Wolken
door Juul Lentze
In je verbeelding volg je ze op hun reis hoog in de lucht en kan je je fanta
sie op volle toeren laten werken en je laten inspireren. Daar weten dich
ters en schilders sinds jaar en dag over mee te praten, getuige onder
andere Judy Collins die zong van angel hair and icecream castles in the
air. In een oneindig aantal grillige vormen spreidt zich een schoonheid van
wolken boven ons hoofd uit, steeds veranderend, om van te genieten gra
tis en voor niets, elke dag weer.
Wolken, zo lang je je herinnert heb je ze
bewonderend geobserveerd. Stond je stil dan
dreven zij lui in een blauwe hemel, was je in
beweging dan leek het net alsof zij stil stonden.
Het was een groot raadsel. Stonden ze nou stil
of dreven ze met je mee?
Bandjirs
In Indië dreven wolken langs en over de berg
toppen. Ze maakten dat die verdwenen en er
regen viel. Een wolk bestaat immers uit water
deeltjes. Dat wist je ook niet. Je stelde je alleen
voor dat er veel kapas door de lucht dreef en
volgens pa lag een achter wolken verscholen
berg onder een deken. In de regentijd, leerden
we, openden de wolken zich, vandaar al dat
water. Alweer zo moeilijk te begrijpen, want we
zagen ze niet opengaan. We zagen alleen hele
zwarte wolken die tonnen water over ons
uitstortten en vaak bandjirs veroorzaakten.
In Holland vonden we dat wolken vreemd laag
hingen, zwaar van water dat werd gedistribu
eerd over het land. Dat was wanneer het KNMI
in de Bilt je liet weten dat het 'hier en daar
bewolkt' was en dat we daarom regen konden
verwachten. Hierop reageerden we met een
'natuurlijk meer hier dan daar'. Het was zo vaak
raak, herinner ik mij. De wolken schenen altijd
open te staan. Maar diezelfde wolken geven als
resultaat al die prachtige, wereldberoemde
bloemen die het in Nederland zo geweldig goed
doen en een lust voor het oog zijn.
Wonderen
Hier in Florida zitten we op de eerste rij. Het
is een schiereiland omringd door water met
een meer dan tweeduizend kilometer lange
kustlijn, dus worden we elke dag getrakteerd
op de mooiste wolkenformaties. Vette,
spierwitte, hemelhoge stapelwolken boven je en
aan de horizon. Prachtig wit omdat ze het hele
kleurenpalet reflecteren. De hemel waarin deze
wonderen drijven is meestal helblauw en het
contrast is om te njengen zo mooi. Dan zijn er
de schapenwolkjes die hier makreelwolkjes
worden genoemd. Geef mij maar de schaapjes.
We spelen het spelletje van toen en geven de
vrije loop aan onze verbeelding. Vooral de
stapelwolken houden je bezig. Afwisselend
veranderen ze in een parade van olifanten,
paarden, kastelen, oerwouden, gezichten,
engelen, watervallen, mensen. Dat is nog maar
het begin, wacht tot de olifant verandert in een
kameel, het oerwoud in Einsteins hoofd, het
paard in een sierlijke danser, de engel in een
lange streep. Maar het zijn slechts illusies,
wolken. Zo onbereikbaar ver en zo betoverend.
Onze verbeelding loopt met ze weg en maakt
dat we zien wat we willen zien.
Ik kom even terug op Judy's song, een
vergelijking tussen wolken en het leven, wolken
die tenslotte maar illusies zijn en het zijn juist
die illusies die ze zich herinnert en niet de
wolken waar ze eigenlijk niets van weet.
moessQn
16
