Dankwoord
In het decembernummer van 2002 is
mijn brief geplaatst getiteld: 'Naar
van het Gebaar'. Ik heb u als lezer
gevraagd om een reactie naar aanlei
ding van mijn verhaal. Boven mijn
verwachting stromen vanaf het eerste
moment tot op de dag van vandaag
veel reacties binnen. Vanuit alle
windstreken, binnen- en buitenland,
krijg ik een hart onder de riem gesto
ken. Troostende woorden met als
boodschap 'soedah al toh maar
meis', maar ook troostende woorden
waaruit aanmoediging klinkt.
Aanmoediging tot verzet, tot het
maken van een vuist. En langzamer
hand werd het mij duidelijk dat erg
veel Indischen zich herkennen in het
verhaal van mijn vader! Een gedeeld
gevoel van leed, miskenning en
gekwetst-zijn komt naar boven.
Daarnaast spreekt ook steeds duide
lijker het gevoel van loyaliteit naar
elkaar, no matter what. Naarmate het
aantal reacties steeg, werd het verhaal
van mijn vader naar een ander
niveau getild. We hebben het niet
meer over mijn vader als een op zich
zelf staande kwestie, we hebben het
nu over mijn vader als symbool voor
datgeen wat er zo mis is gegaan voor
zovele Indischen van de eerste gene
ratie. Een generatie waaraan wij
zoveel te danken hebben. Niet letter
lijk doodzwijgen, maar officieel eer
betuigen, is wat hen toekomt. I .aten
we ons daar sterk voor maken. Ik ben
diep onder de indruk van alle brieven
en telefoontjes die ik heb mogen ont
vangen. De kracht die daar uit
spreekt, is werkelijk te voelen! In het
begin lukte het me nog om persoon
lijk iets terug te schrijven, het is nu
echter niet meer bij te houden.
Daarom langs deze weg maar mijn
dankwoord: voor al die mooie en
ontroerende woorden. Ik ben daar
zuinig op en zal er energie uit putten
op momenten dat dat nodig is. Jullie
hebben mij de kracht van verbintenis
geschonken en vanuit dat gevoel zal
ik opkomen voor een grote groep:
Indischen van de eerste generatie!
Wanda Lindhout van Lingen,
Amersfoort
Totok
Uit de reactie van Lilian Ducelle in
Moesson januari 2003 begreep ik dat
het woord 'totok' nu een andere
betekenis heeft dan vroeger. Hella
Haasse wordt een totok genoemd. Ik
ben in Nederlands-Indië geboren uit
zuiver Hollandse ouders. Maar ik
heb er later in Nederlands-Indië - en
ook nu wel - plezier in gehad kers
vers uit Holland gekomen collega's of
vrienden plagend totok te noemen,
als ze voor mijn begrip wat domme
dingen deden. Ik voelde mezelf geen
totok. Maar volgens mevrouw
Ducelle ben ik dat wel! Kamus
Praktis van J. Arsatj Ro'is geeft geen
duidelijk onderscheid. Wat vindt u
ervan? Zou u mij dat willen laten
weten? Mag ik mij beter voelen dan
een echte totok? Hoe het zij, ik zal ze
in voorkomende gevallen blijven pla
gen.
P.T.A. van Gelder,
Nassaulaan 120, 3743 CZ Baarn
Voorplaat
Al meer dan een jaar zet u op de
omslag een foto van een al dan niet
bekende Indische persoon. Ik vind
dat helemaal niet leuk. Is het niet
genoeg dat in het blad zelf een artikel
aan hen is gewijd? Het was een ple
zierige ervaring toen u een affiche
van Jan Lavies gebruikte. Ik dacht:
Hoera, nu komt er een einde aan die
portretten. Maar nee, hoor. Enkele
maanden geleden had u een artikel
over Ferdinand van Bindsbergen met
zijn beeldschone aquarellen. Had u
er daar niet één van kunnen gebrui
ken? Enkele nummers geleden zag ik
een ingezonden brief van iemand die
zich ook ergert aan die portretten. Er
zijn vast meer mensen die dat doen.
Dit wou ik even kwijt.
Mevrouw J.E. van Rijn,
Den Haag
Nagekomen bericht
De foto's bij het artikel 'Uit de doe
ken doen' van vorige maand zijn
gemaakt door Nathalie Hoogmoed,
KTOMMB.
Huzarensalade
Gaarne wil ik reageren op de rubriek
Culinair door Ciska Cress in het
december nummer van
Moesson.Toen ik in 1958 in
Nederland kwam wonen, was een
van de dingen die mij opvielen dat,
bij ons, traditionele gerechten, hier
volkomen onbekend waren. In een
restaurant zag ik een keer op het
menu huzarensla prijken. Prompt
een portie besteld, maar wat viel dat
tegen! Bij mijn Nederlandse kennis
sen bleek zwartzuur alleen maar
vraagtekens op te roepen. Als ik de
bereiding beschreef, kreeg ik soms als
commentaar: 'Oh, dat is coq au vin,'
maar de enige overeenkomst met
zwartzuur is dat er ook wijn bij wordt
gebruikt. Ook van spekkoek had men
hier in die tijd nooit gehoord. Om op
huzarensla terug te komen, De wijze
waarop ik het bereid, is gebaseerd op
In Memoriam
Etty de Rozario-Schirmer
2 februari 1990 - 2 februari 2003
Harrv
René
Paul
Irene
moessQn
Brieven
De inlioud van cle ingezonden brieven valt l)uiten
de verantwoordelijkheid van de redactie.
Drieven maximaal 250 woorden.
4
