Emilie Sonja Brouwer-
Earle Purvis
Ada Elayes-Beekveld
Polion Linde
In het julinummer las ik op bladzijde 5
het bericht van het heengaan van Pohon
Linde. Het stemt ons weemoedig. Altijd
weer het afscheid. Gelukkig zijn daar
zijn zeemansverhalen - zo leerden wij
hem kennen. En voor mij is er nog de
boom met zijn lieve kleine witte ster
bloempjes. Hoezo? Om bij de Haagse
Pasar Malam te komen, lopen we altijd
met de familie vanaf het Centraal
Station langs het Hertenkamp. Naast het
voetpad staat een forse boom met breed
bladerdak, die ons groet via zijn geur en
talloze kleine fijne bloempjes. Het heeft
mij drie jaar gekost om achter zijn naam
te komen: de Lindeboom. Pohon
Linde's heengaan in juni kan een blij
vende zijn; de boom bloeit namelijk in
juni. Ik moest dit even kwijt.
Mevrouw L. S. Jenny, Den Haag
Een Gebaar
Velen met mij zullen in Indische bladen,
van ooggetuigenverslagen of van kennis
sen hebben vernomen over de in kom
mervolle omstandigheden verkerende
landgenoten, die als warga negara's nu
in Indonesië verblijven. Het feit dat deze
personen niet in aanmerking komen
voor het zogenaamde Gebaar spoorde
me een aan om deze brief te schrijven.
Hoe is het in God's naam mogelijk?
Gelukkig bestaan er organisaties als
HALIN die zich inzetten om het grote
leed te verzachten, waaronder onze
landgenoten in Indonesië verkeren. Dit
bracht me op het idee het volgende aan
de Indische wereldburgers voor te stel
len. Wanneer men in aanmerking komt
voor Het Gebaar dan zou ik willen
opperen dat men deze uitkering in zijn
geheel of gedeeltelijk doneert aan de eer
der genoemde instellingen, of naar eigen
keuze. Hiermee kunnen de normale
donaties aangevuld worden en bezit de
instelling over ruimere financiële fond
sen en daarmee kunnen dan misschien
meerdere hulpbehoevenden de helpende
hand worden toegereikt. Laten we eerlijk
zijn, wij die in de US, Canada,
Nederland, Australië of ergens anders in
de wereld wonen, genieten social security
AOW, dan wel een pensioen. Hebben we
deze uitkering nou werkelijk zo nodig?
Het is in een ogenblik uitgegeven.
Echter, als men dit bedrag benut aan
hulpbehoevende landgenoten in
Indonesië, dan kan dit geld nog heel
lang goede en menselijke diensten ver
richten.
R.E. Schuller, Metairie (Louisiana)
Boeboetan
Naar aanleiding van het Boeboetan-
artikel in het augustusnummer van
Moesson het volgende: ook Malangse
ambtenaren zaten in Boeboetan. Mijn
vader en broer Jan hebben een Malangse
pakketdienst opgezet. Vanuit Boeboetan
organiseerde vader een wekelijkse bestel
dienst op Malang, met behulp van Jan.
Hij leverde een lijst in met namen en
daarbij de wensen van de heren gevan
genen. Jan ging dan in Malang al de
adressen af om de wensen door te geven
aan de echtgenotes. Vervolgens konden
de dames bij moeder de spullen inleve
ren. Alles werd door haar gecontroleerd
op briefjes: koeken doorgesneden, pot
ten pindakaas en sambal omgeroerd, et
cetera. Op woensdagen laadde Jan al de
bagage in een sado, reed er mee naar het
station, nam de trein naar Soerabaja,
dan weer een sado naar Boeboetan,
alwaar hij de bagage tot de streep mocht
brengen. Hij kon vader zien staan bij de
poort, terwijl hij een nieuwe lijst gaf aan
de Japanse wacht, die deze lijst aan Jan
kwam brengen. Als Jan dan weer was
vertrokken, mochten de heren de bagage
de gevangenis in brengen. Jan droeg tij
dens de Boeboetan-dag een katoenen
armband met Japanse stempels en de
Maleise tekst: Orang angkat barang. Hij
had ook een papier waarin in het Japans
stond dat hij mocht reizen met de baga
ge. De band, het papier en een paar van
de namenlijsten heb ik geschonken aan
het Museon. Met sado-trein-sado keerde
Jan dan weer bij ons terug. Omstreeks
juni 1942 moesten de Europese vrou
wen zich laten registreren tegen betaling
(voor de armlastigen gratis). Moeders
registratiebewijs bevindt zich ook in het
Museon. De radio's werden verzegeld.
Plotseling moesten alle jongens boven de
veertien jaar vertrekken naar Kesilir, een
Japans grondontwikkelingsproject. Huis
aan huis kwamen ze de jongens ophalen.
Jan ontsprong de dans. Terwijl de
Japanners, na gezocht te hebben bij de
buren, door onze voortuin binnen kwa
men, stapte Jan over het muurtje naar de
buren, de familie Hille Ris Lambers
(proefstation te Malang), alwaar hij zich
schuil hield. Hiermee kwam aan de
Boeboetan-besteldienst natuurlijk een
einde. Noch mijn vader, noch mijn
broer Jan heeft de Japanse bezetting
overleefd.
Mevrouw L.F. van Wermeskerken-
Dutry van Haeften, Den Haag
Op 28 juli 2001 is in de geestelijke
wereld teruggekeerd
geboren te Batavia op 16 januari 1914.
Je was altijd aanwezig als we je nodig
hadden.
We zullen je erg missen.
Bennekom: Emy en Bas van Markwijk-Zehl
's-Gravenhage: Robert Zehl
Campcllo,
Alicante: Lilian Zehl
Darp: Ingeborg en Piet Peizel-Brouwer
Niels, Ragnhild
Noordeloos: Sonja Brouwer, H. Oosthoek
Amersfoort: Annie en Willem Brouwer-
Rozeboom
Peter, Erik
Parijs: Christine en Theo van
Markwijk-Chaleix
Bathmen: Margot en Lex Schut-van
Markwijk
en verdere familie
Correspondentie-adres:
W. Brouwer
Albert Schweitzersingel 85
3822 BV Amersfoort
De begrafenis heeft inmiddels
plaatsgehad.
Intens verdrietig, hebben wij toch nog
onverwacht afscheid moeten nemen, na
een lang leven dat gekenmerkt werd door
eenvoud, hartelijkheid, bezorgdheid en
veel liefde, van onze allerliefste moeder,
schoonmoeder, oma, oma-oma en tante
weduwe van Paul Hayes
Tegal, f Brunssum,
11 december 1907 4 augustus 2001
Zij overleed voorzien van de H.H.
Sacramenten.
Auckland: Frouke en Chris
Tanja
Chantelle, Sebastian
Peggy en Sander
Christiaan en Melissa
Heerlen: Beebs
Marjolein
en Familie
4 augustus 2001
Op Gen Braak 35, 6418 EB Heerlen
De plechtige uitvaartdienst heeft plaats
gevonden op 9 augustus 2001 in de
parochiekerk van H. Andreas te Heerlen,
gevolgd door de begrafenis op de R.K.
Begraafplaats te Heerlen-Heerlerbaan.
46 ste jaargang - nummer 4 - oktober 2001
5
