gesloten
Over, maar nog niet
85 J aar Indische Pensioenhond
2ËZ2E
Noodzaak en initiatief
Op 28 juni 1915 verscheen in de
voornaamste Nederlandse bladen
een 'Oproep aan Indische ambte
naren, actief dienenden, gepensio
neerden alsmede hun weduwen,
om zich te verenigen ter bezwering
van een hen dreigend gevaar'. Het
stuk was ondertekend door de heer
F. Fokkens, oud-resident van
Mado.era.
Wat was dan dit dreigende gevaar?
Ter toelichting stelde de oproep
voorop dat de Indische ambtena
ren bij het aangaan van hun langja
rig dienstverband in goed
vertrouwen ervan waren uitgegaan
dat zij in ruil voor hun arbeid ver
zekerd zouden zijn van een
behoorlijke salariëring en later van
een goed pensioen. 'Niemand
dacht daarbij aan een eventueel
verlies van onze koloniën: wij dre
ven mee op dezelfde kurk waarop
ook de regering het behoud onzer
koloniën vasthechtte, namelijk de
onderlinge naijver bij de verschil
lende mogendheden'.
'Thans echter,' zo vervolgt de
oproep, 'is die kurk minder dan
een strohalm gebleken en begrijpt
een ieder wat tot de gebeurlijkhe
den in de naaste toekomst kan
behoren. De vraag, hoe het in dat
geval staat met de Indische pen
sioenen, vervult nu de gemoederen
der Indische landsdienaren. De
vrees dat die pensioenen alsdan
niet meer zullen worden uitbetaald,
waardoor velen tot de bedelstaf
zullen worden gebracht, neemt
meer en meer toe'.
Tekst: Lilian Ducelle
Anthonie Duyckstraat, Den Haag. De
Witte Straat zeg ik altijd. Vanwege de
vrolijke voortuinen en de spierwitte,
mooie huizen. Maar vooral om de witte
alyssum die ongegeneerd zich buiten de
tuinhekken door de trottoirtegels heen
staan te bloeien alsof het niks is. Het wit
ste huis met de meeste alyssum en ook
nog een spierwit betegelde voortuin is
nummer 119. Daar woont De Indische
Pensioenbond, al 24 jaar. Neen, daar
heeft ze gewoond, want toen ik gisteren
langs het pand liep, was het bekende
bord weggehaald. Een nieuwe eigenaar,
zal die de witte tegels en de alyssum
laten staan?
Pensioen, het Hinkt zo simpel: financiële
vergoeding na zoveel jaren verrichte
arbeid voor Paatje Gouvernement. Je had
een vet pensioen, een redelijk pensioen,
een Hein pensioen of een te Hein pen
sioen, al naar gelang de functie-die je
bekleedde in 's lands dienst. In Indië wel
te verstaan.
Wie het uitgebreide overzicht leest over
de geschiedenis van het Indische pen
sioen krijgt een inzicht van de omschake
lingen, de aanpassingen en ten slotte ook
de definitieve positie ervan in Nederland.
Want Indië was Indië en Nederland
Nederland. Daar waren niet alleen amb
tenaren, maar de Nieuw-Guinea'ers, de
oorlogsweduwen. Welke kortingen, welke
toeslagen, welke uitkeringswetten moes
ten worden nageleefd?
De Indische Pensioenbond was een soort
vakbond die opkwam voor de pensioen-
Met dank aan alle denkers, bestuurders en werkers
Namen van de buitenwacht ontbreken. Het spreekt vanzelf dat ook die IPB-werkers delen in dank en waardering. Onder
de genoemden zijn verscheidene reeds overleden, wat niets afdoet aan het belang op deze lijst genoemd te worden:
Th.F. de Korte; R. Bos; ir. A.W.A. Jacometti; D. van der Zee; W. Steinbuch; C.A.Ch. van Uythoven; mr. J.N. Haak; J.J.
Fanoy; C. van Leeuwen; I. Sluijter; mr. B.F. Verdier; mr. F.P.W. van Nouhuys; mevrouw mr. H.C.L. van Maarseveen;
moessQn
Nederland en Indië
Op 20 juli 2000 werd de 85-jarige
Indische Pensioenbond (IPB) geruisloos
omgezet in Stichting Belangenbehartiging
Oud-leden Indische Pensioenbond en is
nu gehuisvest in het Pelita-gebouw,
Javastraat 52, Den Haag. Een kleine ver
zachting van een afscheid, want de IPB is
eigenlijk de enige rotsvaste Indische toe
verlaat geweest voor tienduizenden
Indische Nederlanders. Men kon er zijn
financiële en maatschappelijke sores
kwijt, er waren altijd deskundigen die
klaar stonden met advies.
12
