Weerzien met Ami)
on
<r; t
•V- -Vfe*
<-<• :5M-V.
Weerzien
In Tulehu werd de wagen bij het politie
bureau gestald. De commandant luis
terde naar mijn verhaal. Ik had al eerder
gemerkt dat men twijfelde aan mijn
woorden, dat ik in het haventje van
Tulehu en desa Kailolo veel vrienden
had en een geziene figuur ben.
Aangekomen bij de afvaartplaats van de
speedboten riepen de mensen me toe:
'Pak Kees pulang, pak Kees; pak Pede
sudah tunggu lama'. Het was een leuk
weerzien. Toen ik daarna op de prijs
stond af te dingen, was het ijs gebroken
en werd er veel gelachen. Ook pak Kees
was niet veranderd! De karabijnen wer
den vergrendeld; we stapten in de boot
en voeren naar Kailolo. Daar was het
weerzien uiterst vriendelijk. Gedurende
de tocht door het dorp schudde ieder
een onze handen en werd er steeds
geroepen dat ik geen begeleiders nodig
had. Ik was een van hen. Ik legde steeds
weer uit dat ik dat wel wist, maar dat ik
niet zeker was van het stuk Ambonstad
naar Tulehu. Daar kende ik niet ieder
een. Het weerzien met pak Pede en ibu
Pia was ontroerend. Pia kreeg tranen in
de ogen. Ik zei dat we met zijn allen
kwamen eten en dat ze mijn tas maar
mee naar de keuken moest nemen.
Wild e varkens
In de goede tijd toen pak Pede de raap-
rechten van de eieren van het Moluks
grootpoothoen van me gekregen had,
heb ik hem geadviseerd wat geld voor
later opzij te zetten. Hij had een spaar
rekening bij zuster Francesco geopend.
Ik had van de rekening tweeënhalf mil
joen rupiah gehaald met de bedoeling
die aan Pede te geven als hij die nodig
had. Zo niet, dan zou ik het weer terug
storten. Toen ik hem dat vertelde, zei hij
dat ze bankroet waren en dat hij er blij
mee was. Hij was een paar keer naar
Batu Merah bij Ambonstad geweest,
maar had de moslimwijk niet uitgedurfd
om naar de zuster te gaan om geld te
halen. Ik moest het geld maar aan ibu
geven, daar was het veiliger dan in zijn
zak! Onze begeleiders en wij hadden
een paar leuke uren. De maaltijd was
goed en men kon maar niet begrijpen
dat een Blanda zulke relaties had. Men
gaf toe dat men gedacht had dat ik
opschepte over mijn relaties. Pak Pede
had het afgelopen jaar veel gegevens
over het Moluks grootpoothoen verza
meld. We bezochten de nestgronden. Er
is momenteel een nieuwe predator bij
gekomen. De wilde varkens die vroeger
door de christenen uit de omliggende
desa's gejaagd werden, komen nu op de
legvelden om eieren en jongen uit te
graven. De jagers durven niet meer in
de buurt van Kailolo te komen. Men
moest lachen toen ik opmerkte dat
Allah direct straft. Men is moe. De
gewone man wilde na drie maanden
oorlog alweer rust, maar door de jihad
wordt men gedwongen de strijders te
onderhouden, werd mij verteld. Ik ben
er van overtuigd dat het gevaar niet van
de gewone man, moslim of christen,
komt.
Afschei tl
Het afscheid was moeilijk. De verdere
terugweg liep voorspoedig. De politiecom-
mandant in Tulehu vroeg of alles goed
verlopen was. Ik gaf de manschappen de
Indonesische vertaling van mijn onder
zoek, betaalde in Ambon de begeleiders en
was zeer tevreden. Voor mij was de tocht
een succes.
De andere opdrachten verliepen ook goed.
Maar na de ontmoeting van mijn vroegere
counterpart van de universiteit Pattimura,
die me vertelde dat zijn vrouw overleden
was en zijn huis, zijn hele bibliotheek waar
hij dertig jaar aan gewerkt had en zijn auto
afgebrand waren, had ik genoeg gehad.
Daarbij werden er in het weekend nog
bommen gegooid en vond een gevecht in
Mardika plaats. Verder was er ook een
flinke aardbeving, die de tegels van de
muren deed vallen en het water uit de
mandibakken deed klotsen. Ik was blij na
tien dagen Ambon te verlaten. Ik zal blij
zijn als Ambon weer veilig is, maar het zal
nooit weer worden wat het geweest is.
Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat een
deel van de militairen en bezitters van
speedboten niet zit te springen om rust.
Het gaat in geen land zo slecht of er zijn er
altijd een aantal die er flink beter van wor
den!
Eind april zijn er op de Molukken weer enkele geweldsuitbarstingen geweest.
Vooral toen op 25 april jl. de oprichting van de RMS (Republik Maluku Selatan)
herdacht werd, vielen er opnieuw slachtoffers. Het vredesakkoord dat op 12
februari getekend was, bleek broos. Begin mei is de leider van de islamitische
Laskar Jihad, Jaffar Umar Talib, opgepakt. Ook de leider van het Front
Kedaulatan Maluku, dat naar onafhankelijkheid van de Molukken streeft, is gear
resteerd. De Indonesische regering heeft inmiddels een team opgesteld om de
oorzaak van het geweld op de Molukken te onderzoeken. De Molukken zijn op
dit moment niet toegankelijk voor buitenlanders.
(bron: Moluks Historisch Museum, Infomaluku.net, NOS.nieuws)
moessQn
24
