Brieven
li m>-
s
•ÜE 1
Grootmoeder gezocht
In Moesson van februari las ik het ver
haal 'Thee-uurtje' van Wieke Mutter.
De foto erbij, van een Indisch gezin,
kwam uit het Moesson-archiefWie zou
mij wat meer over de foto kunnen vertel
len? Het kleine meisje op schoot lijkt
namelijk sprekend op mijn grootmoeder
van vaders kant. Ik heb een foto van
haar toen ze nog jong was, ongeveer
achttien jaar. Haar meisjesnaam is
Leonie Gligoor, later getrouwd met mijn
grootvader Henry Arthur Loudegent.
Mijn grootouders zijn in Soerabaja
getrouwd op 10 juli 1895.
Norma Borgen-Loudegent, Vlissingen
Naschrift redactie:
Volgens ons is de foto van het onbeken
de gezin in Moesson van een latere
datum dan de huwelijksdatum van uw
grootmoeder. Het is daarom niet waar
schijnlijk dat het meisje op de foto uw
grootmoeder is. Verder hebben wij
helaas geen gegevens over de foto.
Di sguisea in een Japans kamp
Het verhaal op de boekenpagina over
het boek Disguised van Rita de Clercq
Zubli Moesson februari 2002) heb ik
enige malen gelezen, maar ik kom er niet
uit. Jongens werden toch gescheiden van
hun ouders, u weet dat er jongenskam
pen bestonden. Hoe kan het gebeuren
dat deze zogenaamde jongen zo lang bij
de moeder kon blijven, met andere
woorden, in het vrouwenkamp? Dan
nog zal die stem toch opvallen, zeker als
ik lees, dat ze als tolk voor Japan moest
werken, dus die hoge stem moest ze
toch vaak laten horen? Jongens van vijf
tien krijgen al 'de baard in de keel' -
mijn zoon in ieder geval wel - en een
behaarde bovenlip. Dit laatste kun je
natuurlijk scheren. Resumerend kom ik
toch tot de conclusie dat iets niet juist is.
Is dit een verzonnen verhaal? Dit houdt
me bezig! Weet iemand het fijne van dit
boek? Ben heeeel benieuwd naar uw
mening.
J. W Loen-van Beekhoven, Den Haag
De uittocht uit Indië (I)
Het artikel 'Er is nog zoveel niet gezegd'
van Wouter Muller Moesson februari
2002) heeft me aangegrepen. Ook hier
treft Wouter Muller, net als op zijn cd
en tijdens zijn optreden, de gevoelige
snaar van zoveel mensen, onder andere
iemand zoals ik: 75 jaar, in Nederlands-
Indië geboren uit totok-ouders en die
haar familie in Nederland nog nooit
gezien had. Ik heb jaren en vele reizen
naar mijn geboorteland nodig gehad om
de stukjes van mijn leven weer tot een
geheel te maken. Uiterlijk ben ik een
gewone Nederlandse, maar mijn hart
blijft op twee plaatsen tegelijk, evenals
dat van Wouter Muller en duizenden
Indo's: In Nederland Door
Omstandigheden! Zonder iets aan de
kwaliteiten van Wim Willems af te doen,
weet Wouter Muller precies te formule
ren waar het om gaat en daarom zie ik
met spanning uit naar een debat tussen
deze twee mensen. Zou dat niet uitge
zonden kunnen worden op tv, zodat we
er allemaal bij kunnen zijn? Bijvoorbeeld
op 15 augustus?
A. Vollebergh-van Leent, Malden
De uittocht uit Indië (II)
In het februarinummer van Moesson
reageerde Wouter Muller op een artikel
over het boek van Wim Willems. Ik kan
mij zijn emotie goed voorstellen. Hoe
wetenschappelijk dit onderwerp ook
benaderd wordt, het zal altijd emoties
oproepen. Vooral het stukje over die uit
keringen en de benaming dubbele bon
nenvreters. Het is jammer, dat enkel dit
stukje uit De uittocht uit Indië zo overbe
licht wordt. Het boek heeft ook andere,
zeer interessante hoofdstukken. Lees bij
voorbeeld het hoofdstuk op pagina 229!
Ik vond het een uitstekend boek en het
werd hoog tijd dat het er kwam. Als de
feiten zijn zoals Wim Willems ze noemt,
dan mogen die toch wel vermeld wor
den? Wij willen ons toch niet schuldig
maken aan geschiedvervalsing? De
geschiedenis van Indië is vooral ook een
geschiedenis van emoties. Dit is niet vast
te leggen in nuchtere cijfers van plussen
en minnen op een kruidenierslijstje. De
emoties kunnen het best beschreven
worden door mensen, wiens geest
gevormd is door het 'Indië-drama'. Tot
deze groep behoren alleen de echte asli
Indische auteurs. Zij die Indië in hun
genen dragen en dan bedoel ik die grote
groep schrijvers van Tjalie Robinson tot
Yvonne Keuls. Willems' boek is een
zorgvuldig gedocumenteerde studie van
feiten. Een boek als dit lezen met emo
tie, brengt wel het gevaar met zich mee,
dat we de verkeerde partij gaan aanval
len. Het waren niet die Belanda's die ons
zo lelijk hebben behandeld - wij waren
echt wel mans genoeg om dit onder vier
ogen recht te zetten - maar het waren
hun regeerders! Een van de symp
tomen van het Indië-trauma is de mislei
dende voorlichting en de bekende
doofpot-methode bij het manipuleren
van de publieke opinie. Wat betreft het
kruidenierslijstje van Willems: een beetje
te veel kolengeld gehad? Dubbele bon
nenvreter geweest? En nu weer een fooi
tje van 1.363,64 de man? Moet ik mij
daarvoor schamen? Hierop mijn kort en
heel Indisch commentaar: tai koetjing!
Want als ik het volle gewicht van het
Indië-drama, inclusief al het materieel en
immaterieel verlies op die kruideniers
weegschaal van Willems leg, zal de
balans toch nog doorslaan naar een
negatief saldo voor de hele Indische
gemeenschap! Ik ben nergens dankbaar
moessQn
1j»dlANSV/y//tórt
V' j$''
Kt
I )e inhoud van dc ingezonden brie
ven valt hinten de verantwoordt ik
heid van dc redactie.
MhLttOUHN» STUOK* '«OUHAftAW
-> 'M- ceNSt AN BJLVEHCWl
M» iv >VSCit OPAN tb3S
4
