m m
Het enige wapen dat ik hanteeris de flitspuit
Maar ook dat viel niet in goede aarde. 'Je
staat gewoon stijf van de hypocrisie!'
mopperde Quiqui, 'en het zijn helemaal
geen misbaksels in VogiieV
'Wel allemachtig!' stoof ik op, 'nou zijn
het dus opeens weer wel lieve meiden in
VogiteV
'Maar je hoeft er niet van te likkebaar
den!' corrigeerde Quiqui. Ik deed m'n
mond open. En klapte 'm weer dicht. En
dook als een miereneter in m'n krant en
zei nog, wederom deemoedig: 'Jij liet me
die Vogue toch zien, suikerspeentje, en jij
vroeg me toch een oordeel? En die hele
griet interesseert me immers niet? Geen
enkele griet immers? Alleen jij!'
'Dankjewel!' zei Quiqui gepikeerd, 'ook
een griet!'
Maar ik hield m'n mond zo stijf dicht dat
m'n tanden knarsten. Stilte.
'Rnouffke, ben je niet meer boos?'
'Ik ben niet boos,' corrigeerde ik, alleen
maar wanhopig. Ik raai toch altijd mis en
ik heb geen smaak (behalve waar het jou
betreft).
Toch vind ik al die debatten niet zo heel
erg onaangenaam. Eigenlijk is het een
soort prikkelen van een bijzonder zwakke
plek van elke vrouw, namelijk haar
jaloersheid. Ik kan het nooit hebben over
een verduiveld lief meisje dat ik vroeger
gekend heb of Quiqui begint me uit te
horen om te weten te komen hoe gek ik
op haar was en hoe mooi of ze was om
toch altijd weer te horen: 'Ik moet de eer
ste vrouw nog zien die jij mooi vindt en
die werkelijk mooi is!'
Ja ja, we kunnen over dit onderwerp aller
genoeglijkst twisten en het van alle kanten
benaderen. Ik probeer me vaak te redden
achter het vage begrip van 'it', maar
vrouwen hebben er blijkbaar een andere
opinie over dan mannen. In kameraad
schap of platonische liefde van mannen
kunnen vrouwen (dus ook Quiqui) niet
geloven. We zijn allemaal eigenlijk een
soort vulgair en zuiver fysiek levende
wezens. En één ding is waar: mannen
weten gauw andere mannen die beter
zouden zijn voor hun vrouw, maar een
vrouw kent nu letterlijk geen andere
vrouw die beter is dan zij.
In theorie natuurlijk wel: natuurlijk gun ik
jou graag aan een hoogstaande vrouw,
klinkt het dan. Maar als je in tijdschriften
van die hoogstaande vrouwen ziet, dan
blijken er twee soorten te bestaan: de een
is oerlelijk en daar voel je toch nooit iets
voor. En de andere soort is bovendien
mooi. Maar die blijkt opeens allerlei lie
derlijke eigenschappen te hebben, waar
door ze opeens niet meer hoogstaand is.
Het is wel moeilijk. Vrouwen onderling
zijn het altijd best met elkaar eens en
mannen ook. Maar een man en een
vrouw over de vrouw, of over de man,
dat is mis.
Het is overigens jammer dat zulke
gesprekken vaak moeten uitbarsten terwijl
je net met een stukje goede lectuur bezig
bent. Wat je overigens maar zelden over
komt in de gezegende beschaving van dit
gezegende land. De hier verspreide lec
tuur is over het algemeen bar slecht inge
schoten op het land en zijn nabije
omgeving (de Pacific) zelf. Als je berich
ten over rijwieldiefstallen, rampok, benoe
mingen of corruptieberichten uitschakelt
tenminste. In O.V.N. las ik een bijzonder
goed verhaal over moderne Chinese
lamst. Een journalist was na een bezoek
aan de Chinese wijk van Amsterdam,
waar hij een stapel Chinese prenten ver
zamelde, op bezoek gegaan bij Lee Man
Fong om diens oordeel te vragen. Het
was een alleraardigst stuk kopij over
moderne Chinese opvattingen, een brokje
leven van de Oriënt van nu, zoals we
maar hoogst zelden aantreffen in
Indonesische, Chinese en Europese bla
den hier in Indonesië. Niet een stuk
stomme theorie, maar een stap in het
directe leven.
Strategie helpt hij
vrouwen geen sikkepit
Wat ik trouwens het beste Indische blad
vind, is De Indische Jager, een blad dat
met beide benen in het leven van thans
staat. Zonder dikdoenerij, zonder imita-
tiezucht, zonder enige pretentie. Met een
prachtig soort onversneden Indische
humor, geschreven in Indische stijl en
van a tot z gewijd aan belangen van dit
land. Ja, het is het gezichtspunt en de
interessesfeer van de jager. Dat is waar.
Maar je leert door het oog van deze jager
het land, zijn bewoners en zijn natuur
kennen, zoals door geen enkele andere
flinke meneer in dit land, ambtenaar of
particulier.
Een blad als De Indische Jager is onbe
staanbaar waar elders ook ter wereld.
Belangstelling, onderwerpen, stijl en
woordkeus zijn alle lijnrecht gericht op dit
land. Wie tien tijdschriften De Indische
Jager leest, is een brok levende en blijven
de kennis van dit land rijker geworden.
Dat levert 'm verder geen enkel ander
blad.
Ik zelf ben geen jager. Het enige wapen
dat ik hanteer, is de Uitspuit, maar elk
eerlijk en fris gezichtspunt op dit land is
mij lief, elk fair, openhartig, vriendschap
pelijk. Deden de bladen dat hier maar
meer. Zwierven de reporters maar min
der in de rechtszalen en meer op de pas
ars, minder in de Aneta-emissies en meer
op Bubutan. Maar voor het zover komt,
zal er nog veel moeten veranderen in de
Goede Oost.
En nu maar hopen dat deze Goede Oost
daarvoor het geduld heeft, waar het
bekend om staat. Daar word ik weer
gestoord door Quiqui. U raadt wel wat ze
vraagt: 'Hoe vind je dit type, Rnouffke?'
'No comment!' antwoord stijfhoofdige
Knouff.
VLIEGTARIEVEN
TOT APRIL 2001
vijf sterren hotel
17d /I4n vanaf f2.495,- pp
Bel voor onze brochure of
voordelige vliegtarieven
Tel: 020 - 6239548
ADVERTENTIE
Jakarta: vanaf 1.425,- pp
Surabaya: vanaf 1.475,-1,
Denpasar: vanaf 1.475,- pp
Ujungpandang: vanaf 1.475,- pp
BALI PAKKET:
Asfalea Travel b.v. Nes 82 (achter hotel Rokin)
1012 KE Amsterdam
45 ste jaargang - nummer 2 - augustus 2000
15
