Oei T long I lam
Met interesse las ik in het maartnummer een verhaal over de firma Oei Tiong
Ham. Ik kan daarover meepraten. In september 1930 ben ik in Madioen geboren
waar mijn vader, Karei
E. Wolnick, werkte als
machinist op de sui
kerfabriek Redjoagung.
Kort na de bandjir van
1936 - de onderne
ming ligt achter een
dijk bij een bocht van
een rivier - werd mijn
vader overgeplaatst
naar de toen stilstaan
de suikerfabriek
Tangoelangin. Hij
werd daar aangesteld
als beheerder. Van ons verblijf in Tangoelangin heb ik hele leuke herinnerin
gen en dat als enig Europees kind. Mijn speelkameraden waren katjongs en ik
sprak dan ook na een korte tijd vloeiend Javaans. Mijn vader stond heel goed bij
de firma aangeschreven. We kregen vaak bezoek van Yap I<ie Ling, de kleinzoon
van Oei Tiong Ham, wanneer hij vanuit Soerabaja onderweg was naar Madioen.
Hij bracht altijd speelgoed voor me mee en bleef soms ook bij ons overnachten.
Ed Wohlnick, Campbelltown, Australië
Mildred Aling-Terlaak, Mareeba,
Australië
Golf in I nclië
In Indië werden veel sporten beoefend die rechtstreeks uit Nederland waren
geïmporteerd. Maar er was één sport die, nog voor deze tot Holland was doorge
drongen, al door Engelsen in Indië was geïmporteerd: golf. De oudste golfbanen
van het Koninkrijk lagen daardoor op Java, lang voor de eerste golfbaan in
Holland (Haagsche 1892) werd aangelegd. Onder de Indische banen nam de
golfbaan van de Tjandi Sports Club een bijzondere positie in, ondermeer omdat
er jaarlijks het ama
teur kampioenschap
van Nederlands-Indië
werd betwist. Acht
jaar geleden is de
Tjandi golftraditie
nieuw leven in gebla
zen door jaarlijks een
Indisch golftoernooi
te houden waarbij
meer dan tien origi
nele Indische bekers
van (ver) voor de
oorlog worden ver
speeld. Het ligt in de bedoeling deze collectie, die nu bekers omvat van zes ver
schillende Indische golfbanen, nog wat uit te breiden en dan als geheel onder te
brengen bij het Museum van de Tropen of Het Indisch Huis. Bovendien zijn we
met een boek bezig. Vandaar deze oproep. Kom op, wie helpt met het in kaart
brengen van de geschiedenis van het golfspel in Indië?
Peter Campen, Wassenaar, 070 - 511 59 86
Een vergeten held
Het aangrijpende verhaal over een
vergeten drama in de Javazee, 'De
ondergang van De Sloet van Beele\
heeft bij mij ontzettend veel losge
maakt. Ik heb dan ook de behoefte
om het volgende verhaal te vertellen.
Onder de burgerpassagiers van het
schip bevond zich namelijk een zeer
sportieve mijnopzichter van de
Billiton Maatschappij. Hij was een
voortreffelijk zwemmer. Hij pikte vele
drenkelingen op uit zee en zwom ze
naar een reddingsvlot. Hij leek onver
moeibaar. Na de zoveelste redding
zwom hij weer weg om een volgende
drenkeling op te halen. Hij kwam ech
ter nooit meer terug. Zijn vrouw en
drie kinderen die op het eerste trans
port naar Java waren gestuurd, heb
ben na de oorlog de heldendaad van
hun echtgenoot en vader uit de mond
van enkele geredde personen verno
men. De naam van deze stille held is
Alfons Franpois (Ponke) Kakisina. Als
erfenis heeft hij mij postuum zijn
dochter geschonken, met wie ik reeds
40 jaar getrouwd ben.
Leslie Watson, Amsterdam
moessQn
Brieven
De inhoud van de ingezonden brieven valt buiten
de verantwoordelijkheid van de redactie.
Brieven maximaal 250 woorden.
De Nieuw-Guinea Koerier
Op 31 juli is mijn vader, Dirk
Terlaak, in Mareeba, Noord
Queensland Australië overleden. Hij
is 83 jaar geworden. Veel mensen die
in Nieuw-Guinea hebben gewoond
kennen hem als de eigenaar en direc
teur van het enige onafhankelijke
dagblad van Nederlands Nieuw-
Guinea, De Nieuw-Guinea
Koerier. Hij en mijn moeder zijn
daar tot de overgave van Nieuw-
Guinea aan Indonesië gebleven.
Vanaf 1962 hebben mijn ouders in
Australië gewoond. De laatste vijf
jaar woonden Dirk en Annie in
Noord Queensland vlak bij ons. We
denken met liefde terug aan onze
vader, die ondanks alle moeilijkheden
altijd voor ons heeft gezorgd en altijd
van ons heeft gehouden.
4
