hier laat hij zich niet graag in een
hokje plaatsen. Gaston, zegt Maja
Taument die al die tijd aandachtig mee
heeft zitten luisteren, wilde als kind al
nooit op de voorgrond treden.
Gaston: 'Ik ben gewoon rustig, sta met
beide benen op de grond. En inder
daad, ik treed niet graag op de voor
grond. Geen blabla' en voor de rest
niks presteren.'
'Of ik mijn kinderen een Indische
opvoeding geef? Dat weet ik niet,
hoor. Wat is een typisch Indische
opvoeding? Ik breng ze normen en
waarden bij, bescheidenheid. Dat ze
netjes gedag zeggen en dankjewel, dat
ze beleefd zijn. Een hot item op tv nu,
maar voor mij vanzelfsprekend.'
Na Feyenoord speelde je achtereenvolgens
bij Benfica, Anderlecht, OFI Kreta en
Rapid Wien. Hoe kijk je terug op die
periode?
'Achteraf gezien zijn niet al mijn keu
zes even gelukkig geweest, maar dat
kon ik vooraf niet weten. Daarom kan
ik nergens spijt van hebben.
Feyenoord blijft hoe dan ook nummer
één. Moet je je voorstellen: was ik op
trainingskamp in Portugal, zie je in de
verte Feyenoord-supporters met ver
rekijkers naar je kijken. Was ik in
Griekenland op trainingskamp, kwa
men daar ook allerlei supporters om
mij te zien. En in Oostenrijk - nu
spreek ik over vijf jaar later - wipten
supporters op weg naar een wed
strijd in Hongarije even langs in
Wenen.'
Louis van Gaal probeerde je in 1996
uit alle macht naar Ajax te krijgen.
Waarom is dat toen niet doorgegaan?
'Ik had al zoveel jaar bij Feyenoord
gespeeld. Ik zag dat helemaal niet zit
ten.'
Je kon nog twee jaar bij Rapid Wien in
Oostenrijk spelenmaar je bent niet op
het aanbod ingegaan. Waarom niet?
'Om verschillende redenen, ook per
soonlijke. Heel veel clubs hebben
financiële problemen. Ik wilde kijken
wat er komend seizoen zou gebeu
ren, maar er bleken weinig middelen
te zijn om nieuwe spelers aan te trek
ken.'
Maar je maakt een hele fitte indruk en
je bent net 32. Wil je niet nog een paar
jaar verder voetballen?
'Ik sta open voor een aanbod. Tot nu
toe was er wel belangstelling maar,
met alle respect, ik wil geen degra
datievoetbal spelen. Ik heb contact
gezocht met Feyenoord - het is
natuurlijk altijd mijn club geweest -
en gevraagd of ik daar met de
beloftes kon meetrainen om in
conditie te blijven. En ik ben bezig
met een trainerscursus.'
Je bent niet iemand die de publiciteit
opzoekt in de hoop dat zich een club
zal aandienen.
'Nee, anders had ik wel bij elke
wedstrijd m'n gezicht laten zien. Ik
was daar vroeger ook nooit zo voor
in. Je moet gewoon jezelf blijven.'
Dat is toch iets wat ik bij veel
Indische mensen tegenkom: de behoef
te om respect af te dwingen door te
presteren en niet door een grote mond
op te zetten. Goed voetballen, laten
zien wat je kan. Geen woorden,
maar daden, zou ik haast willen
zeggen.
'Ik ben gewoon een realist.
Feyenoord heeft dezelfde mentali
teit. Die club en ik passen precies
bij elkaar. Er was bij Feyenoord
geen ruimte voor vedettes. Als een
speler populair was, dan buitte hij
dat niet uit. Als je twee keer
gescoord had, dan was dat dankzij
het team. Een leuke tijd. Fans en
oud-spelers zijn altijd positief over
die tijd.'
Toen Gaston in 1997 bij
Feyenoord vertrok, scoorde hij nog
in zijn afscheidswedstrijd. Na
afloop werd hij op de schouders
van zijn medespelers het stadion
rondgedragen. Huilend natuurlijk.
Ik weet het nog goed, want ik zat
op de tribune en deed mijn best
om niet mee te huilen. Hij leek me
zo'n aardige jongen. Bescheiden?
Misschien, maar zich ook bewust
van wat hij kan. 'Als ik werkelijk
bescheiden was, had ik het nooit
gered in een team als Feyenoord.'
47 ste jaargang - nummer 4 - oktober 2002
29
