Een andere, ons onbekende oma uit het Moesson archief. door Lucette Schotel Mijn overgrootmoeder is een inlandse van hoge komaf. Ae stierf net voor de aanval op Pear I Ilark or, op de leeftijd van 103 jaar. Krom van de reumatiek zat ze op ked en regeerde van daaruit liet hele huisgezin. De bedienden vlogen voor haar en ze noemden haar met liefde en respect: de oude vrouw. Haar eerste achterkleinkind, mijn oudste neef, was een beetje confuus van het feit dat er niet alleen een oma was, maar ook nog een oude oma. Toen hij pas begon te praten, kon hij de woorden 'oude oma' niet aan elkaar koppelen. Hij noemde haar daar om 'oma ouwe'. En oma ouwe is ze voor ons gebleven. Die foto leeft Eerst mijn wiegje - later mijn bedje - moest naast haar bed staan. Ze zorgde voor me, koesterde me en beschermde me met alle liefde die een tjang voor haar nageslacht kan opbrengen. Ik zat altijd dicht tegen haar aan, mijn gezicht diep in haar hals verborgen. Ik snoof de geur op van haar in bloemenwater gewassen sarong. We hadden en hebben een heel sterke band. Als er iets is in mijn leven, op hoogtijdagen of tijdens dieptepunten, dan voel ik steeds weer haar liefde en zorg. Ze beschermt me vanuit die ande re, betere wereld. Altijd is daar die geur van haar in bloemenwater gewassen sarong en dan weet ik: oma ouwe is er... Haar foto staat in mijn woonkamer en geloof me of niet, die foto leeft! Ik heb heel veel aanloop van bekenden en onbe kenden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook expres mensen bij me uitnodig, waarvan ik niet helemaal zeker ben of ze wel zuiver zijn tegenover mij. Als ze bij me thuis zijn, kijk ik naar oma's foto. Blijft die gewoon een foto, dan is er niets met de betreffende persoon of personen aan de hand en zal mijn relatie met de mensen in kwestie nooit anders worden dan vlak en zonder diepgang. Maar fron sen oma's wenkbrauwen zich en worden haar ogen twee zwarte gaten, dan weet ik dat ik moet oppassen. Ik ga dan heel subtiel te werk. Ik test de mensen uit op mijn manier. Dat kan weken, soms maanden duren. Maar er komt een moment dat ze door de mand vallen en ik weet dan dat mijn intuïtie goed was en moessQn 14

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2001 | | pagina 14