door Frances Larder
Finds enige tijd is het mijn droom om een project te maken over
mijn cultuur en achtergrond. Mijn ideeën kregen vaste vorm na
verschillende bezoeken aan Neder/and. liet resultaat was een
stortvloed aan herinneringen en gevoelensdie lange tijd in de
vergetelheid waren geraakt.
Ik ben geboren in Bandoeng, net voor
de oorlog. Herinneringen aan mijn
vroegste jeugdjaren heb ik niet, waar
schijnlijk heb ik ze verdrongen. In deze
jaren overleden mijn grootmoeder en
mijn vader door de Japanse bezetting.
Mijn vader was krijgsgevangene, over
leefde zowel de Changi-gevangenis als
de beruchte Birma-spoorlijn, maar over
leed net na de bevrijding in Thailand.
Na de oorlog verhuisden wij naar
Nederland. Enkele jaren daarna keerde
mijn familie (met een nieuwe stiefvader)
terug naar Java om in de jaren vijftig te
vertrekken naar Australië. Hier volgde ik
voortgezet- en hoger onderwijs. Ik kreeg
(onderwijs)ervaring in Beeldende Kunst
en ontwikkelde me verder in verschil
lende druktechnieken, gecombineerd
met collage, aquarellen en pastelkleuren.
Dankzij mijn moeder raakte ik als kind
al gefascineerd door de wereld van tex
tiel, draden en kleuren. Nu maak ik bij
het patroonknippen en naaien gebruik
van de kennis die ik als kind spelender
wijs heb opgedaan.
Mijn eerste quilts, gewatteerde kleden,
ontwierp ik voor de Olympische Spelen
voor Gehandicapten in 2000. Een lokale
groep van quiltnaaisters maakten het
kunststuk. De quilts werden door vele
mensen bekeken en wonnen de Quilt
2000 Award Certificate. Deze quilts zijn
te zien in de publicatie Quilts 2000. Dit
project bracht me op het idee om samen
met Nederlandse en Indische vrouwen
onze jeugdherinneringen te verwerken in
twee wandkleden.
Twaalf vrouwen waren bereid om twee
jaar lang consequent aan dit project te
werken. Soms met enige aarzeling, want
elke deelnemer werd aangemoedigd om
over haar jeugd te praten. Alle herinne
ringen kwamen samen in een stroom
van creativiteit. Het creëerde een saam
horigheidsgevoel tussen de vrouwen die
moessQn
Indische
10
