Intercross traffic
PASAR MALAM ASIA
BRABANTPARK BREDA 8-9-10 SEPTEMBER
Met: Jopy Latul - H.ou.J.S.T. band - Mirella - Justine Pelmelay - GAZZA uit Jakarta -
Culturele dancers - Country band - Melati dancers - Hawaiian shows - Pencak silat - enz. enz.
Maastricht 22-23-24-sept. Griend Park (100 m van CS rechts)
Winschoten 06-07-08 okt. Klinkerhal (centrum)
Den Bosch 20-21 -22-okt. De Maaspoort (sporthal)
Tevens verhuren wij Guesthouse in Medan Sumatra.
Ook Airport afhalen en auto tour voor Sumatra... enz...
Org.: S. Ali, Arnoldenstraat 29, 6171 NG Stein, tel. 046 - 433 31 90
moessQn
'Bestaat niet meer,' werd me verteld.
Jammer vond ik, en ik dacht aan mijn eerste
kwartje. Hier in Amerika kunnen we nog
wel wat doen met een cent. We gebruiken
ze nog altijd, al zijn ze eigenlijk niet veel
meer waard en in vele huishoudens staat
een grote glazen pot waar de centen in ver
dwijnen. Het mag een tijdje duren, maar als
zo'n pot vol is, ga je ermee naar een super
market waar een machine het geld voor je
telt en in papieren huisjes wikkelt en ze
omtovert in rolletjes van elk vijftig cent. (Pa
zou ervan zeggen: 'vele Heintjes maken een
grote', of: 'wie het Heine niet eert...')
Dan ga je met al die oerzware rolletjes naar
een bank om ze te wisselen tegen papier
geld en je geeft het weg aan liefdadigheid of
je koopt er iets voor. Dat is een goede
manier om de versmade centen te gebrui
ken.
I abe a penny, leave a penny
Bij de kassa van Heinere winkels hier, vindt
men vaak een bakje met centen die niks
met de kassa te maken hebben, maar die er
zijn voor een ieder who is caught short. Als je
bij voorbeeld 3,01 dollar betalen moet, en je
hebt 'geen cent op zak', maar je wil ook
geen stuiver kwijt, omdat je dan met vier
centen moet rondlopen; geen nood, Neem
gewoon een cent uit het bakje en voeg het
bij je 3,00 dollar. Als jij een paar centen
terug krijgt, stop je ze op jouw beurt in het
bakje zodat iemand anders er een of meer
dere gebruiken kan als dat nodig mocht
blijken. 'Take a penny, leave a penny', staat
er op het bakje. Goed idee toch.
Onze koperen centen bestaan dus nog, en
het begrip dat vele Heintjes één grote
maken, bestaat ook nog. En dan zijn er nog
altijd de kinderen die voor het eerst leren
hoe ze met geld om moeten gaan en daarbij
leren hoeveel waarde het geld heeft dat ze
elke dag ogenschijnlijk met het grootste
gemak zien uitgeven. Het leren gebeurt niet
meer met kwartjes en centen, maar met
bankbiljetten. En toch, ik vraag me af of ze
zich, met zoveel meer zakgeld omdat alles
zoveel meer kost, net zo schatrijk voelen nu
als wij ons voelden toen met onze door de
Brasso goud-glanzende centen, waarvoor
we ijsjes kochten, sah sen loro.
Tekst: Oed
Mat Koninginnedag zag ik op de tv het
55-jarig herdenkingsfeest van de voedsel-
droppings hoven Wést-Nederland na dc
hongerwinter van '44/'45. Men had aan
de rijkscommissaris Seyss-Inquart toe
stemming gevraagd en gekregen voor deze
droppings.
Het was een machtig en mooi
gezicht om deze authentieke beel
den van de bommenwerpers te
zien, die nu eens geen bommen, maar
voedselpakketten uitwierpen. Omdat de
luchtafweer van de Duitsers zweeg, konden
zij laag overvliegen. Een ooggetuige vertelde
zelfs dat hij de bemanning kon zien zitten.
Nu werden er ook paHcetten afgeworpen,
maar met krentenbollen. De helden van
weleer werden namens verschillende spre
kers nog eens voor de laatste keer gehuldigd.
je fcfiiig gewoon
Een paar maanden later en twintigduizend
kilometer verder vonder er ook voedseldrop-
pings plaats, niet uit vliegtuigen, maar
gewoon uit oude Japanse trucks die werden
bemand door magere Indootjes van zo'n
vijftien tot achttien jaar, die geen toestem
ming hadden gevraagd aan welke autoriteit
dan ook, om de vrouwenkampen in en
rondom Batavia te bevoorraden. Ze waren
dus vogelvrij en werden soms als schietschijf
gebruiH door peloppers, pemoeda's en
ander Uiig. Bang...? Daar dacht je niet aan.
Er werd een beroep op je gedaan, dus ging
je gewoon. Dit beroep kwam van een Heine
eenheid aan het Waterlooplein, waar enige
vrijgekomen militairen een paar oude
Japanse trucks hadden weten te bemachti
gen, waarmee in samenwerking met het
Internationale Rode Kruis (ik dacht dat de
heren Weisman en Atlepatka de vertegen
woordigers waren) deze operatie werd uit
gevoerd. Er waren echter geen chauffeurs
en hulpen, die moesten uit de burgerbevol-
Hng worden gerekruteerd en dat waren wij
dus.
Later kregen we de beschikking over
Chevrolet tweetonners en werden onze
taken ook uitgebreid met de evacuatie van
bedreigde gezinnen in de suburbs van de
stad, et cetera. Op de portieren van de
trucks werd Intercross Traffic geschilderd.
Oeni et orbi
Zou er 55 jaar na dato iemand van de vrou
wenkampen zich die jongens nog kunnen
herinneren die er aan kwamen met kang-
koeng, ketella, oebie, eieren, papaja, et cete
ra. Ik vraag het me af. Per slot van rekening
waren het geen helden of gedroegen ze zich
in elk geval niet zo. Ik heb zelfs zo'n vaag
vermoeden dat zij ons als koelies zagen.
Tja, als later de Engelsen komen met hun
Hershey chocolade, Player sigaretten en nog
meer van dat lekker spul, dat herinnert men
zich wel. Ik heb kort geleden nog met een
paar jongens van toen, nu een stel oude
kakeks, gebabbeld: Herman van Aken,
onder andere, Juul Seydel en Guus
Wijnholt. Een paar andere namen die wij
ons nog kunnen herinneren met onze otak
garing zijn Schafer, De Bruin, Van
Rozenburg, Jongbloed, Dick Winterkamp.
18
