BirmerLnmsarcliitectuiir
m
Tekst: Knouff
'Au!' zei ik. En met m n ene hand
een kuts op m'n voorhoofd
betastend probeerde ik met de
andere een vreemdsoortig voor
werp dat voor m'n neus heen en
weer slingerde tot rust te kren
gen. 'Suf is maar a Hes mopper-
de Qu iqui, terwijl ze verder
rustig doorging met het knippen
in allerlei konte lappen op een
Soortement meubel, dat ik maar
'Perzische divanzal noemen.
Ik zei voorlopig maar niets terug en
zocht naar m'n stoel, die ik ditmaal
bij het raam vond in een enigszins
discongruente positie ten aanzien van de
andere meubels in de kamer.
Toen ik eenmaal in m'n veilige ouwe
vriendelijke rotanstoel zat, begon ik
enigszins achterdochtig de kamer op te
nemen, die voor de achtste keer in twee
weken tijds van aspect veranderd was.
Quiqui, moet u weten, heeft de binnen
huisarchitectuur herontdekt als creatieve
culturele waarde, specifiek van de huis
vrouw. Ze copieert niet meer uit
Europese magazines en platenbundels,
maar schept zelf. Onze kamers - we
hebben er als medebewoners goddank
maar twee - zijn dus sinds enige tijd
architectonisch proefmarmot. En ik zeg
maar niets. Een vrouw moet after all ook
wat hebben in haar leven. Maar soms
wordt het wel wat gortig.
Een week terug bijvoorbeeld had
Quiqui een rustiek hoekje in de
zitkamer gemaakt van spiernaakte
rode bakstenen, koele rode plavuizen,
een gentong en nog wat primitief-deco
ratieve dingsigheidjes. En de gentong
had ze gevuld. Een gentong hoort name
lijk gevuld te zijn, ook al doe je niks met
het water. Enfin, de volgende ochtend
konden we pootjebaaien in de zitkamer,
want de gentong lekte als een mandje.
Erg vervelend. En glibberig.
Een andere keer had ze onverwachts een
touw in de kamer gespannen.
Diagonaalsgewijs. En daaroverheen had
ze een bandanilla of banderolla of hoe
heet zo'n bonte Mexicaanse deken
gehangen. Zeer decoratief. Maar ik liep
telkens met m'n filosoferende gezicht in
die lap en met m'n adamsappel op de
draad. Of met m'n bril. Verduiveld lastig.
Ook die geestige architectuur verdween
gelukkig na twee dagen. Alleen erge
armelui hebben drooglijnen in de zitka
mer. En zo arm zijn we toch niet.
Althans aan het begin van de maand.
Dan staat er buiten in de tuin nog een
Reisbureau (janndo
Verre Oosten Specialist
Tickets, hotels, huwelijksarrangementen - trouwen op Lombok,
maatwerk voor verenigingen, stichtingen,
bedrijven, particulieren, enz.
Agent van o.a. Singapore Airlines, Malaysia Airlines en
Garuda Indonesia.
tjikarwiel. Dat ding wou Quiqui horizon
taal opstellen in de zitkamer. Met as en
al. En dan zouden er plankjes en vakjes
en zo in gemonteerd worden voor de
borrelflessen en de boeken en zo. Erg
leuk. Je kon in je stoel blijven zitten en
dat wiel maar laten draaien. Gelukkig
weegt dat ding een ton of zo en de door
snee van de kamer is ongeveer even
groot als de middellijn van dat wiel. Ik
heb Quiqui die ramp dus uit het hoofd
weten te praten. Nu gaan we er mis
schien een mallemolentje van maken
voor de Pasar Malem. Of een baggermo
lentje voor onze slokan. Maar Quiqui zit
toch veel te veel naar m'n zin peinzend
naar dat wiel te kijken. Nu maar hopen
dat ze niet op het idee komt om er een
kroonlamp met fakkels van te maken.
Ook in de slaapkamer maakte
Quiqui van die Corbusiaanse
grappen. Ze haalde bijvoorbeeld
de poten van het ledikant af. Dus lag het
raam met de veren matras zo maar op
de koude vloer. Als je een beetje gauw
ging zitten, wat in verband met het
diepe zakken altijd gebeurde, stuitte je
met je stuitje altijd dwars door de bult
zak op de vloer. Dat doet zeer. En je had
een toer om overeind te komen. After all
doen op mijn leeftijd de kniescharnieren
het niet al te goed meer. Verder ging de
klamboe er af. En kwamen er een paar
geborduurde lappen aan de muur en in
plaats van het beddelaken ook al zo'n
bont geval. Het stond verrekte leuk, dat
moet ik toegeven, maar het kostte toch
maar weer een slordige extra cent aan
bug-a-boo en veel 's nachts nog een
keertje opstaan om te opereren met de
flitspuit. En bovendien merkte je er toch
geen lor van als je op dat nieuwe bed
deed wat je er per slot van rekening toch
ook moest doen: namelijk slapen.
Vervelender was dat Quiqui de kleerkast
verving door een kist. Een mooie deco
ratieve knar, dat moet ik alweer toege
ven, maar alles ligt in zo'n kist nu
eenmaal onder mekaar. En je lag telkens
maar weer dubbelgevouwen te vissen
met je maag op de rand van die kist.
moessQn
Johan Huizingalaan 256, 1065 JM Amsterdam,
tel. 020 - 644 34 29/646 14 32 - fax 020 - 642 53 25.
8
