jang arab en pala-manis, de goenizakken
aan de fan-loze plafonds met de
'toekang-keboets' op de balkons die aan
de touwtjes trokken, waardoor de zakken
verveeld begonnen te kipassen. Dit was
'thuis'. Zoals thuis commandeerde je op
luide verontwaardigde toon de katjongs
om te keboet als ze, verdiept in de film,
vergaten te waaieren. Daarop bleef je
voortdurend alert en zelfs tijdens de
diepst tragische of hoogst-emotionele
momenten kon je een schelle stem horen
opklinken: 'Hé! Tolol! Keboet!!' Direct
zetten de waaiers zich dan weer in bewe
ging en al werd het geen graad koeler in
de zaal, je kon weer gerustgesteld weg
zakken in je stoel achter je hoog opge
trokken knieën.
Het strijkje bij het doek werd even
eens genadeloos aangepord om
door te spelen.Een paar gipsy-ach-
tige sinjo's van een krontjong-orkestje
met gitaar, viool en banjo, soms een
fuselier in hemdsmouwen en met zwaar
getatoeëerde armen aan de pianola. Zij
zorgden voor de muzikale interpretatie.
Weergaloos. Denkt u zich een achter-
volgingsscene in van de Pony Express
op een jagende 'friss', een krankzinnige
'czardas', afgebroken door een schrille
dissonant bij de fatale losbranding van
de Mauser en de aangrijpende ster-
vensscene: het gebroken lichaam van
Red, dying in his boots in het Arizonase
stof, terwijl zijn cayuse vereenzaamd
blijft staan grazen op de verlaten prai
rie. Dan weerklonk diep en meeslepend
de 'lassu' en zaten we allemaal met een
prop in de keel, die kritisch verergerde
door het nerveus toevoegen van han
denvol zoutige, droge katjang arab. Als
dan de laatste toon weg stierf en nog
even een close-up volgde van de ban
diet met zijn valse schurkengrijns, dan
barstten we los in de hefstigste ver
wensingen. Aan het adres van de onver
laat en aan het adres van het orkestje:
'Moesik!! Ajo! Garok boentoet koedé'.
(Letterlijk: krab de paardenstaart;
gebruik de strijkstok!)
In dit milieu werden zij onsterfelijk:
William Desmond, Harry Carey, Jack
Warren Carrigan, William Farnum,
Edmund Cobb, Art Acord, William S.
Hart en andere coryfeeën op lasso en
sixshooter. Zij maakten met een zorgelo
ze lach of de Colt op ons hart ons trouw
bewaarde zakgeld of zuurverdiende gok-
centen buit, in eindeloze seriefilms,
zoveel episoden ad zoveel chapters per
avond.
We knipten onze helden uit de paarse,
groene, rode en gele programma's en
plakten ze zorgvol in duurbetaalde plak
boeken. Die een ereplaats hadden in de
boekenkast naast de beduimelde stui
versuitgaven met de sensationele voor
plaat van Buffalo Bill, naast Karl May's
Meesterwerken: De Llano EstacadoHet
Geheim van de Witte Bison, De
Duivelskop in het Rotsgebergte. Er groeide
in ons iets vast van deze wilde roman
tiek, zo vast dat het er niet meer uit kon,
ook toen we rijper, ontwikkelder en
Europeser werden.
En toch, toch ging je telkens weer kijken.
Stiekum soms. En soms ook om die
afrekening eindelijk finaal te maken.
Zo ga je ook naar My Darling
Clementine.
En je capituleert opeens.
Onvoorwaardelijk. Schaamteloos.
Direct al als de film zich inleidt met die
wegwijzer met al die verweerde door
vocht en onbarmhartige hitte gemoles
teerde plankjes in de blakerende zon,
met de namen erop van producer,
medewerkers en spelers, in stuntelige
letters, ben je weg. IETS springt weer
uit een ver verleden terug naar de wer
kelijkheid. Je merkt ook opeens dat het
wijsje, dat in je gehoorgang speelt, van
de film komt en niet van binnenuit.
Ook uit dat verleden. Toen hoorde je het
komen uit een krassende fonograaf. Nee
nee, niet klassiek, zelfs nooit een songhit
geweest nee. Maar daarom juist zo
intiem, zo verborgen, zo (ahem) zondig
eigen.
Maar nu is dat IETS er. Je weet niet
eens of je het zelf ontdekt of her
ontdekt hebt, of dat de man die deze
film maakte het ontdekt heeft.Dat
IETS is de confrontatie van de mens
met hitte en verlatenheid, niet zijn strijd
ertegen of poging tot ontvluchting er
vandaan, maar de aanvaarding van deze
levensfactoren in een nieuw bestaan: de
Europeaan, samenlevingsmens, in
Tombstone, ingesloten door desolate
prairies, de genadeloze hitte, het voor
onze ogen verpulverende Colorado-rots-
gebergte, het stuivende stof, het bijtende
licht, de altijd donkere gezichten onder
de breedgerande Stetsons, het stuivende
stof.
moessOn
Met AURORA naar Hawaii
19 dagen/16 nachten Waikiki fl. 3240,- Eur. 1470 p.p.in 2 pk.
(kamer met kitchenette)
incl. vliegbiljetten/luchthavenbelastingen
Vertrek tussen 01 januari en 25 maart 2002
Overwinteren in Maleisië?
Appartementen in Penang met 1 of 2 slaapkamers.
Voor verblijf van drie maanden is voor Nederlanders geen visum vereist.
Wij sturen graag onze informatie.
Liever niet in groepsverband, maar wel verzorgd? Kies dan voor Aurora's
PrivacyTours®. Dit zijn reizen waarvan het programma door ons wordt
uitgevoerd aan de hand van uw wensen
Onze bestemmingen individueel:
Australië, Nieuw Zeeland (autohuur/motorhomes)
Brazilië, Suriname (diverse excursies)
Indonesië, Maleisië, Sri Lanka, Thailand (rondreizen/strandvakanties)
U.S.A. (Californië/Florida - fly self drive)
Bekijk onze website: www.auroratravel.nl scr
t AU R^5R^\ Baden Powellweg 130, 1069 LK Amsterdam Telefoon 020 - 619 93 77 - Fax 020 - 610 16 11
uTvüi bL E-mail: postbus@auroratravel.nl - Open ma. t/m vrij. 09-17 uur. Zaterdags tussen 10-14 volgens afspraak.
20
