Als mensen in de trein keihard met elkaar
zitten te praten! Dan denk ik: waar is dat
nou voor nodig? Ik had niet speciaal
Indische vriendjes, geloof ik. Later, op de
middelbare school zoek je elkaar wel op,
maar om nou te zeggen dat dat speciale
vrienden zijn... het maakt niet zoveel uit.
Een verschil is wel dat als je bij Indische
vriendjes thuis komt, dat het allemaal wat
makkelijker gaat. Je zit niet zo "op visite".'
1 lerkenning
Paul: 'Ik ben twee keer naar Indonesië
geweest. De eerste keer met de hele fami
lie. Ik was toen veertien en het bezoek
heeft veel indruk op me gemaakt. Ook
anderen zeggen dat wel, dat die eerste
keer met het gezin naar Indonesië speciaal
is, omdat je veel verhalen hebt gehoord.
Het viel me op dat mijn vader in Jakarta
allerlei dingen herkende en ik vond het
bijzonder om daar bij te zijn, want papa,
zei ik al, vertelde nooit zo veel over vroe
ger. Eerst leek het erop dat hij in de war
was, omdat hij zijn oude school niet meer
kon vinden. Hij liep hardop te denken,
"Hier liep een riviertje...", en toen bleken
zijn herinneringen precies te Hoppen. Hij
had alles dus toch goed onthouden. De
school was alleen afgebroken.'
'Wat mijzelf betreft: je ziet natuurlijk gelijk
bekende dingen, en ook de manier waar
op mensen met elkaar omgaan, komt je
bekend voor. Veel verfijnder, niet zo hard
praten, veel lachen. Het rustige leven
daar, niet dat gehaaste, dat vind ik wel
leldcer. Helemaal natuurlijk als je vakantie
hebt. Maar het kan ook vervelend zijn.
Ik kan me ergeren aan te laat komen of
dat je heel lang moet wachten tot er iets
gebeurt wanneer je iets vraagt. Als ik in
Indonesië ben, zie en herken ik veel din
gen, maar ik besef wel dat ik toch anders
ben. Maar ja, in Nederland heb ik dat
ook.'
sen gewoon zitten op straat, in Maleisië is
iedereen wel ergens mee bezig. En als er
staat: de trein komt om drie uur, dan is ie
er ook, en niet om kwart over vier.'
Praktijk
Toen Paul zijn havo afmaakte, wist hij nog
niet zo goed wat hij daarna wilde gaan
doen. Het vooruitzicht om weer de hele
dag in de schoolbanken te zitten, zag hij
niet zitten. Op aanraden van een oude
Hasgenoot is hij een keer naar een open
dag gegaan van de mariniers. Het sprak
hem direct aan. Alles wat je er leert -
voorbereidingen, tactieken, strategieën,
camoufleren, et cetera - wordt gelijk in
praktijk gebracht. Je gaat meteen het veld
in. Hoe waren zijn eerste dagen?
Paul: 'Nadat ik mijn aanmeldingsformu
lier had ingevuld, ontving ik een oproep
voor mijn eerste opkomstdag, in
Amsterdam, in de Kattenburgkazerne.
Die dag moet je een aantal testen maken,
voornamelijk rekenen en taal. Als je die
gehaald hebt, word je uitgenodigd voor
een tweede test. Die tweede test bestaat
uit een open interview waarin ze je per
soonlijkheid willen leren kennen. Ze pro
beren je dan uit je tent te lokken. Waar het
denk ik op neer komt, is of je het onder
scheid tussen goed en kwaad kunt maken,
in uiteenlopende situaties. Of je snel een
beslissing leunt nemen, of juist een bevel
leunt opvolgen. Maar dat wordt dan niet
op een militaire wijze gevraagd, maar
meer op persoonlijk niveau: wat doe je als
je moeder zegt, doe de afwas? De laatste
test is lichamelijk. Dan onderzoeken ze je
uithoudingsvermogen en je spierkracht. Ik
ging ter voorbereiding heel veel trainen bij
Nieuw Metropolis in Amsterdam, dat
technologiemuseum bij het Centraal
Station. Net als Rocky, al die trappen op.
Ik moest en zou die test halen en van te
voren zeggen ze niet hoe zwaar die zal
worden. Dus ging ik heel veel hardlopen
en al die trappen oprennen. Dat heeft
enorm geholpen. Ook later tijdens de
opleiding heb ik daar nog voordeel van
gehad, bij het speedmarsen; met al je
spullen aan hardlopen. Vergeleken bij de
rest ging dat me redelijk goed af.'
'Indonesië is speciaal voor ons. Tom en ik
zijn ook een keer naar Maleisië geweest.
Als je daar zit, is het Mimaat hetzelfde,
heel veel dingen zijn hetzelfde, maar het is
het toch net niet. Het is een heel mooi
land, maar heel anders dan Indonesië, de
mensen zijn er anders. Helemaal niet
lacherig. Ze zijn niet onaardig of zo, maar
in Indonesië zijn de mensen meer in je
geïnteresseerd, vooral als je vertelt dat je
ouders daar zijn geboren. Dan merk je
dat je een band hebt samen. In Maleisië
heb je dat natuurlijk niet. In Maleisië is
het allemaal wel wat beter geregeld. Het is
meer ontwikkeld dan Indonesië. In
Indonesië zie je veel meer groepjes men- Ouderdag.
moessOn
24
