hebben om in te geloven
Na een levenlang bij Moesson betrokken te zijn geweest, heeft Vivian Boon
afscheid genomen. Haar collega Marinus ging met haar lunchen.
door Marinus Schoen
voor het laatste gekozen. Helaas. Het
klinkt misschien akelig, vooral voor de
lezers van Moesson, maar voor ons was
het geen lolletje, we hadden het daar
goed. En uiteindelijk is mijn vader toch
doodgegaan.'
Je ouders koesteren een speciale liefde voor
de underdog, voor mensen die alleen staan.
Jij ook, is mijn indruk altijd geweest. Klopt
dat?
'Ik heb geen bijzondere zwak voor men
sen die minder bedeeld zijn of zo. Wel
heb ik evenveel respect voor ze als voor
mensen die het hebben gemaakt. Het
gaat mij niet om status. Je kan geluk
hebben, je kan in een andere omgeving
terecht komen, je kan gepusht worden.
Maar iemand die maatschappelijk niet
zoveel heeft bereikt en toch gelukkig in
het leven staat - daar heb ik heel veel
respect voor.'
Hoe Indisch ben je zelf? Je hebt een onmis
kenbare mystieke aanleg.
'Ik ben niet Indisch en mystiek.nee. Ik
heb er wel interesse voor. Ik denk omdat
ik niet gelovig ben opgevoed, dan sta je
veel meer open voor andere dingen. En
dan blijkt alles te kloppen, logisch te zijn
en makkelijk na te trekken. Dan maak je
al gauw de volgende stap: dat is dat je
beseft dat er een volgorde is. Je behoedt
jezelf voor teleurstellingen. Dat je het
leven beter snapt en dat je niet elite keer
verbaasd bent van: hoe kan dat nou?
Het blijkt achteraf dan toch logisch te
zijn. Maar ik houd me niet dusdanig met
mystiek bezig dat ik elke dag wil weten
hoe de sterren staan. Het is gewoon inte
resse, net als sommige mensen geïnte
resseerd zijn in bomen of planten.'
Je bent niet gelovig?
'Nee, maar ik vind het wel jammer dat ik
het niet ben. In het mystieke vind je wel
iets terug wat je een bepaalde zekerheid
geeft, maar dat heb ik zelf moeten zoe
ken. Ik ben er niet mee opgevoed. Als ik
ergens belangstelling voor had, zei m'n
vader: O leuk, hier heb je er een boek
over. Als ik bijvoorbeeld interesse had in
de bijbel of een kerk, zei hij: Ga dan. Ik
was vrij om zelf te zoeken. Als kinderen
met de bijbel in de hand worden opge
voed, krijgen ze het geloof vanzelf mee.
Bij mij was dat niet zo. Het mystieke is
misschien een compensatie daarvan. Ik
denk dat ieder mens wel iets wil hebben
om in te geloven, om je aan vast te hou
den.'
De vierjarige Vivian typt haar eigen
naam op vader Tjalie's typmachine.
Dat brengt mij op Moesson. Is het blad niet
een houvast voor Indische mensen of in
ieder geval geweest?
'Mijn vader wilde - ik heb het nu over
een hele tijd geleden, hè - hij wilde ze op
het hart drukken: blijf jezelf, wees trots
op jezelf, geloof in jezelf. Je bent een
mengbloed en je hebt eigenlijk geen
vaderland en geen echt moederland,
maar je hebt wel elkaar, je hebt jezelf.
Dat was het houvast dat hij ze wilde
geven. Je bent niet alleen, en dat was ook
zo. Wees trots op je identiteit.
Bovendien, je wilt je nakomelingen toch
wat meegeven, veeg jezelf dan niet van
tafel, maar wees trots op wat je bent. Ik
denk dat het nu niet meer zo speelt, het
is nu een heel andere tijd.'
Wat zou je nog graag willen doen?
'Aan zee wonen - maar niet in
Nederland - ik hou van de zee. Ik vind
de zee rustgevend, mooi om naar te kij
ken en het verveelt nooit. Wat ik echt
zou willen in mijn leven, zou ik niet
weten. Want ik heb alles al gehad, ten
minste, dat idee heb ik. Ik heb een hele
leuke jeugd gehad, fantastische ouders,
omringd geweest door interessante men
sen en leuke dingen. En nou ook, rede
lijk gezond, leuke kinderen en een
schattig kleinkind.'
Als je nu terugkijkt, wat is jou belangrijk
ste bijdrage geweest aan Moesson?
'Dat ik het draaiende heb kunnen hou
den. Mijn moeder heeft heel lang
gezocht naar een opvolger voor haar en
na Ralph Boekholt was er echt niemand.
Ik ben altijd een beetje bang dat het
kwetsend over komt, maar voor mijn
ouders was Moesson vaker een last dan
een lust. Je moest het altijd maar draai
ende kunnen houden, ook als het bijna
niet meer ging. Daarom wilde ik het al
helemaal niet. Als ik iets deed, dan was
dat voor mijn vader en moeder, in min
dere mate voor mezelf of voor de
Indische gemeenschap. Ik voelde me
daar niet genoeg bij betrokken.'
Ten slotte, is er nog iets watje aan de lezers
zou willen meegeven?
'Zoek jezelf, blijf jezelf en wees trots op
jezelf.'
47 ste jaargang - nummer 10 - april 2003
23
