een onuitwisbare indruk op haar
gemaakt. Mijn tante was minstens zo
verliefd op hem als mijn moeder, zei ze.
Ik heb nog foto's van mijn vader in
Indië, toen moet ie zestien geweest zijn
of zo, waarop hij met een groepje jon
gens muziek maakt.
En bij mijn opa en oma thuis in Batavia
stond ook een piano. Ik heb bij mijn
Indische grootvader voor het eerst, toen
hij in Nederland was gekomen, plaatjes
gehoord - van die ep-tjes waren dat -
met muziek van Chopin, waar ik hele
maal kapot van was. Mijn liefde voor
In de tijd van Doe Maar, begin jaren
tachtig.
Chopin komt dan ook uit die familie.
Maar ik zei al, toen ik nog jong was,
waren er bij ons thuis veel feestjes en
partijtjes. Mijn vader speelde dan gitaar
en mijn moeder ukelele - dat was dan
hét krontjonginstrument, weet je wel.
Dat zijn ook van die dingen waarvan ik
me pas later ben gaan realiseren dat ze
hun sporen hebben achtergelaten. In dit
geval in mijn beeld van muziek.'
Hoe zou je die invloed willen
omschrijven?
'Een behoefte aan mooie melodieën, aan
harmonieuze, een beetje zoetige muziek,
zoals krontjong. Reggae, waar ik me lang
in verdiept heb, lijkt daar op. Die zoete,
lange, lijzige melodieën, bijvoorbeeld.
Voor mijn cd heb ik weer veel naar
krontjong geluisterd en toen drong het
ineens tot me door: het is net reggae,
maar dan akoestisch. Dat vond ik een
hele ontdekking, eigenlijk.'
De teksten van je nieuwe cd gaan
veel over liefde en erotiek, maar die
twee thema's lijken nauw verbonden
met verdriet, verdriet om dingen die
voorbijgaan.
'Ja, dat is waar, ja. Het verleden is voor
mij heel belangrijk. Ik koester een diepge
wortelde spijt om wat niet meer is. In dat
boekje De Overkant noem ik dat een hef
tig verlangen naar onschuld. Dat had ik
vroeger al en ik geloof dat ik dat nog heb.'
44 ste jaargang - nummer 5 - november 1999
27
