tijd nieuwelingen aan met nieuws en dan
was de lucht vol met kabar angin. Dat
beeld is voor ons, oud-kampgenoten
onder de Japanners, niet vreemd.
Pakpapier
Ieder nieuwtje was welkom. Mam lag op
een zaaltje met drie andere patiënten, die
dezelfde kwaal hadden. Ze dacht veel aan
de familie thuis en vooral aan de jongste
en meest kwetsbare in het gezin, de baby.
Paps ergens ver weg had een soortgelijk
probleem. Niet lang na haar vertrek
begon hij te beseffen hoe eenzaam mam
zich toen moest voelen, zo ver van huis.
Maar hij kreeg een idee. Hij ldopte aan bij
de Hudson Bay toko op het reservaat met
het verzoek om een stuk pakpapier, dat
bruine spul, daar hadden ze een hoop
van.
Het pakpapier werd mee naar huis geno
men, op de vloer uitgespreid en de jong
ste telg werd er in zijn blootje op gelegd.
Toen zoonlief tot rust was gekomen van
de commotie knipte pa zijn omtrek uit.
Dat ging heel precies en ik geloof niet dat
er verdere uitleg bij nodig is. Het mees
terwerk werd opgevouwen, er ging een
touwtje omheen en het paHcetje werd
overhandigd aan de piloot met de nodige
instructies. Uiteindelijk arriveerde het bij
mam op de ziekenzaal waar het werd ont
rold... en wat een vreugde... voor het
eerst in lange tijd zag mam haar baby in
zo ben ik afgedwaald. De winter stelde
ons in staat om een Miniek te hebben op
reservaten die 's zomers niet bereikbaar
waren. Je reisde eerst zo ver mogelijk met
de auto om vervolgens op een afgespro
ken plaats opgepikt te worden door een
bombardier. De bombardier bracht je dan
verder naar het reservaat voor pratique.
Die vond plaats in een open zaaltje met
een gloeiende kachel in het midden. Over
lijntjes gespannen dekens zorgden voor
enige privacy.
Economy Class
Bovengenoemde bombardier was het
ideale wintervoertuig van het Noorden.
Het is een grote snowmobileontworpen
en gebouwd in Montreal en het is het best
te omschrijven als een bastaard gewrocht
uit een illegaal huwelijk tussen een auto,
slee en tank. Een grote, blilsken dood op
rupsbanden, voortgedreven door een
automotor en bestuurd door ski's. Binnen
in de cabine zitten de passagiers op bank
jes aan de zijkant vanwaar raampjes uit
zicht geven. De voorruit heeft een
ruitenwisser en zo heeft de chauffeur een
beetje een idee van waar-ie heen rijdt. Het
wat primitief uitziend geheel wordt
bestuurd door een stuurwiel, net als pa
dat deed met zijn hupmobiel. En voor ik
het vergeet, moet ik nog even wijzen op
het luikje in het dak, dat van binnen uit
open gemaakt kan worden.
Norval
Morrisseau.
waar formaat. Geen detail was gemist en
het was zonder twijfel nog steeds een jon
getje. 'Wat is-ie gegroeid!'
Kort daarop circuleerde de jonge telg in
pakpapieren vorm, onder de zaalgenoten
en andere mede-reizigers in de buurt.
Dat zijn zo van die momenten.
W inter
De winter zorgt hier voor het nodige
ongemak en het is bij tijden bitter koud,
maar er zijn desondanks toch voordelen
aan verbonden. Het is voor ons, oude
tropengangers misschien wat moeilijk te
begrijpen, maar de winter is de tijd van
het jaar dat de geïsoleerde gemeenschap
pen worden voorzien van essentiële spul
letjes voor het komende jaar. En dan heb
ik het over meel, suiker, schoeisel, kledij,
petroleum, vliegtuigbenzine en dergelijke.
Dat is de tijd dat hier boodschappenlijst
jes worden gecompleteerd voor de
komende zomer. De spullen kunnen
alleen in de winter over water en land
binnen gebracht worden met de tractor
trainbestaande uit een zware bulldozer
gevolgd door een stoet van wagons op
ski's. Het is een hele onderneming en
zo'n tocht duurt dagen, zo niet weken. Er
wordt dag en nacht gereden en de
bemanning woont onderweg in een van
deze wagons waarin een kacheltje brandt,
en waarin geslapen en gekookt wordt.
Zo wordt het Noorden gefoerageerd en
Een
Sivampy-
Cree moeder
en kind. De
foto is geno
men aan de
Hudson
Bay, bij de
monding
van de
Severn
River.
45 ste jaargang - nummer 2 - augustus 2000 31
