Aquarel als communicatiemi
Tijdens de rijstoogst, 1996.
Ferdinand van Bindsbergen omschrijft zichzelf als een
einzelganger. De in Didam geboren kunstenaar gaat z'n eigen
gang. Zijn hele leven draait om zijn grote passie: schilderen.
In zijn werk geeft Van Bindsbergen sfeerbeelden van
Indonesië. De schilderijen ademen een nostalgische sfeer.
Een interview met de maker van deze aquarellen.
door Sjors Bos
In 1985 ging Ferdinand van
Bindsbergen voor het eerst naar
Indonesië. Samen met een vriend
vertrok hij naar het land waar hij zo
verliefd op was geworden tijdens het
zien van de film Max Havelaar
'Toen ik samen met een vriend de
film zag, dacht ik wat een machtig
mooi land is dat. De prachtige land
schappen. De mooie mensen. Na het
zien van de film hebben we elkaar
beloofd een keer samen naar
Indonesië te gaan. In 1985 zijn we
toen, samen met zijn vrouw, naar
Indonesië gegaan.'
De eerste reis naar Indonesië bracht
Ferdinand van Bindsbergen niet
helemaal wat hij ervan verwachtte.
'De eerste keer in Indonesië vond ik
eigenlijk helemaal niet leuk. Het land
voldeed niet aan mijn verwachtingen.
De rust en nostalgie die ik kende uit
de boeken van Multatuli en Louis
Couperus vond ik niet terug.'
Alleen
Deze tegenvaller weerhield hem er
niet van het land nog eens te bezoe
ken. 'Hoewel mijn eerste kennisma
king met Indonesië tegenviel had ik
Tijdens de tempelceremonie, 1995.
moess©n
