B-25
B-24
Emma Helena van der Paardt-Young
In het juninummer las ik zoals altijd met
plezier Julie Lentze's Floridase over
peinzingen. Juul heeft het in het juni
nummer over de droppingen van
voedselpakketten boven het Rampalveld
in Malang. Nu dacht ik toch heus dat
de voedsel- en obat-pakketten door de
Militaire Luchtmacht (ML) van het
KNIL werden uitgeworpen en die had
den alleen maar de beschikking over
North American B-25 Mitchell bom
menwerpers. De Mitchell had twee
motoren maar wel een dubbel richtings
roer en heb indertijd zelf die droppings
gezien bestemd voor het 15de Bat.
kamp in Bandoeng waar ik de bevrij
ding meemaakte. Mijn moeder, die toen
in het Adek (Batavia) vrouwenkamp
zat, vertelde mij over een vrouw die
dodelijk werd getroffen door zo'n pak
ket waarvan de parachute niet was open
gegaan.
Johan van Leer, Santa Monica
(Californië)
Van Dick Visiter ontving ik een katten
belletje over de vraag wat voor vliegtui
gen boven het Malangse Rampalveld
gevlogen kunnen hebben in augustus en
september 1945 (Visker vloog toen). Ik
haal aan: 'De droppings waren voorna
melijk door Amerikaanse B-24
Liberators, maar het kan zijn dat er
enkele Hollandse B-25's hebben meege
daan. Ze waren echter niet groot genoeg
voor flinke ladingen. Jouw opmerking is
right.' Einde citaat.
Juul Lentze, Ocala (Florida)
Yvonne Keuls
Wachtend op mijn vertraagde vliegtuig
terug naar LA, las ik Moesson van
augustus 2000. Trof daarin de open
brief van Oma Schenkhuizen aan
Yvonne Keuls en de brief van een dame
uit Cyprus. Beide hetzelfde onderwerp:
een compliment aan Yvonne voor haar
schitterende boek en tevens een repri
mande voor de zure dames Ducelle en
Tuyn, omdat zij het boek Mevrouw mijn
moeder zo beneden elk niveau bekriti
seerden. De naam Ducelle deed bij mij
een lichtje branden. Ooit las ik in de
krant een ingezonden brief, waarin
grote kritiek op Wieteke van Dort werd
geuit. De week erna in dezelfde rubriek
weer een ingezonden brief, nu van
Yvonne Keuls, die mevrouw Ducelle
fijntjes op haar plaats zette. Nu vallen
de stukjes ineen. Zou het kunnen zijn,
dat mevrouw Ducelle met haar onte
rechte kritiek wraak heeft willen nemen
op Yvonne Keuls, omdat zij haar open
lijk gekapitteld heeft?
May Worms-van Bergen,
Los Angeles (Californië)
Nascl ïrift Lilian Ducelle
150 duizend uitzinnig enthousiaste
lezers over de Moeder van Yvonne
Keuls en twee hardnekkige dwarsliggers
(Tuyn en Ducelle) die het boek maar
niks vinden. Mag toch? Vrije menings
uiting? Om daar nu generatiekloven en
wraak bij te halen. Trouwens een recen
sent beoordeelt wat de auteur schrijft,
niet wat hij/zij is. Ik heb me bepaald tot
de absurde show van de prijs-uitreiking.
Het boek zelf lag allang in de papierbak.
Joy Tuyn vond het toch nog de moeite
waard haar persoonlijke gevoelens te
uiten. Over smaak valt niet te twisten,
over wansmaak nog minder. Daar is
geen kruid tegen gewassen. Zelfs in
Kloppenburg heb ik er geen djamoe
voor gevonden.
Lilian Ducelle en Joy Tuyn,
Den Haag
Naschrift
redactie:
Smaak, geen
smaak of wan
smaak: wij hebben
er onze buik vol
van. Dit waren de
laatste brieven
over Yvonne
Keuls en Mevrouw
mijn moeder die wij
plaatsen.
ikan kotok
Om te voorkomen
dat lezers een
vieze smaak in de
mond krijgen bij
het lezen van het
recept 'de mense
lijke fecaliëneter
ikan lili', wil ik
genoemde aandui
ding als ervaren
tukang
mancing/pengail
corrigeren en bij
stellen (zie
Moesson augustus,
pagina 10).
De ikan Iele is de
Indonesische naam voor de donkerbruin
gekleurde variant van de meervalfamilie.
Deze vis heeft ter hoogte van de kieu
wen twee giftige stekels (de zogenaamde
patil lèlè), lange snorharen en is een
roofdier bij uitstek. Bij voorkeur houdt
die zich op bij de wortels van planten in
het water. In Maleisië is deze vis bekend
onder de naam ikan keli. Andere soor
ten meervallen, zoals de grijze ikan
baung, bevolken ook de rivieren in Azië.
De in het artikel genoemde, menselijke
fecaliën etende vis, heeft ongeveer
dezelfde vorm als de ikan Iele, echter
zonder snorharen en giftige stekels, en is
bovendien licht van kleur. In Maleisië
wordt deze vis ikan haruan genoemd. In
Indonesië ikan kotok, of spottend aan
geduid als ikan tai (letterlijk: poepvis).
Op de weg van Surabaya naar Sidoarjo,
ter hoogte van de afslag naar het vlieg
veld Ir. Juanda, is een klein restaurant,
uitgebaat door Madurezen, alwaar ikan
Iele volgens diverse recepten wordt
geserveerd. Samenvattende: de ikan Iele
in het beschreven recept is dus niet de
vis wiens dagelijks brood uit menselijke
fecaliën is bereid.
Arèk Suroboyo, Sittard
weduwe van Boy van der Paardt
4 januari 1913 t4 september 2000
Mams, als één van de laatste tempo doeloe vogels ben je weggevlogen.
Het leven heeft jou gekenterd, je hebt erg veel gewikt en gewogen.
Eerst Nederlands-Indië, de oorlog en toen het leven in Nederland,
voorspoed en geluk waren niet altijd een deel van jouw bestand.
Als jonge weduwe heb je gevochten om te overleven, fel en sterk
doch nu op 87-jarige leeftijd kwam er toch een einde aan jouw werk.
Jouw strijd tegen de dood had je ogenschijnlijk reeds gewonnen,
doch helaas, op het laatste moment ben je toch je reis begonnen,
naar je plaats in de hemel waar al deze vogels nu bij elkaar komen,
en wachten op ons, de 2de generatie Indo's, tot ook wij binnenstromen!
Mams, je vertelde ons zoveel uit die prachtige Gordel van Smaragd.
Iets daarvan heb ik zelf daarginder ervaren en het was meer dan venvacht!
Namens ons allemaal, je weet wie ik daar mee bedoel, rust nu maar zacht!!
Dank Je Wel Voor Alles!
je enige zoon Ronny
Je dochters Trees en Wies
Je schoonzoon Erik
Je kleinzoon Marco
Je kleindochter Erica
Echtgenoot Ben
Je achterkleinkinderen Shari en Rémi
Greg Soehartanw Citrodiharjo
Kevin Arifin
Mohan Mohabir Das
Johan Berende
En al die anderen, die altijd heel dicht bij je stonden.
Correspondentie-adres:
R.A. van der Paardt, Johan Jongkindstraat 23, 7606 KD Almelo
De crematie heeft plaatsgevonden op 8 september 2000 in crematorium 'Almelo'.
45 ste jaargang - nummer 4 - oktober 2000
5
