Indisch angelegen'
Misschien was ik iets te jong
om Ems te spelen
film vonden die verplichte kost op
scholen moest worden.'
Impact
'Eigenlijk is het een periode geweest
die ik lang heb laten liggen. Ik vond
het zo'n moeilijk project en zo lastig
om er iets over te zeggen. Het heeft
gewoon veel indruk op me gemaakt.
Je bent een heel jaar met die film
bezig, je zit maandenlang met opna
mes, je beleeft die jappenkampen, de
hypocrisie van de Nederlanders, de
gedwongen hoereerders; het was echt
een moeizame tijd. Op de set waren
spanningen tussen acteurs en de
regisseur, acteurs onderling, het per
soneel, acteurs en personeel. Veel
teksten werden in Indonesië her
schreven en bovendien was het vre
selijk warm. Ik weet nog dat ik na het
filmen in de spiegel keek en mezelf
niet meer herkende. Er was iets in
mijn ogen dat ik nooit eerder had
gezien.'
'En ja, misschien was ik tijdens de
opnamen wel iets te jong om Ems te
spelen. Eigenlijk voel ik er nu veel
meer voor dan toen. Toen werd ik
gedwongen me erin te verdiepen ter
wijl ik er nog niet met mijn hele
wezen in zat. Ik móest boeken lezen,
ik móest gesprekken met kampover
levenden hebben, maar ik kon me
haast geen voorstelling maken van
wat er allemaal was gebeurd. Ik was
23 jaar en had een heel springerig
karakter, terwijl ik Ems juist heel
ingetogen moest spelen, zeg maar
gerust verstild. Dan moest ik bijvoor
beeld een hapje eten nemen, de lepel
heel rustig en beheerst opnemen, om
het dan halverwege terug te leggen.
Dat zou dan heel veel zeggen over
Ems' karakter.'
Amerika
'Vlak nadat Gordel van smaragd afge
lopen was, wilde ik per se naar
Amerika. Iedereen zei: "Jij moet naar
Amerika", dus het schoot bij mij een
beetje door. Toen ik de kans kreeg
om naar New York te gaan, greep ik
hem. Ik had het romantische idee om
in mijn eentje door die stad te lopen
en dan te fotograferen, interessante
mensen te ontmoeten en te studeren.
Nu kom ik er een beetje op terug
omdat ik zie dat Amerika niet ideaal
is, maar ik was toentertijd zo nieuws
gierig, zo benieuwd.'
'In de Nederlandse filmwereld werd
het absoluut niet gewaardeerd dat ik
naar de VS ging. Het was ook super
moeilijk om, toen ik weer terug
kwam, aan de slag te gaan. Ik voelde
me te gast in mijn eigen stad, echt
een beetje ontheemd. Soms kon ik
daar in paniek over raken en ik heb
erg hard moeten werken om mijn
zelfvertrouwen weer te herwinnen.'
Soap en schnabbels
Toch kreeg De la Bretonière in 1999
een rol in de Nederlandse film The
Delivery. Hierna volgden vooral
reclamewerk, televisiecommercials en
modellenwerk. De la Bretonière: 'Het
is allemaal leuk. De commercial voor
Zwitserleven was bijvoorbeeld super.
Je moet je voorstellen, het is kerst en
jij vliegt naar de zon met een leuke
crew en fotograaf. Dat is geweldig.
Daarna kwamen Goudkust en Costal,
dat wilde ik ook proberen. Het is me
goed bevallen, en als er ooit weer een
dergelijke rol op mijn pad zou
komen, zou ik het zeker serieus over
wegen.'
Na de soaps volgde een halfjaar
durende romance, maar dan in
Caribische vorm; Romeo n Juliettea
Caribean Xperienz van Cosmic
Theater. De la Bretonière speelde
een Antilliaanse Juliette, Romeo was
een Creoolse Surinamer, er was hip
hop en R B muziek en het geheel
werd ook wel 'een feestje' genoemd.
De la Bretonière: 'Cosmic viel veel
minder zwaar. Het is een licht stuk,
een echte show. Totaal anders dan
Gordel van smaragd. De regisseurs
zijn ook heel anders. In deze rol
moest ik expressief zijn, Ems was
juist heel ingetogen.'
De la Bretonière zit momenteel 'tus
sen twee stukken in'. 'Ik ben de enige
actrice in Nederland bij wie alles
andersom is gegaan; eerst een grote
film en daarna soap. Een ratjetoe, dat
ben ik. Sommigen vinden het
vreemd, anderen vinden me een ver
raadster omdat ik soap ben gaan
doen, maar dat schud ik van me af.
Ik probeer negativiteit zoveel moge
lijk te ontwijken. Ik maak het altijd
leuk, maakt niet uit wat ik doe. Het
liefst zou ik weer het theater ingaan.
Om bijvoorbeeld nog een keer Ems
te spelen, met alle bagage die ik nu
heb. Zolang ik op mijn sterfbed maar
kan denken; de dromen die ik heb
gehad, heb ik tenminste geprobeerd
na te streven.'
48 ste jaargang - nummer 2 - augustus 2003
9
