De ledende
door Henk de Gelder
Het grote huis was fraai gelegen aan Je stijgende weg van
Bandoeng naar Lemhang, vlakbij de Dago-watervallen. Een royale
turn rondom strekte zich uit tot aan de visvijvers waarin goudvissen
werden gekweekt, van de tuin afgescheiden door een laag witstenen
muurtje. Dago was een wijk hoven Bandoeng en het klimaat was er
koeler dan in de stad zelf In het weekend kon je vanuit het huis de
auto s langs de Dagoweg naar de bergplaats Lembang horen rijden,
waar vele Bandoengers een bungalowtje hadden om een frisse neus
te halen. Het was 1Q38 en Indonesië heette nog Neder/ands-Indië.
Mevrouw Spronk liet zich door
de oude huiseigenaar, die zelf
in de Bandoengse binnenstad
woonde, het huis zien dat al maanden te
huur stond voor een belachelijk laag
bedrag. Een breed, laag huis met een
grote verwilderde min, waarin haar ogen
reeds nieuw aangelegde bloemperken
zagen, als alles zou worden opgeknapt.
Toch had de sfeer wat geheimzin
nigs, al was het nog helder in de
ochtend. Plotseling keek
mevrouw Spronk de oude Nederlandse
planter die uitsloverig deuren en luiken
naar het bordes opende, recht in het
gezicht en vroeg: 'Waarom staat dit huis
al zo lang te huur? Er staan meerdere
huizen leeg momenteel, dat weet ik wel,
maar zo'n groot huis, dat voor zestig
gulden per maand onverhuurd blijft, is
toch wel vreemd.'
De eigenaar aarzelde een ogenblik.
'Wel!', zei hij toen, 'ik zal het u maar
vertellen. Een klein jaar geleden zwierf
hier om de visvijvers een agressieve, ver
wilderde herdershond, die kippen heeft
gedood en ook tweemaal een kind heeft
aangevallen. Op een avond liep een
jonge Indonesiër, die een kortere weg
naar zijn desa wilde nemen, langs het
riet en stond eensklaps oog in oog met
een grommende, grote bruine hond die
hem, met blikkerende kaken, beloerde.
De jongen greep pijlsnel een zware tak
van de grond om zich enigszins te wape
nen, maar de hond had hem al op het
zelfde moment te pakken. Het werd een
fel gevecht dat afliep met een enorme
klap op de hondenschedel. Volkomen
verdoofd bleef het dier liggen en werd
door de Indonesiër in de vijver gewerkt.
De hond verdronk voor de ogen van de
jongeman, waarna deze zijn weg naar de
desa vervolgde.'
De Hornhoeve aan de Dagoweg. Men vermoedde in die tijd dat het verhaal om dit huis ging. Oma trok zich echter niets aan
van enge legendes, en trakteerde mijn zusje en mij op zondagochtenddrankjes. In haar grote tuin kweekte ze Hollandse kro
kusjes: 'lentebloemennoemde ze die.
moessQn
