Vaas met Jugendstilachtige motieven.
Foto: FL.
ken, die als enige vertrekken in het huis
airco hebben. De ventilatie van de rest
van het huis wordt op natuurlijke wijze
geregeld, dat wil zeggen, via een directe
verbinding met de buitenlucht. Het sani
tair en de wastafels in de badkamers en
wc's zijn allemaal door Widayanto ont
worpen.
'Ik dacht dat je alleen maar beelden
maakte,' zeg ik.
'Nee hoor, ik heb een winkel in Jakarta, in
mijn voormalig ouderlijk huis, waar ik ser
viezen, vloertegels, wasbakken, boekenleg
gers, vazen, dierplastieken, enzovoort
verkoop. Ik heb in totaal 150 personen in
dienst, het huishoudelijk personeel inbe
grepen. Ik heb ook nog een huis in Tapos
bij Bogor met nog een werkplaats, waar
circa zeventig werknemers een deel van
mijn ontwerpen uitvoeren. Mijn personeel
is multi-inzetbaar. Er is altijd wel wat te
doen. De klei aanmaken, het glazuur
mengen, de tuin onderhouden, voor mijn
honden zorgen, voor de bediening als ik
eters heb, enzovoort.'
Hij laat ons de tuin zien met vijvers waar
vele exotische vissen in zwemmen. In de
tuin staan verschillende gastenverblijven,
allemaal door hem zelf ingericht. 'Dit
complex fungeert ook als een soort toon-
kamer waar mijn potentiële klanten kun
nen zien hoe ook zij mijn producten
kunnen toepassen bij zichzelf thuis.'
Hij laat ons ook de werkplaats zien waar
een deel van zijn aardewerk gemaakt
wordt, bedrijvigheid alom. Ik vraag of hij
even tussen zijn personeel wil gaan staan,
zodat ik een foto kan maken voor
Moesson (zie afbeelding).
Dierenarts
Teruggekeerd in the big house', trekken
Widayanto en ik ons terug voor het echte
interview in de eetkamer. We nemen
plaats aan de eettafel waar een Loro
Blonyo staat opgesteld. Ik maakt hem
complimenten over zijn perfecte Engels.
Widayanto: 'Mijn vader die leraar was
aan een middelbare school, vond mijn
Engels maar niks. Hij doceerde pedago
gie en filosofie. Ik kom uit een katholiek
nest, ik ben ook geboren in het Sint
Carolus Hospitaal in Jakarta op 23 janu
ari 1953. Mijn doopnamen zijn
Franciscus, Xavierus, Maria. Mijn roep
naam werd Frans, maar mijn vrienden en
kennissen noemen me Yanto. Mijn vader
was heel Nederlands georiënteerd, heeft
op Nederlandse scholen gezeten en hij
had veel Hollandse priesters als vriend.
Het had niet veel gescheeld of hij was zelf
priester geworden, mijn vader sprak naast
vloeiend Nederlands dan ook Latijn.'
'Waarom spreek jij dan geen
Nederlands?' vraag ik.
Widayanto: 'Dat heeft hij ons niet
geleerd, met mijn moeder sprak hij
Nederlands met ons Indonesisch. Hij
kwam uit Solo en zij uit Klaten.'
Frans: 'Heb je altijd kunstenaar willen
worden?'
Widayanto: 'Nee, eerst wilde ik dierenarts
worden, want ik hou heel erg van dieren
en van de natuur. Daarom woon ik bui
ten en niet in de grote stad. Eenmaal per
week ga ik naar Jakarta naar de winkel
om te kijken of de voorraad op peil is.
Maar schilderen was altijd mijn hobby.'
'Waarom is het dan aardewerk gewor
den?' vraag ik.
Widayanto: 'Het maken van aardewerk,
dat hele proces is een uitdaging. Ik word
heel down als er een misbaksel uit de oven
komt en heel euforisch als het allemaal
lukt. Ik heb ook een onbedwingbare drang
om alles in aardewerk uit te voeren.'
Frans: 'Waarom zien je vrouwenbeelden
er altijd zo sexy uit?'
Widayanto: 'Ik hou van sensuele en ele
gante vrouwen. De beelden uit de
Golekan-serie zijn ook wel eens vergele
ken met de donkere fotomodellen Naomi
Campbell en Tyra Banks. Maar daarnaast
laat ik me inspireren door de Hindoe-
Javaanse mythologie en bij het thema
moeder en kind, heb ik me laten inspire
ren door madonna met kind, dat zal wel
met mijn katholieke achtergrond te maken
hebben. Mijn grootste wens is om nog
eens een levensgrote madonna met kind
in keramiek te maken voor in een kerk.'
Frans: 'Voel je je als katholiek nog wel vei
lig in het huidige Indonesië, waar een deel
van de Islamitsche bevolking zich soms
vijandig opstelt tegen andersgelovigen?'
Widayanto: 'Ik ben bang voor de grote
massa, de mensen die arm zijn waardoor
ze zich niet kunnen ontwikkelen. Door ze
wat rupiah's te geven kunnen kwaadwil
lende elementen in de Indonesische
samenleving deze mensen makkelijk
manipuleren en mobiliseren, waardoor al
die levensgevaarlijke rellen ontstaan.'
Vervolg zie pag. 50
45 ste jaargang - nummer 11 - mei 2001
25
