Floortj
Dit kon geen toeval zijn
m
Tekst: Tina Daniels
Silvia Penink en ik zijn al heel
lang vriendinnen. Gevoelsmatig,
door ons verleden, eigenlijk meer
zusjes van elkaar, hr zitten grote
hiaten in onze contacten, veroor
zaakt door de enorme afstand
tussen Pismo Peach, Californië,
waar zij woont, en het
Scheveningse strand, waar wij
dichtbij in een appartement hui
zen.
aan tante Floor gevraagd of zij, mocht er
iets gebeuren, voor mij wilde zorgen en
daar zei tante Floor onmiddellijk 'ja'
tegen. Zo werd Sil's tante Floor mijn 'tan
temam' Floor. Zo noemde ik haar toen ik
leerde praten.
Kort geleden was Silvia met haar man
Ruud in Zeist voor vakantie. Het weerzien
was heel warm en hartelijk. Wij werden als
altijd met een zalige rijsttafel ontvangen.
Het was er goed toeven, temidden van
hun vrienden met wie onmiddellijk een
gezellig contact ontstond. De lachsalvo's
daverden urenlang door het appartement.
Maar na verloop van tijd werden de
gesprekken serieuzer. Overleden dierba
ren kwamen ter sprake en ook de tekens
die Sil en ik van tijd tot tijd van hen had
den ontvangen. Ik de vele tekens van mijn
geweest om haar beeldige toet zo ver
vormd te zien)
Een aantal apotheken werden onmiddel
lijk afgelopen, maar niemand kon haar
snel van deze kwaal af helpen. Zij voelde
zich wanhopig, ook al omdat er nog vele
bezoeken moesten worden afgelegd. Ook
aan mensen die zij in geen jaren had
gezien.
'Was tante Floor er maar, zij had altijd en
overal een oplossing voor,' zuchtte zij,
'wat mis ik haar.'
Overdonderd
Een lichte ontroering maakte zich van
haar meester. Maar dit keer kon haar
geliefde tante geen soelaas meer bieden.
Op dat moment stak er plotseling een
meisje van een paar turven hoog de druk-
Wanneer maakten we voor het
eerst kennis? Sil kende mijn
moeder toen zij nog heel jong
en mooi was en ik nog over de grond
kroop in ons geliefde Indië. Sil, zeven jaar
ouder, kon zich dit beter herinneren dan
ik. Haar moeder had een zuster die wij
allebei tante Floor noemden. Een vrouw
die in onze jeugd ook een belangrijke rol
speelde.
I aiitemam
Mijn eigen moeder voorvoelde dat zij
haar leven onzeker was en elk moment
kon worden opgepakt door de Kempetei.
Haar gevoel bleek later juist te zijn: zij
werd verraden door een 'vriendin', die
doorgaf dat mijn moeder in het geheim
post van en naar de krijgsgevangenen
smokkelde.
Voordat dit plaatsvond, had mijn moeder
moeder sinds haar dood, nu twee jaar
geleden, en Sil van onder andere haar jon
gere broer. Hoewel wij er allebei heilig in
geloven, stonden de mannen er soms
sceptisch tegenover. Toch werd iedereen
stil toen Sil de volgende gebeurtenis ter
sprake bracht.
Een doorn in liet oo£
De eerste keer na het overlijden van tante
Floor in Amsterdam, bezochten Sil en
haar man opnieuw Nederland. Zij logeer
den in dezelfde flat in Zeist waar wij nu te
gast waren.
'Oh my God,' schreeuwde zij uit, toen zij
de volgende morgen in de spiegel keek.
'Wat verschrikkelijk! Wat zie ik er uit.' In
de spiegel zag zij dat een van haar oogle
den door een infectie heel lelijk was opge
zet (voor een charmante vrouw als zij,
moet het wel 'een doorn in het oog' zijn
Reisbureau ClVlVlclo
Verre Oosten Specialist
Tickets, hotels, huwelijksarrangementen - trouwen op Lombok,
maatwerk voor verenigingen, stichtingen,
bedrijven, particulieren, enz.
Agent van o.a. Singapore Airlines, Malaysia Airlines en
Garuda Indonesia.
ke straat over.
'Hier mevrouw, voor u!' hoorde zij een
dun stemmetje zeggen. Het onbekende
kind overhandigde haar een bloem. Totaal
verrast keek Sil met haar goede oog het
meiske aan: 'Dank je wel,' stamelde zij,
'wat lief van je.'
Geheel onverwacht hoorde zij iemand aan
de overkant roepen: 'Floortje, kom hier!'
Het was de moeder van het meisje.
Volkomen overdonderd herhaalde Sil al
mompelend deze naam: 'Floortje?
Floortje? My goodness: of all namesV
Het kind gehoorzaamde haar moeder en
stak pijlsnel de weg over, met Sil in haar
kielzog. 'Ach mevrouw, mijn excuses, ik
zweer u dat ik uw dochtertje niet heb
geroepen. Zeker niet met dit vreselijke
verkeer om ons heen.'
'Maakt u zich geen zorgen, ik heb gezien
hoe het ging.' De dame keek Sil bezorgd
aan: 'Maar wat is er in hemelsnaam met
uw oog aan de hand?'
Sil werd zich ineens weer bewust van haar
geïnfecteerde ooglid: 'Ja, ik zie er niet uit,
ik schaam mij dood maar zus en zo...' Zij
legde uit wat er aan de hand was.
Floortje's moeder pakte resoluut Sil's
hand en trok haar mee. 'Het wordt tijd
dat u mijn man leert kennen. Hij kan u
helpen. Hij is oogarts, ziet u.'
Toen mijn vriendin was uitgesproken, was
het stil in de zitkamer. Ook de mannen
zeiden geen woord. Dit kon geen toeval
zijn. Tante Floor had op haar bijzondere
manier opnieuw haar onovertroffen hulp
geboden...
moessQn
Johan Huizingalaan 256, 1065 JM Amsterdam,
tel. 020 - 644 34 29/646 14 32 - fax 020 - 642 53 25.
8
