Gaston Taument is altijd
Wh
Na vijf jaar in het buitenland
gevoetbald te hebben, is
Gaston Taument weer terug
in Nederland. Op dit
moment traint de 32-jarige
aanvaller mee met het twee
de elftal van Feyenoord, in
afwachting van een club die
zich aanbiedt. Een gesprek
met een Indische jongen en
zijn moeder.
Hij voetbalt met rechts en hij schrijft
met links. Negen jaar lang, tussen
1988 en 1997, was Gaston Taument
(1970) rechtsbuiten van Feyenoord.
In 204 wedstrijden maakte hij 46
doelpunten.
Van het oude elftal herinner ik me
Regi Blinker op links - klein, snel en
brutaal - en in de punt van de aanval
Jozsef Kiprich en later de Nigeriaan
Mike Obiku, die het raar vond toen
hij in Rotterdam voor een taxi moest
betalen, want hij was toch Mike
Obiku van Feyenoord. Op het mid
denveld had je Ruud Heus, Rob
Witschge en Peter Bosz, die op tele
visie altijd zo weloverwogen over-
Taument, zijn moeder, bij thuiswed
strijden op de tribune.
Maja Taument: 'Ik ging er altijd naar
toe. Ik had kaartjes om bij de spon
sors te zitten, maar ik zat liever tus
sen de supporters dan achter zo'n
glazen wandje. De emoties van de
mensen om je heen zijn leuker.
Verderop zat Gerard Cox, die had
het moeilijk, hoor. Iedere keer als
Gaston aan de bal was, riep hij:
Gaan, Taument, al is het maar voor
je moeder! En dan gaf hij me stiekem
een knipoog.'
Ik praat met Gaston en zijn moeder
in het huis van Gaston's oma.
Gaston's oma - ik heb het even
nagekeken - is al abonnee van
Moesson sinds 1959, meer dan veer
tig jaar. Helaas is ze niet thuis, maar
op het aanrecht staat versgebakken
appeltaart.
In de huiskamer valt mijn oog gelijk
op een hoekje met allemaal oude
foto's. 'Ik heb een grote familie, een
lieve oma, lieve tantes,' zegt Gaston
als hij naast me komt staan.
Op een van de foto's zie ik Gaston's
oma als jonge vrouw met haar man.
Hij kwam als krijgsgevangene om bij
de torpedering van de Junyo Maru,
de grootste scheepsramp uit de
geschiedenis.
'Ik vind het zo belangrijk dat de
ervaringen van al die mensen
kwam, maar op het veld een waas
voor zijn ogen kreeg. En achterin
stonden Van Gobbel, De Wolf en
Friiser klaar om je onder het gras te
schoppen. Zo keken ze tenminste uit
hun ogen. Vijf, zes seizoenen lang
waren zij het gezicht van Feyenoord.
Negen jaar lang speelde Gaston bij
Feyenoord. En al die tijd zat Maja
bewaard blijven,' vertelt Maja als ze
met koffie en taart uit de keuken
komt. 'In 1950 zijn we met de Willem
Ritys naar Nederland gekomen, mijn
moeder, mijn grootmoeder, een tante
en ik. Vier vrouwen. Eerst kwamen
we in Voorde terecht in een particu
lier pension. De mensen daar waren
wel aardig, alleen de melk die we kre
gen, was nog uit de oorlog!'
Foto: Ronald Brokke
Geen woorden,
26
