No Name J i vers
door Wim Breuer
Van harte gefeliciteerd
Dolf Körnmann
Saxofonist van de No Name Jivers
met je 75ste verjaardag op 5 mei jl.
WIM BREUER
Dit zijn Je No Name Jivers,
BanJoeng 1Q48. No Na me
Jivers was Je banJ van school
vereniging TEMESIAS van Je
Billiton-HBS; een gouverne-
ments-HBS. TEMESIAS was
in Jie tijJ eigenlijk Je tegenhan
ger van schoolvereniging VEDO
van het Christelijk Lyceum.
Van links naar rechts ziet u
Tommy Karamoy, Harry
ReichharJ, ikze lf- Wi m Breuer -
achter Je piano, Dolf Körnmann
en Max Hatumena.
Met hen hek ik nog steeJs con
tact.
Als Indisch kind moest je om vier
uur verplicht een uur achter de
piano, klassiek studeren. Ik was
samen met mijn broer wees vanaf mijn
tweede of derde jaar. Tante Noes en
tante Em hebben ons beiden toen in
huis genomen. Tante Emmie Breuer was
pianolerares en bij ons huis aan de
Lembangweg hing een reclamebord: een
uithangbord met een vinger, zoals je die
toen vaker zag. Op een dag wilde een
leerling van tante Em jazz-pianoles. En
ik vroeg aan haar: 'Wat is dat dan, jazz?'
'Oh', zei ze, 'dat is iets nieuws met twee
kwartsmaat.'
Maar toen ze merkte dat ik echt geïnte
resseerd was, hielp ze me wel. Ik was
verkocht; geen klassieke les meer voor
mij, alleen jazz. Na het winnen van het
TEMESIAS-concours - wat was ik trots!
- ben ik van 1948 tot 1950 de TEME
SIAS pianist geweest. En tot op heden
ben ik gefascineerd door jazz. Zo zijn er
een heleboel Indische top-muzikanten.
Rob Pronk bijvoorbeeld, hij zat nog bij
VEDO, is een groot musicus. Maar in
het buitenland is hij bekender dan hier.
Tegen jongelui zou ik willen zeggen:
wees niet alleen trots op je Indo-zijn,
maar probeer ook iets te presteren!
Reacties aan Wilhelm Breuer,
Johan Brouwerlaan 25,
3526 XJ Utrecht.
45 ste jaargang - nummer 12 - juni 2001
17
