houding, een soort gewilligheid. Na
een bepaalde scène leken mensen te
denken: Ja leuk, en wat nu? Nu krij
gen we een heel ander applaus; heel
enthousiast. We doen ook nog een
soort toegift op het eind. Mensen
willen echt een leuke avond hebben.'
Ad renaline
Om helemaal open het toneel op te
gaan, is het belangrijk alle gebeurte
nissen van de dag van je af te schud
den. Daar heeft Widdershoven haar
trucjes voor. Lachend windt ze een
speelgoednon op die over tafel schui
felt en met giftige ogen blauwe blik
semflitsen spuwt. 'Als ik boos ben op
iemand, gebruik ik die non. Het was
een grappig cadeautje van
Annemieke (V/d Veer, zij speelt zus
ter Margaretha, SvR.).' Dan laat ze
een bamboe don't worry doosje zien
met anderhalve centimeter kleine
poppetjes van gekleurde wol erin,
ook een cadeautje. 'Als ik wil dat de
voorstelling heel goed verloopt omdat
er een producer in de zaal zit, dan
vraag ik dat aan zo'n popje.' Met
opgetrokken schouders houdt ze een
strooien popje vast, brengt het naar
haar gezicht en fluistert hardop haar
wens. 'Of als ik wil dat iemand die
ziek is snel beter wordt, of dat mijn
auto het nog steeds doet als ik na een
voorstelling naar huis wil rijden. Ik
haal echt kracht uit die poppetjes.'
Als een voorstelling eenmaal is afge
lopen duurt het ongeveer een uur
voordat de adrenaline, de kick van de
voorstelling, weg is. 'Ik kan in dat
uur heel goed autorijden, vind het
ook fijn om even bij te komen. Op
het podium heb je constant mensen
