naar het CBZ gebracht om na behandeling
te worden geïnterneerd. Corrie knoeide
met de ziekenlijsten om zodoende de man
nen zo lang mogelijk in het ziekenhuis te
houden. Ook liet zij serum stelen uit het
gemeentelijk laboratorium en verzorgde ze
samen met twee Indonesische doktoren de
vaccinatie tegen typhus en cholera van
zoveel mogelijk vrouwen en kinderen. Ze
liet ook medicijnen stelen die zij zelf het
mannenkamp in smokkelde. Zij kreeg het
zelfs voor elkaar twee Japanners voor haar
karretje te spannen, liet die kerels rijst, sui
ker en dergelijke stelen en verdeelde die
zaken onder de Molukse soldatenvrouwen.
Dit alles was nog verzet zonder wapens,
maar daarom niet minder riskant. Omdat
het in verzetskringen al lang bekend was
wat voor vrouw Corrie was, raakte zij
betrokken bij Corsica nadat kapitein
Meelhuysen zelf haai- om medewerking
vroeg. Er moest geld komen, er moesten
wapens komen en medicijnen. Om aan
geld te komen was niets haar te gek. Het
toeval wilde dat zij Maleise les gaf aan een
Japanner die ook nog hoofd was van
Economische Zaken in Soerabaja. Corrie
schreef een brief aan het Hoofd
Economische Zaken te Batavia waarin zij
uiteenzette dat mevrouw Altman, als goede
vriendin van Japan, geholpen moest wor
den. Zij ondertekende die brief met het
stempel van haar Japanse leerling dat zij
voor de gelegenheid even had geleend. Zij
vertrok met een Chinese verzetsvriend naar
Batavia en het lukte haar een vergunning te
krijgen voor de aankoop van een aanzienlij
ke voorraad breikatoen, kantoorartikelen en
papier. Dit alles liet zij op gunstige voor
waarden door haar Chinese vriend verko
pen. De opbrengst ging naar Corsica. Haar
volgende stunt was het vervalsen van pen-
daftarans - persoonsbewijzen. Dat deed zij
met behulp van een stempel die als camou
flage gemaakt was van een schoenhak. Die
pendaftarans waren zo goed dat ze iedere
controle doorstonden en dat Gody
Meelhuysen, die vanzelfsprekend ook zo'n
valse pendaftaran bezat, van de Japanner
die haar verhoorde een compliment kreeg
voor de kwaliteit daarvan. Corrie raakte
steeds dieper bij het verzet betrokken. Ook
zij verborg verzetsmannen in haar huis en
ook zij stelde haar huis ter beschikking voor
besprekingen met leden van Corsica. Ze
verzamelde eveneens wapens die ze mee-
smokkelde onder haar kleren en die ze in
haar huis verborg. Maar er was meer geld
nodig, veel geld. En Corrie ging weer op
pad. Ze wist een invloedrijke verzetsman uit
West-Java in te schakelen en van hem ont
ving Corrie een aanzienlijk bedrag waar
voor wapens en medicijnen werden
aangeschaft. Deze man had door haar
optreden zoveel vertrouwen in haar gekre
gen dat hij haar op zijn beurt om hulp
vroeg. Of Corrie kon zorgen voor een
prauw. Men wilde twee Nederlanders naar
Australië sturen met medeneming van
microfilms en belangrijke stukken. Corrie
protesteerde herig en vond terecht dat men
veel beter Molukse mannen kon sturen.
Donkere mannen zouden immers veel
minder opvallen in een prauw op zee dan
Nederlanders! Maai- men luisterde niet
naar haar raad en dat heeft men geweten.
In ieder geval, de prauw kwam er en Corrie
bracht zelf de mannen halverwege waarna
Foto genomen door
Drakulic in opdracht
van Lady Mountbatten
op 24 september 1945.
Wij zaten toen nog
opgesloten in de
Boeloe-gevangenis
vanwege de onveilige
situatie in Semarang.
U ziet mij uiterst
rechts.
een verzetsman hen ver
der bracht naar de plaats
waar de prauw lag te
wachten. Hamelink en
Van lier waren al een
eindje op weg toen zij
werden ontdekt door
een Japanse patrouille
boot. Zij werden opge
pakt en geïnterneerd in
Makassar. De micro
films en de belangrijke
stukken zouden bijtijds overboord zijn
gegooid. Corrie werd op 3 maart 1943
gearresteerd door de Kempeitai te
Soerabaja en overgebracht naar de
Werfstraat gevangenis. Toen zij na haar eer
ste verhoor naar haar cel werd gebracht,
begon zij luidkeels het Wilhelmus te zingen,
hetgeen haar een vreselijk pak slaag ople
verde. En dan moet u weten hoe zij gemar
teld was! Maar haar geest was niet
gebroken, die was niet te breken. Corrie
werd overgebracht naar Bataria en door de
krijgsraad veroordeeld tot de doodstraf.
Gelukkig werd deze straf omgezet in vijftien
jaar. En ook Corrie werd via Tjipinang
overgebracht naar Boeloe en daar was zij
ons aller steun en toeverlaat.
Dit zijn dan drie verhalen over drie vrou
wen in het Indisch verzet. Maar zo kan ik
er nog zoveel vertellen. In de gevangenis
Boeloe zaten meer dan tweehonderd vrou
wen die zich op een of andere wijze hadden
verzet. En als ik het over de gevangenis heb,
kan ik niet voorbij gaan aan de vrouwelijke
cipiers die hun veiligheid en soms hun
leven op het spel zetten om ons te helpen,
hi Tjipinang waren dat onder andere Jetje
Tahija, Anny Tuiing en Mary van de
Bergh. Ook in Boeloe waren cipiers bereid
ons te helpen en mijn gedachten gaan voor
al uit naar Bertha Lekahela die geen angst
scheen te kennen als het er om ging iets
voor ons te doen. Wij hebben heel veel te
danken gehad aan die cipiers die het leven
in de gevangenis voor ons nog enigszins
dragelijk hebben gemaakt. Ook zij waren
verzetsvrouwen in de ware zin van het
woord.
moessQn
20
