Frank van Beem
Hoffacker and her married name was
Asta Alsione de Wilde. Whilst in the
camp my mother was taken by Japanese
soldiers and I never saw her again. I
have since found out that she passed
away, but am unable to find out what
had happened to her or when she actu
ally died.
My father (Wim de Wilde) was a POW
and sent to Japan to work on the railways.
He passed away in 1980, however, he
would never talk about the war and I was
unable to find out any information about
the camp I was in. During my intern
ment I suffered tuberculosis, subsequent
ly losing a lung and also suffered loss of
hearing in one ear. I remember that we
stayed in the one camp only, we were not
moved to any other area. I would appre
ciate any help at all. Thank you.
Hiltje de Wilde, 93 Southdown Road,
Elderslie NSW 2570, Australië.
E-mail:
cheval@telstra. easymail. com. au
Wouter Mull er
In juli had ik het geluk de cd te mogen
beluisteren van Wouter Muller. Meteen
heb ik twee cd's besteld, want ik heb
ADIOS AMIGO
Na een leven vol toewijding en zorg
voor allen, die hem dierbaar waren,
is op 1 oktober 2000 in zijn zo
geliefde Spanje van ons heengegaan
mijn lieve man, vader, opa, broer,
oom en zwager
op de leeftijd van 72 jaar.
Correspondentie-adres:
Nelly van Beem-Kamerbeek
C/Condor No. 9
Urb. Montebello
La Nucia
Spanje
Op 4 oktober 2000 heeft onder grote
belangstelling de crematie in Benidorm
plaatsgevonden.
twee kinderen. Heel vaak luister ik met
eerbied naar deze levendige stem vol
vuur, die ons allen zachtjes omarmd,
door ons verleden over ons heen te laten
komen. Op een zondag heb ik na de
kerkdienst een paar Indische dames van
om en bij de tachtig jaar mee naar huis
genomen en na een korte introductie de
cd laten beluisteren; Indische geschiede
nis klonk zachtjes om ons heen.
Iedereen ging met een tevreden gevoel
naar huis met hun eigen verleden.
Steeds als ik weer een lied beluister, ont
dek ik een ander facet, een aparte into
natie, een herhaling van een belangrijk
gedeelte en dan het speciale timbre van
zijn stem. Elke keer komen heel voor
zichtig toch weer de waterlanders te
voorschijn, net als toen ik na 36 jaar
weer terug kwam op Indische bodem.
Mevrouw J. G. Logeman, Amsterdam
Kunstwerkjes uit liet kamp
In het februarinummer van Moesson
heeft een artikel van mijn hand gestaan:
'Kunstwerkjes uit het kamp'. Ik heb
hierop heel veel reacties gehad, zelfs uit
Indonesië en de Verenigde Staten. Mijn
bedoeling was om erachter te komen wie
de kunstwerkjes had gemaakt en of
iemand mij nog wat kon vertellen over
de kamptijd van mijn vader. Helaas was
dit laatste niet het geval, maar over de
voorwerpen ontving ik wel informatie.
Wat ik voor een zeepdoosje heb aange
zien, bleek een doosje te zijn, dat bij het
leger in gebruik was voor het onderhoud
van een M95-geweer. Er zat vet in voor
het smeren van het geweer, met een
doekje, een koordje en een borsteltje.
Voor het smeervet werd ook wel het oor
smeer van koeien gebruikt, meldde een
van de bellers. Kennelijk zat het doosje
ook in de gasmaskerzak van de soldaat
en werd het gebruikt om de glaasjes van
het masker mee in te vetten tegen het
beslaan ervan tijdens gebruik. Het bleek
dat het bewerken van aluminium voor
werpen een veel voorkomend tijdverdrijf
in de kampen was. Naast de geweer
doosjes en bekers waren dat veldflessen,
etensbakken, pannen en dergelijke voor
werpen. Veel krijgsgevangenen hebben
in de kampen onderricht gekregen in het
kunstzinnig bewerken van voorwerpen
door medegevangenen. Vaak waren dit
mensen uit Djokjakarta, die vaardig
waren in het zilver bewerken, zoals kun
stenaars of juweliers. Het bewerken
gebeurde op de meest intensieve manie
ren. Zo vertelde een van de bellers dat
iemand in het kamp een graveerma-
chientje in elkaar had geknutseld van een
wekker en een grammofoonnaald van
een koffergrammofoon. Uiteraard werd
veel gewerkt met spijkers en schroeven
draaiers. Een ervaren graveerder schijnt
sergeant Dodemont te zijn geweest in
het 15de Bataljon in Bandoeng en
gediend had in het 1 Ode bataljon
Buitenzorg. Achteraf bleek hij niet de
maker te zijn geweest van mijn kunst
werkjes. De heer Visker van het Indisch
Familie Archief heeft mij kunnen vertel
len dat de initialen OVK waarschijnlijk
staan voor Frans Overklift Vaupel
Kleyn. Wat ik in het artikel van februari
niet vermeld heb, is dat ook nog eens de
letters G.V. stonden gegraveerd. Deze
initialen staan waarschijnlijk voor de
naam van degene voor wie de beker
bestemd was en dat konden niet die van
mijn vader zijn, want die heette C.P.H.
Jagtman. Helaas heb ik geen reactie
gehad van iemand die mijn vader zelf in
het kamp in Bandoeng heeft meege
maakt. Uiteraard zal het de lezer duide
lijk zijn dat ik nu nog op zoek ben naar
degenen die mij iets kunnen vertellen
over Frans Vaupel Kleyn en wat de bete
kenis is van de initialen G.V. in de zij
kant van de beker. Tot slot wil ik graag
alle bellers en schrijvers hartelijk bedan
ken voor hun berichten, die naast de
informatie ook vol waren van persoonlij
ke belevenissen. De gesprekken en brie
ven waren heel interessant.
J.C.H. Jagtman,
De Muggenwaard 20-136,
6988 BX Lathum, tel. 0313 - 63 23 90.
Nog een rectificatie
In het artikeltje van Lilian Ducelle,
vorige maand, over twaalfenhalf jaar
Sociëteit Indische ouderen (bladzijde
5), klopte de postcode niet. Het juiste
adres van Socindo is: Wibautstraat 38,
3317 RE Dordrecht. Het telefoonnum
mer is: 078 - 617 57 72.
Johanna Margaretha Staalman
Geheel onverwacht is van ons heengegaan
onze lieve zuster, schoonzuster en tante
5 juli 1909 t 24 oktober 2000
Gombong (Ned.-Indië) Apeldoorn
Namens de familie:
J.H. Juriën
Koninginnelaan 327,
7315 DZ Apeldoorn
Correspondentie-adres:
J.H. Juriën, Van Delenstraat 7, 6991 ZK
Rheden
45 ste jaargang - nummer 6 - december 2000
5
