verinclisclite
zo prachtig beschreven wordt in De
Indische vlieger.
In de jaarlijks terugkerende projecten
wordt altijd een brug geslagen tussen
heden en verleden. De leerlingen ver
werken hun opgedane kennis door het
schrijven van gedichten en verhalen,
geïnspireerd door onze enthousiaste
gastdocenten, die vertellen over hun
persoonlijke ervaringen in het jongens
kamp tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De adoptie van monumenten met daar
bij de jaarlijkse herdenkingen op het
landgoed Bronbeek is een speerpunt in
het educatieve beleid van het Koninklijk
Tehuis Oud-Militairen en Museum
Bronbeek (KTOMM) met het doel om
de komende generaties hierbij nauw te
betrekken.
Het Birma-Siam monument is vorig jaar
door een middelbare school in navolging
van het Jongenskampen-monument
eveneens geadopteerd. Voor dit monu
ment is een educatief programma voor
de betreffende adoptieschool - en andere
scholen - in ontwikkeling.
Op stap
Onlangs verscheen er een kinderboek
van Peter Vervloed: Door merg en been.
Het verhaal speelt zich af op Bronbeek.
We hebben deze auteur uitgenodigd op
Bronbeek om eens te praten over de ver
schillende mogelijkheden. Zijn enthou
siasme en dat van ons resulteert in een
kinderlezing en rondleiding voor kinde
ren van acht tot en met twaalf jaar in
februari 2001.
Hella Haasse is ook geen onbekende
schrijfster op Bronbeek. Vorig jaar tij
dens de Indische weken, waarin de
Indische literatuur centraal stond,
schreef ik haar een lange brief over haar
boek Oeroeg. Zij reageerde bijzonder
enthousiast en stond mij deskundig nabij
om 'Oeroeg in Bronbeek' door middel
van een rondleiding door de museumza
len te realiseren. Volwassenen en leerlin
gen van het voortgezet onderwijs
kunnen deze rondleiding op aanvraag
meemaken.
Soms hoor je in het museum vrolijke
muziek van een mondharmonica.
Hendrik de KNIL-soldaat neemt dan
kinderen mee naar het oude Indië. Een
vrolijke stoet verklede kinderen volgt de
soldaat in zijn kielzog. En ook de eerste
commandant van Bronbeek, generaal
Smits met zijn echtgenote stappen dan
zogenaamd uit het schilderij waarin zij
wonen, om aan kinderen en volwassenen
te vertellen over het Bronbeek in de
negentiende eeuw.
benang'
We gaan geregeld op stap en organiseren
Indische avonden voor inwoners van
verpleeg- en verzorgingshuizen in de
regio Arnhem en educatieve program
ma's op basisscholen en voor het voort
gezet onderwijs. In de verpleeghuizen en
verzorgingshuizen verzorgt Bronbeek,
samen met een van onze enthousiaste
vrijwilligers een avond met dia's, ver
haaltjes en het zingen van Indische lied
jes met angklungs. Het gevoel dat we
dan hebben als we weer naar huis gaan,
valt niet te beschrijven. Wij hebben dan
intens genoten van het feit dat we dit
konden doen voor deze mensen en op
ons netvlies staat nog wekenlang de stra
lende, genietende blik van de bewoners.
Waarom ik dit nu schrijf? Het is heerlijk
dat ik door mijn werk kennis gemaakt
heb met de Indische cultuur, die mij
oprecht heeft verrijkt. Wat is er fijner
dan te werken op een plek waar je hart
ook ligt? Ik ga geregeld met vrienden
eten bij onze lieve Indische tante, waar
we altijd gastvrij en liefdevol ontvangen
worden. De Indische cultuur is doorge
drongen in mijn privé-leven, gastvrijheid
is daarbij het sleutelwoord. Volgend jaar
hoop ik voor het eerst naar Indonesië te
gaan, dat werd werkelijk tijd. Ik weet nu
al dat ik me daar zeer senang zal voelen!
45 ste jaargang - nummer 7 - januari 2001
43
