Op visite Lij prinses Siti
door Frans Leidelmeijer
Vorig jaar oktober schreef ik m Moesson over Je schilJeres
Corry Mühlenfeld. In Jat artikel kwam ook prinses Siti Nuritl
Kusumo War Jan i ter sprake, die ter gelegenheid van het huwelijk
van prinses Juliana en prins Bernhard in 1Q37 Je Serimpi heeft
gedanst voor het bruidspaar en hun hoge gasten.
Corry, onder de indruk van haar schoonheid, heeft toen een portret
van de jonge prinses gemaakt. Naar aanleiding van het artikel in
Moesson kreeg Corry Mühlenfeld veel reacties, onder andere van
een arts uit Bandung die haar kwam vertellen dat
prinses Siti Nurul nog leeft en in Bandung woont.
Helaas liet de arts uit Bandung
geen adres van de prinses ach
ter, wat jammer was, want ik
zou met vakantie naar Indonesië gaan en
het heel leuk vinden om haar te ontmoe
ten. Kan ik meteen vragen of ze zich het
huwelijksfeest nog kan herinneren. Maar
hoe vind ik haar in de miljoenenstad die
Bandung nu geworden is? De kunste
naar Widayanto, die in Bandung heeft
gestudeerd, en die ik voor Moesson tij
dens mijn verblijf in Indonesië inter
viewde, bracht de oplossing. Hij wist
waar een zekere Gusti Nurul woont.
Zou het wel de prinses zijn die ik zoek?,
vroeg ik me af.
Op de eerste dag van mijn verblijf
in Bandung begaf ik me al rond
tien uur 's ochtends naar het
opgegeven adres. Het was in de
Dagobuurt. Een jonge vrouw deed open
en ik vertelde haar in het Engels wat de
reden van mijn bezoek was. Ze liet me
binnen en vroeg me even in de salon te
wachten. Zij verdween achter een gordijn
datde salon scheidde van een andere
ruimte, waar vage geluiden vandaan kwa
men. Om me heen kijkend zag ik een
levensgroot schilderij aan de wand van
een beeldschone vrouw in sarong en
kabaja, gemaakt door Basoeki Abdullah.
Veel familiefoto's, waaronder een groot
portret van een ouder echtpaar in tradi
tionele kleding en foto's van de vrouw
met het echtpaar Soeharto. Op een laag
tafeltje een foto van haar samen met
koningin Beatrix. Ik zag nog geen gelijke
nis met de jeugdfoto's die ik van de prin
ses kende, totdat mijn oog viel op een
bronzen kopje van een jong meisje.
Dat is ze! Ik werd licht euforisch.
De jonge vrouw kwam terug en
nodigde me uit achter het gor
dijn te komen. In een soort
woonkeuken zat de vrouw, die ik van de
foto's in de salon herkende, in gezelschap
van een vrouwelijke bediende en twee
meisjes die kennelijk voor de komende
Lebaran cadeautjes aan het inpakken
moessQn
18
