Don't 1 ook Lack in anger
Tekst: Patrick Wouters
In twee lange zwart granieten muren in Je vorm van een brede V,
zijn Je namen gebeiteld van Je .Q3Q gesneuvelden en vermisten
in Je Vietnamoorlog. The Vietnam Veterans Memorial in
Washington IIC, USA, weerspiegelt Je omgeving en Je mensen Jie
naar namen zoeken. The Wall geeft iedere naam een speciale plaats
in Je geschiedenis. Een monument Jat diepe indruk maakt op
iedereen die er is geweest.
Voor het monument staat een
slanke Indische man. Zijn slapen
zijn al grijs. Het spijkerjasje dat
hij draagt, is vaal geworden, zijn spijker
broek versleten. Hij ziet zichzelf weer
spiegeld in het gepolijste graniet, voor
het paneel van het onderdeel waarbij hij
heeft gediend. Terwijl zijn vinger een
naam aanraakt, schudt hij het hoofd. Op
zoek naar de namen van kameraden,
dwalen zijn gedachten af en stelt hij
zichzelf opnieuw de vraag: wat hadden
wij in Vietnam te zoeken?
gen, kort na de moord op Kennedy in
1963. A long time ago.
Amerika was zijn nieuwe vaderland.
Hier bouwde zijn familie een nieuw
bestaan op. John's vader had in
Nederlands-Indië gevochten als mari
nier. Begin jaren vijftig werd John in
Soerabaja geboren. In 1958 repatrieerde
het gezin (met tegenzin) naar het verre
Nederland. Johns ouders konden niet
aarden in het koude, vreemde land.
Na lang wikken en wegen hakte John's
vader de knoop door. Het was nu of
Kille opvang
Zittend op het gazon van het Memorial
Park tuurt John in de verte. Zelf heeft hij
geen trauma's overgehouden aan de
strijd in wat hij de jungle noemt. John is
alleen de kille, onverschillige reacties en
het onbegrip van toen, niet vergeten. Hij
is er redelijk goed uitgekomen. Veel van
zijn kameraden kunnen dit niet, of niet
meer, zeggen.
De Vietnamoorlog heeft in het gemeen
schappelijk bewustzijn van Amerika
diepe sporen achter-
Foto:
copyright
Larry Poiuell.
Een nieuw bestaan
Deze vraag houdt John al jaren bezig.
Vanochtend leek het antwoord simpel
toen hij voor de laatste rustplaats van
John F. Kennedy stond op Arlington
National Cemetry. 'Don't ask what your
country can do for you, ask what you
can do for your country'.
Deze tekst stond op een herdenkingste
gel met een afbeelding van de president.
John had de tegel van zijn vader gekre-
nooit. In 1961 emigreerde de familie
naar de USA. Via New York en andere
omwegen kwam dit Indisch gezin (zoals
velen) in Californië terecht.
Jaren van afzien en aanpakken volgden.
Vooral de eerste jaren waren het zwaarst.
Na zijn graduation in 1968 was het bijna
vanzelfsprekend dat John zich als vrijwil
liger voor Vietnam aanmeldde. Veel van
zijn vrienden beschouwden dat als een
duty.
gelaten. 25 jaar na de Amerikaanse aan
wezigheid in Vietnam hebben veel
mensen zich nog niet verzoend met deze
dramatisch verlopen oorlog. Of juist wel,
getuige de lange rij boeken, speelfilms en
herinneringsmonumenten, die zeker een
rol hebben gespeeld bij het verwerken
van het verleden en het begrip willen
kweken voor de Vietnamveteraan.
John heeft uiteindelijk vrede met zijn
Vietnamverleden. Alleen had hij een
45 ste jaargang - nummer 6 - december 2000
43
