met het verleden te l
even
I Je zoete invalzo
kunnen hetenhn
rmeer
'am
ivaar
Ier ieder jaar een s\
'man c
\e is een
vrolijke vent en altijd
Moesson leren we ooi
in voor een
een andere
rem
leunen,
praat er met vrienden over. Er zijn din
gen die we als kind hebben meegemaakt,
die we als volwassenen niet meer zouden
kunnen verdragen. Tijdens de bersiap
bijvoorbeeld. Ik verzamelde toen hulzen,
terwijl er op de hoek van de straat werd
geschoten. De eerste week vind je het
nog eng dat er lijken op straat liggen,
maar de week erna ben je er al aan
gewend. Je wordt apathisch in zo'n situ
atie. Als kind kun je die indrukken
opvangen door op te gaan in je spel.
Toen mij verteld werd dat onze vader
dood was, en nooit meer terug zou
komen, kon ik niet huilen. Ik besefte dat
dat van me werd verwacht, maar ik kon
er geen druppel uitpersen. Ik snapte het
46 ste jaargang - nummer 5 - november 2001
misschien niet zo goed. Wat betekent
dat: je vader komt nooit meer terug? Alle
vaders uit de hele straat waren immers al
zo'n tijd weg. Mijn vriendjes, vriendinne
tjes en ik waren allemaal vaderloos. We
wisten haast niet meer beter.'
Frits kwam in 1950 naar Nederland. Hij
was inmiddels zestien jaar oud. Van die
overgang, vertelt hij, heeft hij niet zoveel
last gehad: 'De huizen waren dan wel
klein, maar ik aanvaarde dat gewoon.'
Hij doorliep de Koninklijke Academie
voor Beeldende Kunsten in Den Haag,
en kwam in dienst van diverse reclame
bureaus. In die tijd heeft hij met Rogier
Boon samengewerkt, de zoon van Tjalie
Robinson. Rogier, die met zijn unieke
stijl jarenlang het gezicht van Tong Tong -
zoals Moesson van 1958 tot aan 1978
heette - heeft bepaald. Frits: 'Rogier en
ik hebben op kantoor de meest ver
schrikkelijke practical jokes uitgehaald
samen! Terwijl ik eigenlijk al een verant
woordelijke vader was.'
Als verantwoordelijke vader begon Frits
carrière te maken. Vanaf 1975 geeft hij
leiding aan zijn eigen, grafische bureau;
Art Studio, een succesvol bedrijf.
Maar in '86 werd hij ziek. Frits: 'Ik heb
de kracht gevonden er weer bovenop te
komen, maar aan die rolstoel zit ik vast.
Vaak denken mensen dat ze erover moe
ten praten, over die stoel en hoe ik daar
a sar
Bougainville*
ftfr .'W<£
27
