mannen van elders. De bediende van Han
komt ook uit Eritrea en wil in dollars uit
betaald worden, zodat ze die kan sparen,
want ze wil terug. Mooi streven natuurlijk.
Water
De eerste paar dagen waren we alleen.
Omdat net de vastentijd, de ramadan, ach
ter de rug was, had iedereen een paar
dagen vrij. Heb ik gekookt. Groenten zijn
hier niet te krijgen. Het enige wat er
momenteel is, is kool. Verder wel uien,
komkommertjes, paprika, tomaten en wat
soorten fruit. De manggatijd komt er aan,
dat is wel prettig. Er is hier een grote boer,
sjeik zus en me zo, die was een beetje bang
dat zijn land teveel water zou krijgen. Die
is ons gisteren komen opzoeken en door
Han gerustgesteld. Hij gaf gelijk maar een
kist mangga's. Niet verkeerd dus.
Waar dat vele water vandaan moet
komen, is mij overigens een raadsel, want
dat kleine stroompje dat er nu loopt, is
een giller. We weten nog steeds niet wan
neer de regentijd hier gaat beginnen. Het
regent dan in de bergen hier vlak achter
en daar moet het water dan vandaan
komen. Ze gaan hier een gigantische
stuw bouwen en dat moet toch zin heb
ben, denk ik zo. Als je geen water ter
plekke krijgt, heeft dat geen zin.
Het is weer hetzelfde liedje met de aanne
mer als in andere ontwikkelingslanden.
Hij had al weken zijn spullen op het werk
moeten hebben, maar er is nauwelijks
nog equipement aangevoerd. En dan moe
ten ze het ook nog kunnen gebruiken! Er
is een nieuwe uitvoerder op het werk
gekomen, de andere hoefde na kerst niet
meer terug te komen. Die zat constant op
het strand in Hodeidah en dan schiet het
al helemaal niet op.
Het huis van Han. Let
op de halfronde
ramen, mozaïeken
van gekleurde glas
scherven. Dat zie je
overal hier.
Vrouwen
Er werken op het kantoor in Hodeidah
ook enkele vrouwen als technisch teke
naar. Geheel in het zwart gekleed met
alleen een spleetje waar ze doorheen kun
nen kijken. Het is een vreemd gezicht
achter een tekentafel. Maar ze zijn hier
toch een stuk verder dan in Bangladesh,
waar Han ook lang heeft gewerkt. Daar,
in Bangladesh, komen de vrouwen nau
welijks hun huis uit. Hier zie je op de
boulevard toch volop meisjes lopen, wel
iswaar in ploegjes,
maar toch. Alle vrou
wen dragen zwarte
overjurken en zijn
meestal volledig inge
pakt, met een sjaal om
hun hoofd. In het veld,
in de dorpen hier, dra
gen de vrouwen
gekleurde kleding. Wel
allemaal in het lang en
een sjaal om hun haar,
maar het ziet er al
gelijk anders uit.
Waarschijnlijk zijn het
geen originele
Jemenieten, de mensen
in de dorpen hier. Er
zijn hier veel vluchte
lingen uit Ethiopië,
eigenlijk Eritrea.
Ook hier op het werk
komen de meeste
45 ste jaargang - nummer 1 - juli 2000 39
