or noe een museum-e
Tekst: Cocky Maris
Sinds vier jaar ben ik werkzaam
in museum Bronbeek te Arnhem
als 'museum-educatrice'. ik
kwam op Bronbeek als vrijwilli
ger na mijn studie Museologie
aan de Hogeschool van Arnhem
en Nijmegen. Het was een
wereld die ik niet kendeniet
meegekregen heb tijdens mijn
opvoeding in Brabant. Vanaf de
eerste dag dat ik op Bronbeek
werkzaam was, werd ik geboeid
door de geschiedenis van
Ncderlands-Indië met de daar
bij zo prachtige cultuur.
e afgelopen jaren heb ik zoveel
geleerd van de Indische cultuur
en ik pas de opgedane kennis
tegenwoordig dagelijks toe in mijn per
soonlijke leven. Mijn beide dochters
(twintig en vijftien jaar) zeggen altijd:
'Mijn moeder is verindischt', terwijl ik
trots lach.
Ik heb veel Indische vrienden gekregen
en het meest treffende was een ontmoe
ting met een Indische vrouw waar ik
zomaar op straat een praatje mee maak
te. Zij bracht haar jeugd door in Indië,
maar wist weinig over haar eigen cul
tuur. Met veel enthousiasme vertelde ik
haar verhalen over Indië en kwam met
stapels boeken aandragen. We zijn nog
steeds bevriend en leren nu veel van
elkaar. Zij heeft zich verdiept in haar
eigen cultuur en is een trotse Indische
vrouw geworden! Wat was ik blij toen ze
zei dat ik haar heb teruggebracht naar
haar roots!
C ocky' 's g'oeJaiifcf
In museum Bronbeek gebeurt veel, met
name voor de komende generaties. Er
zijn lesprogramma's ontwikkeld waarbij
jeugdigen kennis kunnen maken met de
collectie van het museum.
De eeuwenoude gamelan in Bronbeek
kan nu bespeeld worden en is een
onderdeel geworden van de educatieve
programma's. Het museum heeft een
eigen educatieve ruimte gekregen die in
de wandelgangen 'Cocky's goedang'
wordt genoemd.
Ik ben er trots op en zie de stralende
gezichten van kinderen die zich in repli
ca's van oude KNIL-uniformen hijsen
of sarong en kebaja aantrekken.
Kinderen gaan altijd verkleed het muse
um in. Tijdens de rondleiding maken we
een fictieve reis naar Indië/Indonesie.
Spannende verhalen nemen een grote
plaats in, zoals het verhaal van de kris
van Soeradji: een jongetje van tien jaar
dat na een hachelijk avontuur eindelijk
zijn gewenste kris verkrijgt. Bovendien
zijn veel inwoners van Bronbeek bereid
om spannende verhalen te vertellen over
hun tijd als KNII.-er in Indië. De kinde
ren hangen dan altijd aan hun lippen.
Op de jaarlijkse krissendag wordt er een
speciale kinderlezing door Ruud Greve
in samenwerking met de educatieve
dienst georganiseerd met een workshop
over 'de verzorging van de kris'. Het was
vorig jaar wel een spannend moment
toen de toeristenkrissen door de douane
moesten die nogal verbaasd opkeek dat
deze krissen voor educatieve doeleinden
waren bestemd! Gelukkig kon de impor
teur zijn verhaal overatigend brengen.
moessQn
Ih
De Indische vlieg'er
Er zijn de laatste jaren diverse kinder
boeken uitgekomen die over tempo doe-
loe handelen. De auteurs zijn welkome
gasten op Bronbeek: Theo Engelen met
zijn boek De Indische vlieger werkte het
afgelopen jaar enthousiast mee aan een
educatief programma voor brugklassers.
Deze school heeft het Jongenskampen
monument op het landgoed geadopteerd
en jaarlijks vindt er voor zes brugklassen
een educatief programma plaats. Alle
vakken worden ingeschakeld: geschiede
nis, aardrijkskunde, Nederlands, tekenen
en handvaardigheid. Tijdens de lessen
handvaardigheid maakten de leerlingen
zelf vliegers die werden opgelaten onder
het goedkeurend oog van Theo Engelen.
De vlieger als symbool voor vrijheid en
een vriendschap tussen een jongen uit
de kampong en een KNIL-soldaat, zoals
42
