ouders hebben doorgemaakt.
Bovendien kun je van niemand ver
wachten dat hij of zij perfect is.
Verder heb ik überhaupt weinig
behoefte om me tegen iemand af te
zetten, daarvoor hou ik te veel van
mensen. Misschien wel juist door
hun tekortkomingen. Ik vind ze inte
ressant en ik hoop dat dat vooral
blijkt uit mijn boeken: mijn interesse
voor verhoudingen tussen mensen,
met name van verschillende culturele
achtergronden. Zoals in het verhaal
tje over tante Nonny en de dief die
ompong krijgt! Zogenoemde multi
culturele vraagstukken zijn er sinds
de jaren zeventig alleen maar actueler
op geworden.'
Vroeger dacht ik: later wordt het leuk
maar later denk ik: vroeger was het
leuker
'Of Indisch samen kan gaan met
gelukkig zijn? Als je het goed aan
pakt, kun je juist heel gelukkig zijn. Je
hebt de mogelijkheid te kiezen uit het
beste van wat je hebt meegekregen.
Ieder mens heeft er recht op te bepa
len welke normen en waarden voor
hem of haar belangrijk zijn. Als je dat
kunt, dan ben je toch de gelukkigste
persoon op aarde? Maar er is wel
moed voor nodig. Om kritisch te kij
ken naar wat je ouders en omgeving
je hebben meegegeven, en naar
jezelf. Door het koloniale verleden
hebben veel Indische mensen van de
eerste en tweede generatie tegenstrij
dige normen en waarden meegekre
gen. Daar zul je toch mee in het
reine moeten zien te komen. Aan de
andere kant, als je jezelf wilt leren
kennen, moet je het belang van een
Indische opvoeding ook weer niet
overdrijven. Je wilt je natuurlijk
bewust worden van waaruit je ouders
je hebben opgevoed. Ik hoop dat ik
met mijn werk anderen gestimuleerd
heb om te proberen - zoals de onder
titel van Thuis luidt - het onzichtbare
zichtbaar te maken.'
Tk had een baby,! hij was mijn zoon!
ik heb een zoon! hij was mijn baby ooit'
'Mijn zoon Kaja behoort tot de
derde generatie. Hij en zijn hele
generatie gaan veel ontspannener
met hun achtergrond om. Dat wil
overigens niet zeggen dat ze er min
der mee bezig zijn. Je ziet namelijk
wel dat ze andere gemengdbloedigen
opzoeken en zich op hun gemak voe
len met elkaar. Het klikt. Dat is toch
prachtig? Het gaat niet om het
Indisch zijn, het gaat om het besef
gemengd te zijn en dat als normaal te
ervaren.'
'Mijn hoofd wordt leeg. Straks, als ik
tachtig ben! ligt er niets meer in de
kamer van mijn vroeger'
'Ik denk dat het helemaal niet het
punt is of de Indische cultuur behou
den blijft. Stel, dat een cultuur geen
recht van bestaan meer heeft, waar
om zou die dan behouden moeten
blijven? Een cultuur, ook de
Indische, is per definitie dynamisch,
niet statisch. We moeten leren van
het verleden. De Nederlandse cul
tuur is onmiskenbaar veranderd
onder invloed van de Indische
migranten, in positieve zin. Maar er
zijn een heleboel onaangename din
gen die nog over zijn gebleven uit de
koloniale tijd. Wees blij als die er str
aks niet meer zijn! Wat ik mooi vind,
is dat Indische mensen zich niet
meer schamen voor hun achter
grond. En koesteren wat ze geleerd
hebben van hun geschiedenis.'
Op pagina 19 van dit nummer
opent Marion Bloem een
nieuwe column. Alle geciteerde
fragmenten zijn overgenomen
uit Thuis door Marion Bloem,
een gebonden en rijk geïllus
treerde uitgave van De Fontein,
ISBN: 90 261 1819 8,
prijs: 29,90
47 ste jaargang - nummer 12 - juni 2003
