Pasar Malam
Bersama
AURORA
te Alkmaar
HAWAII:
drentelde maar wat rond, ging achter de
stoel van de vereerde Hanna staan, snuf
felde aan haar kruin en zei: 'Jouw haar
ruikt zo lekker!'
Waarop zij sprak dat ik niet gek moest
doen! Misschien heeft ze het compli
ment toch wel gewaardeerd. Hanna was
altijd lief.
Maar omdat ik zo min of meer het idee
had dat ik niet meer meetelde, ging ik
toen maar naar de mijnen thuis.
Op andere middagen schijn ik er toch
wel kind aan huis te zijn geweest. Soms
was ik misschien een beetje vervelend,
plakkerig. Ik herinner me een middag.
Toen liep ik ook zo rond en belandde in
een van de kamers opzij, waar een van
de grote meisjes bezig was; voor school
was zij iets aan het maken. Ze werkte aan
een tekening of een plaat met potlood en
vellen doorschijnend papier. Misschien
ook carbon. Ik keek geboeid toe. Daarna
lichtte ze het papier op. Ik zag een
prachtig plaatje. Een ooievaar of reiger
bij een vijver. Vol bewondering vroeg ik
van alles en nog wat. Ze legde geduldig
uit. Zoiets moest ik ook kunnen!
Thuis verlangde ik die avond van mijn
mama glashelder papier. Dat was er niet.
Zelfs geen cellofaan om een doosje siga
retten. Ik maakte kabaal, zeurde, zanikte
en jengelde de hele boel bij elkaar, totdat
mijn moeder uit pure wanhoop met mij
naar huize Walraven toog. Ze waren alle
maal bereid me te helpen. Willem kwam
direct aandraven met doorschijnend
overtrekpapier. Maar ik had me in mijn
hoofd gezet dat het glashelder moest
zijn. Geen matglas! Wat ze ook deden: ik
was niet tevreden te stellen. Ten slotte
keerde ik met mijn moeder onverrichter
zake en diep teleurgesteld naar huis
terug! Wat het eigenlijk was: ik miste
mijn papa. Hem kon ik zulke zaken altijd
precies uitleggen.
Op sommige middagen gingen we alle
maal uit wandelen. Mijn moeder en hun
moeder liepen naast elkaar. De dames
babbelden urenlang. Waarover wist ik
niet. Het interesseerde me niet. De twee
moeders konden het uitstekend met
elkaar vinden. In zekere zin liepen hun
levens parallel. Ook mijn moeder was in
de desa opgevoed. Ook zij was haar
milieu ontvlucht na een gedwongen en
mislukt huwelijk met een man die haar
niet liefhad, alleen had begeerd.
Mevrouw Walraven had van haar man in
enkele jaren tijd Nederlands leren spre
ken. Mijn moeder was wegens mijn
vaders ongeduld bij de eerste pogingen
blijven steken. Zij was evenals de moeder
van de Walraven-kinderen een vrouw
met karakter. En geen doetje. Ze waren
dus, wat men noemt, die tijd vriendin
nen. Maar spraken elkaar altijd heel vor
melijk aan met 'Mevrouw Wolff' en
'Mevrouw Walraven'. Geen sprake van
het hanteren van elkanders voornamen!
Zo iets deed men in die tijd niet.
Althans, niet bij inheemsen. De dames
onderhielden zich altijd in het Maleis,
daar mijn moeder van huis uit Javaans
sprak; haar vriendin Soendanees.
Tijdens die wandelingen zwermden de
jeugdige Walraventjes altijd uit. Ik daar
entegen bleef liever in de veilige nabij
heid van mijn moeder. Ik herinner me
niet dat Hanna meeging. Wel Dina.
Misschien bleef ze thuis om op de klein
tjes Maarten en Lize te passen. Dina liep
ver vooruit. Mogelijk met een school
vriendin. We namen de weg via
Ketindan en keerden dan langs een grote
omweg via het droge ravijn voorbij de
Inlandse Landbouwschool naar de
Rondweg en zo naar huis terug. Het
droge dal was het hoogste punt. De
oevers waren niet steil. Er groeide niks
nuttigs, alleen gras en wat onkruid.
Willem dartelde voor ons uit over het
terrein en riep dan plotseling: 'Een, twee,
drie, djoengkir-walilc!' (hals over kop!)
Daarbij maakte hij een pracht van een
koprol. Over die harde droge bodem! De
knaap leefde zich uit! Tweemaal, drie
maal achter elkaar. Jacob was wat kalmer.
Hij zong zijn geliefde liedje van adoe
papa, adoe mama, saja poenja pantat
mérah. Mijn ma ergerde zich en wees
haar vriendin op de noodzaak om zoiets
te corrigeren. Maar die moeder lachte er
misschien alleen maar wat om! Het kop-
jeduikelen van Willem vond iedereen wel
leuk. Thuis probeerde ik die kunsten in
bed, tot mijn moeder zei dat daardoor
alleen maar de lakens en de klamboe
konden scheuren!
Volgende maand het laatste deel!
Foto's uit: Frank Okker: Dirksland tus
sen de doerians, de biografie van Willem
Walraven, als paperback verschenen bij
uitgeverij Bas Lubberhuizen.
ISBN 90 76314 438. Prijs 49,90.
moessQn
Vrijdag 29 september, 15.30-23.00 uur:
Huisband de Mata Bia Band en dans en show
van Arena Budaya Indonesia.
Zaterdag 30 september, 12.00-23.00 uur:
Huisband The Black Wings, demonstraties
Pencak Silat, zang van Andre Sharon en
dans/show van Hawaiian Treasure.
Zondag 1 oktober, 12.00-21.00 uur:
Huisband The Valiants, zang van de Molukse
zanger Jimi Bellmartin, dans en
kledingshows van Bunga Melati.
Pasar Malam lokatie:
IJshal De Meent, Alkmaar, «YtowV
tel. 072 - 512 07 18. f
Info: tel./fax 0223 - 64 59 871
Info standhuur: I TC
tel./fax 0223 - 64 66 58 of
06-25083029 ff MA
19 dagen/16 nachten Waikiki (kamer met kitchenette)
incl. vliegbiljetten/luchthavenbelastingen NLC. 3.040,- p.p.in 2 pk.
Vertrek vóór 31 oktober 2000. Toeslag NLC. 150,- p.p. bij vertrek
tussen 01 november en 14 december 2000.
Liever niet in groepsverband, maar wel verzorgd? Kies dan voor
Aurora's PrivacyTours®. Dit zijn reizen waarvan het programma
door ons wordt uitgevoerd aan de hand van uw wensen.
Australië, Nieuw Zeeland (autohuur/motorhomes) Brazilië, Suriname (diverse excursies) Indonesië,
Maleisië, Sri Lanka, Thailand rondreizen/strandvakanties) U.S.A. (Californië/Florida - fly self drive)
travel service b.v.
Baden Powellweg 130, 1069 LK Amsterdam
Tel. 020 - 619 93 77, Fax 020 - 610 16 11
Ma. t/m vr. 09.00 - 17.00 uur, Za. volgens afspraak
42
