Generaties
Tekst: Didi van Maanen
Da oproep in het voorwoord van
hat juninummer (of da jongara
gcnaraties maar van zich willan
latan horan) bracht mij waar
avan in varwarring door da
gastclda definitie van da tweede
generatie (da generatie die in
Neder/and volwassen is gewor
den).
Waar hoor ik eigenlijk bij? Ik ben in
Indië geboren, heb daar een deel van
mijn jeugd en schooltijd doorgebracht,
ben in 1955 op vijftienjarige leeftijd in
Nederland gearriveerd en 'gedeporteerd'
naar Limburg. Het is duidelijk dat ik
hier mijn middelbare school heb afge
maakt en volwassen ben geworden.
Hetzelfde geldt voor mijn jongere zus en
broer, die bij aankomst in Nederland
respectievelijk dertien en zeven jaar oud
waren. Daarnaast heb ik twee jongere
broers en een zusje die na 1955 in
Nederland geboren zijn, dus zonder
enige twijfel tweede generatie.
Prima
Enfin, eerste of tweede generatie, het zal
mij worst wezen. Nooit heb ik er enig
probleem mee gehad of van gemaakt,
dat wil ik ook zo houden. Ik vind het
prima dat ik Indisch ben en nooit een
hele Hollandse zal worden, hoewel mijn
opvattingen, houding en manier van
leven beslist niet typerend zijn voor een
'Indisch meisje'. Eigenlijk was en ben ik
al een geen gewoon Indisch meisje avant
la lettrewant Marion Bloem lag nog in
haar wiegje, en ook dat bevalt mij uiter
mate.
Even terug naar de generaties. Eerder
genoemde, op jonge leeftijd in Holland
aangekomen, broer en zus zijn beiden
met Nederlanders (Limburgers)
getrouwd geweest en hebben kinderen,
inmiddels jong volwassenen van twintig
en achtentwintig jaar oud. Zijn die kin
deren de derde generatie? Of worden zij
niet tot Indo gerekend vanwege de
'witte' inbreng van vader's of moeder's
zijde?
Nog interessanter en/of ingewikkelder
wordt het omdat een van die jong vol
wassen kinderen al een tijdje een relatie
heeft en nu ook samenwoont met een
jongeman van Hindoestaanse afkomst
uit Suriname. De rest heeft allemaal
relaties met 'witten', Hollanders en een
buitenlander. Is de eventuele off spring
uit deze relaties nog wel Indisch te noe
men? Met Shakespeare: Indo or not Indo,
that's the question. Of nog beter van
dezelfde heer: What's in a name...
et cetera.
Uw eigen villa op het eiland van
de goden. Compleet vanaf
53.000,- all in. jd
Afscheid van
Jim Hilgers
Zo'n plotseling en
onverwacht afscheid,
dat Vivian en ik, die
hem zo goed gekend
hebben, het nauwe
lijks nog kunnen vatten dat hij er niet
meer is. Zijn rouwkaart kwam drie
weken na zijn sterfdatum: J.H.C. Hilgers,
6 augustus, Aruba. De summierste
rouwkaart ooit. Volgens zijn vrouw
Henny had Jim niet anders gewild. Het
concept van die kaart had hij op de com
puter gezet. Sorry Jim, maar daar wil ik
toch wat aan toevoegen.
Jim Hilgers was Tong Tong's eerste steun
pilaar en iemand die onvoorwaardelijk in
het bestaan en succes van Tjalie's blad
geloofde. Jim werd de grootste aandeel
houder toen het tijdschrift een naamloze
vennootschap werd, maar even belang
rijk was zijn vriendschap voor Tjalie, zijn
enthousiasme voor al diens plannen.
Ook na Tjalie's dood bleef onze band
met hem.
Jim Hilgers werd 78 jaar geleden in
Bandoeng geboren. Op zijn veertiende
ging hij naar Amsterdam, studeerde daar
en trouwde met Henny, bij wiens ouders
hij gedurende de oorlog had gewoond.
In Leiden promoveerde hij op
Oogheelkunde. Jim Hilgers had een zeer
goede naam als oogspecialist. Hij verkoos
de warmte van de Nederlandse Antillen
en vestigde zich op Curapao, Bonaire, St.
Maarten en uiteindelijk op Aruba. Jim
kwam geregeld naar Nederland, had hier
in de jaren tachtig een praktijk, maar ver
huisde toch weer naar de Antillen.
Diepzeeduiken was zijn grote hobby.
Gevolg was dat hij een gehoorstoornis
opliep.
'Duik dan niet meer Jim,' raadde ik hem
eens aan.
'Waarom niet, ik ben toch al doof!'
Jim bekeek zaken zo nuchter, zo reëel en
daarnaast schonk hij zo veel warme
belangstelling aan alles waar hij mee kon
helpen. Zo ken ik weinig mensen. Dat hij
al een hele tijd sukkelde, vertelde hij niet
als hij (meestal met de Pasar Malam) in
Den Haag kwam.
Henny, drie zonen en twee dochters laat
hij verdrietig achter. Wij, die Jim veertig
jaar gekend hebben, voelen nu nog de
lege plek. Dankbaarheid voor alles wat
Jim voor ons betekend heeft, zal ons over
het gemis heen helpen.
Lilian en Vivian
moessQn
"Mijn overgrootvader was een Tiroler,
mijn overgrootmoeder kwam uit Andalusië,
oma van Pa's kant was een Tjilatjapse - ge
trouwd met een wasechte Fries en ik ben
gewoon een Indische jongen, weetjewei
INDOTVIILA
Kantoor: Bleekstraat 27, 5611 VB Eindhoven
Telefoon +31(0)40-21 127 18
Fax +31(0)40-22 186 65
18
