fj
dat hij met een guerrillagroep in de bergen
zat, niet ver daar vandaan. Zijn mannen
waren ten einde raad, hadden gebrek aan
alles. Gody ging weer op pad. Via haar
contacten in Soerabaja kreeg ze een aan
zienlijk geldbedrag, medicijnen en kleding.
Ze reisde heen en weer tussen Soerabaja en
Poerwodadi en ze nam iedere keer zoveel
mogelijk mee voor de groep in de bergen.
De rombengan kwam het dan aan het huis
van haar moeder ophalen. Het hoeft geen
betoog dat ook Gody's moeder besloten
had de guerrilla's te helpen. En heus, deze
vrouwen wisten maar al te goed welk
gevaar zij liepen.
Aanvankelijk beperkte Gody zich tot ogen
schijnlijk minder riskante zaken, maar toen
het voor de mannen steeds gevaarlijker
werd, ging zij over tot het vervoeren van
wapens en munitie. Ze verkleedde zich als
zwangere, Javaanse vrouw en de contraban
den verborg zij onder haar stagen, haar
buikband. Eens, toen zij van het station
Poerwodadi in een dokar naar haar moe-
der's huis reed, werd zij aangehouden door
twee Japanners. Zij kreeg een acute hartstil
stand - zoals zij later in de gevangenis
schertsend tegen ons zei - maar heel vrien
delijk en beleefd vroeg zij wat er aan de
hand was. Er was niets aan de hand, de
mannen vroegen slechts een lift. Gody liet
hen instappen terwijl zij bedacht dat zij hier
een prima vrijgeleide aan had. Gody was
trouwens de bescheidenheid zelve wat
betreft haar verzetsactiviteiten en er kwam
nooit een klacht over haar lippen.
Verjaarstaart
Ondanks veel verraad heeft Gody stand
kunnen houden tot maart 1943. Zij werd
op 13 maart, een dag na haar dertigste ver
jaardag, gearresteerd door de Kempeitai te
Malang. Zij werd naar de gevangenis
Lowokwaroe overgebracht, verhoord en
hevig gemarteld. Maar zij liet niets los. Pas
toen zij via de gevangenistelefoon hoorde
dat de mannen wel hadden gepraat bekende
zij haar eigen aandeel in de verzetsactivitei
ten. De gevangenistelefoon was een goot die
onder de cellen doorliep, terwijl in de vloer
van de cel een grote opening was aange
bracht. De sanitaire voorziening van deze
cellen had, onbedoeld, nog een andere voor
ons zeer belangrijke functie - de mogelijk
heid tot contact tussen de gevangenen. Als
wij ons hoofd door die opening staken, kon
den wij gezellig met elkaar babbelen, terwijl
de kakkerlakken meeluisterden.
Gody werd in juli 1943 overgebracht naar
Batavia waar zij door de Japanse Krijgsraad
werd veroordeeld tot tien jaar. Via de gevan
genis Tjipinang werd zij overgebracht naar
de vrouwengevangenis Boeloe te Semarang.
Zij bleef de hele gevangenistijd door treuren
over haar verjaarstaart die na haar arrestatie
in haar ijskast was blijven staan.
Soc Berg
Als tweede noem ik Soc Berg, een kleine,
onopvallende vrouw en onder meer daar
door geschikt voor verzetswerk. Ze werkte
ten tijde van de capitulatie van het KNIL
op de hoofdcommandopost van de LBD -
Luchtbeschermings Dienst - te Soerabaja.
Ze hield zich al gauw bezig met zaken die
niet de goedkeuring van de Japanners had
den, ze was klein maar ook heel dapper.
Vanuit de LBD groeide het verzet en Soc
raakte daarbij betrokken toen het hoofd van
de buitenposten, die een verzetsgroep leid
de, haar om haar medewerking had
gevraagd. En zij raakte betrokken bij
Corsica nadat ze op een slimme manier
contact had gezocht met kapitein
Meelhuysen. Ze had gehoord dat hij nog
steeds vrij rond liep, verkleed als Indonesiër,
onder de schuilnaam Tahir. Soc had gele
zen dat er een nieuweling op de werkroos-
ters voorkwam met de naam Tahir. Al
gauw zag ze dat zijn signalement overeen
kwam met dat van de kapitein. Ze liet Tahir
naai' haar huis komen onder het voorwend
sel dat hij instructies moest ontvangen voor
LBD-oefeningen. Eenmaal bij haar thuis
vroeg zij hem op de man af of hij de kapi
tein was en na enige aarzeling gaf hij dit
toe. Dit was het begin van hun samenwer
king en Soc hielp hem als dekmantel aan
een baantje als melkbezorger. Samen zoch
ten zij contact met andere, nog vrij rondlo
pende militairen en Soc nam het
koerierswerk op zich. Al gauw was haar
aandeel in het verzetswerk groot. Zij voor
zag de verzetsmannen van door haar
beluisterde geallieerde radioberichten en zij
stelde haar huis ter beschikking voor
besprekingen van leden van Corsica en zij
verborg de mannen in haar huis als dat
nodig was. Zij ging er zelfs toe over wapens
te verzamelen die zij in haar huis verborg.
Het verraad loerde overal en Soc werd in
december 1942 door de Kempeitai gearres
teerd. Toen kapitein Meelhuysen van haar
arrestatie hoorde, liet hij onverwijld de
Kempeitai weten dat hij zich zou aangeven
op voorwaarde dat Soc zou worden vrijge
laten. Natuurlijk ging de Kempeitai op dit
voorstel in en de kapitein liet zich arreste
ren, maar Soc werd natuurlijk niet vrijgela
ten. Ook zij werd overgebracht naar Batavia
en door de Krijgsraad aldaar werd zij ver
oordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf. En
ook Soc werd via Tjipinang overgebracht
naar Boeloe in Semarang.
Corrie Altman
Last but not least, de Engel, die in de gevan
genis aan de Werfstraat zo werd genoemd
omdat zij als blondine met haar mooie stem
trachtte haar medegevangenen moed in te
zingen. De Engel heette Corrie Altman en
zij werkte ten tijde van de capitulatie van
het KNEL in het CBZ - Centraal Burger
Ziekenhuis - te Soerabaja en zij zat al
meteen de Japanners dwars. De slachtoffers
van de slag in de Javazee werden namelijk
45 ste jaargang - nummer 8 - februari 2001
"2yjtrystw«4 aapta<
Z&ai '3 v*2 bocloechna-1
?y"st,ryre mti e
c/t msaltje nasr n.
'J ftl.ct'tM. S '5 o «WrO
i Jj atiyd cte^e/Jc*» Koit
IDaar Ut ms »«?fr
Wc £cvne„ G<r* l»S
Schets gemaakt door mijn slapie Ietje Teillers.
19
