naam: Emile Ratelband
geboren: Arnhem,
11 maart 1949
beroep: entertrainer
denten aan de TU in Delft. De vraag
was: hoe bouw je een imago op?
Antwoord: daar is geen controle op.
Kijk maar naar Ahold. Tegen dat
bedrijf keken we een half jaar geleden
nog heel anders aan.
Dezelfde dag nog de Erasmus uni
versiteit in Rotterdam bezocht. Op 6
juli gaan we met een handelsmissie
naar Korea, samen met Guus
Hiddink. Het lijkt me geweldig om
met seminars bij grote bedrijven in
Korea te bereiken wat Hiddink er
met het voetbal voor elkaar gekregen
heeft. De economische boom begint
daar nu.
's Avonds met mijn Ome K gegeten,
de broer van mama en de laatste der
Mohikanen. Ome K is 86, maar hij
heeft gegeten als een houthakker. En
een verhalen dat ie kan vertellen over
Indië! Mijn nicht Janine was er ook
bij. Om half drie naar bed.
Half vijf opgestaan. Naar
Klazinaveen. Eén keer in de week
krijg ik daar training in karate en
aikido. Anderhalf uur heen, anderhalf
uur daar en anderhalf uur terug. De
andere ochtenden train ik zelf thuis:
Tai Chi en Chi Qong. Vervolgens in
Nieuwegein examen gedaan voor
mijn vaarbewijs. Gezakt. Eigen stom
me schuld! Me niet goed voorbereid.
Aan het eind van de middag heb ik
mevrouw Schroder bezocht in
Amsterdam. Dat zit zo. De man van
mevrouw Schroder heeft mij gebeld
door tussenkomst van het tijdschrift
Privé. 'Ik ken Emile,' had hij tegen
Privé gezegd, maar toen ik 'm aan de
lijn kreeg, bleek dat hij me van televi
sie kende! 'Mijn vrouw ligt in een
verpleeghuis', vertelde hij me. 'Ze is
89, en ik zou het zo leuk vinden als u
haar een kaartje stuurt, mijnheer
Ratelband.'
'Weet je wat,' zei ik, 'ik ga vanmiddag
wel even bij haar langs.' Dat heb ik
dus gedaan.
's Avonds gegeten met meneer Bush.
Na Saddam was Bush aan de beurt.
Tjakkaa! Maar dit is een andere
meneer Bush. Ik ga hem helpen een
wereldwijd patent te krijgen op een
vorm van brandpreventie. Om twee
uur 's nachts thuis gekomen.
Donderdag 24 april
Administratie gedaan. Geen zak aan.
En me voorbereid op een seminar in
Brussel. Ik heb 'm gelijktijdig in het
Nederlands, Frans en Engels gegeven
voor een grote multinational. Verder
moest ik teksten schrijven voor mijn
Koreaanse website, mijn boot opha
len en mijn Corvette uit 1958 kwam
terug uit reparatie, 's Avonds koop
avond, dan zijn mijn winkels open en
dan ga ik daar altijd langs. Ten slotte
laat ik mijn gezicht altijd zien in de
discotheek van mij en mijn zoon
Rolls.
Een dag van bezinning. Van 's mor
gens tot 's avonds bij Jomanda in
Ravensbos in Limburg geweest. Wat
moet ik nu doen na de dood van
mama? En wat kunnen Jomanda en
Ratelband betekenen in deze steeds
onzeker wordende wereld: terroris
me, Amerikaanse agressie, SARS-
epidemie, een samengaand Europa
ten koste van Nederland, de
Nederlandse regering die maar niet
gevormd wil worden.
We hebben gebeden en kaarsen
gebrand voor geliefden aan gene
zijde. En Jomanda heeft bloemen op
het graf van mama gelegd: witte
rozen en aronskelken. Dat vind ik
heel lief van haar. Ze heeft doorge
kregen dat alles goed is met mama en
dat ze blij is dat we haar begrafenis
goed geregeld hadden.
Wat is het leukste geweest van de
afgelopen week? Dat was toch wel
mijn dinertje met ome K. De enige
die is overgebleven van zijn generatie.
Wij, de kinderen, zijn inmiddels over
de vijftig. Toen we mama naar haar
laatste rustplaats brachten, ging het
nog door me heen: wij zijn de
volgende.
Woensdag 23 april
47 ste jaargang - nummer 12 - juni 2003
Vrijdag 25 april
