Een oude sinjo
jr 1 zo lang had ik iets
yvan me willen laten
horen, maar het leek
wel of de maalstroom van gebeurte
nissen, die ons zo genadeloos uit
elkaar heeft gerukt, mij steeds sneller
met zich meesleurde. Nu ben ik ein
delijk op een punt aangekomen waar
op ik rustig terug kan kijken naar wat
er eigenlijk is gebeurd en mij kan
afvragen waarom het zo moest lopen.
Die rust was kortgeleden ver te zoe
ken. Ik kreeg toevallig wat vroegere
foto's van je onder ogen: ondergelo
pen rijstvelden met een span water
buffels voor een bemande ploeg en
ranke palmen op de achtergrond, als
filigraan afstekend tegen een wazige
lucht, die zich als een ijle sluier over
de flanken van een vulkaan in ruste
plooide; vrouwen die tot over hun
knieën in het woelige water van een
bruisende rivier stonden, met hun
sarongs tot onder de oksels geknoopt
en die hun was op de platte rotsste
nen langs de oever schoon sloegen,
zoals dat bij sommige volkeren nog
steeds gebeurt. Toen ik die beelden
zag, gebeurde er iets in me. Een
onbeschrijflijk gevoel doorstroomde
mij. Het was alsof een beest dat lang
binnen in me opgesloten had geze
ten, losbrak en zoet gif door mijn
aderen verspreidde. Als een vloedgolf
kwam er een stroom van herinnerin
gen los, die bezit nam van mijn
gedachten, waardoor ik aan niets
anders meer kon denken.
Ik was weer terug bij jou, lief Indië
(want zo leef je nog in mijn gedach
ten voort) en wij waren weer jong.
Wat hebben wij samen toch een
mooie jeugd gehad! Weet je nog die
fantastische tuin in Wlingi? Met die
ontelbare vruchtbomen, van elke
soort één, waarin de sawahreigers
hun nesten bouwden en waar ik zo
vaak jonge, uit hun nest gevallen
vogels weer op hun plaats probeerde
te brengen? En achter in de tuin die
geheimzinnige sloot, die vanachter
een donkerbegroeide muur schijn
baar uit het niets tevoorschijn kwam,
zo nu en dan vreemde en opwinden
de voorwerpen met zich meevoerde,
om vervolgens aan het andere einde
weer net zo raadselachtig te verdwij
nen? Die min zal voor mij altijd een
verloren paradijs blijven.
En Eva dan, hoor ik je zeggen. Dat
weet je best: je hebt me mijn eerste,
grote liefde geschonken in de per
soon van Amy. Knap, donker, lief en
hartstochtelijk als ze was, zie ik haar
altijd voor me als ik aan jou denk.
Hoe kon ze zo houden van dat verle
gen, brildragende jongetje, dat bij de
eerste kus nog niet eens wist dat je
die niet op de wang moest geven,
moessQn
22
