ken met Indische herinneringen spre
ken en zijn bijzonder. Misschien
omdat ze gebaseerd zijn op de dag
boeken die ze tussen haar elfde en
zeventiende bijhield. Op haar vijfenze
ventigste begon ze die te herlezen. Met
als resultaat de beroemde romans, en
enige twijfel. 'Mijn bestaan hier is
gekleurd door die dagboeken,' vindt
de schrijfster. Maar ook zegt ze: 'Het
is een enorme belasting om verlan
gens te koesteren naar iets dat er
niet meer is. Ik verlang niet terug
naar mijn jeugd op Sumatra, maar
toch wil ik er weer over schrijven.
Ik kom zoveel in die dagboeken
tegen wat ilc totaal vergeten was.'
Misschien zijn dat de 'echte din
gen' die nooit veranderen: 'Geur,
smaak, emoties verbonden met
mijn jeugd.'
Bruine luiitl
In een artikel als dit valt Aya
Zikken slechts globaal te beschrij
ven. Wie haar romans leest en haar
wereld betreedt, begrijpt dat. Haar
heldere stijl, de levendige beelden
die zij schetst, verhalen die in
elkaar weerspiegeld worden. Soms
de droomverlangens: 'Ik heb lang
het idee gehad dat ik een bruine
huid kon krijgen, ander haar en
bruine ogen, als ik maar graag
wilde.' Dan de nuchtere realiteits
zin over de Indisch-Nederlandse
maatschappij: 'We leefden daar in
een heel racistische maatschappij.'
Een ding is zeker, Aya Zikken
schrijft bijzondere boeken. Mooie
boeken waarin een echo van Indië
doorklinkt.
Damescompartiment Online
Meer lezen over Nederlandse,
Indische en Indonesische
schrijfsters over Indië?
Bezoek dan het Dames
compartiment Online op
www. damescompartiment, nl
Wilt u Vilan schrijven, dan kan
dat ook: postbus 11082,
2301 EB Leiden.
47 ste jaargang - nummer 8 - februari 2003
35
