Campagnefuiven op de si
Het begin van de campagne in de suiker wordt ingeluid
met een selametan voor het Indonesische personeel.
Het personeel in de fabriek heeft nadat het laatste
suikerriet vermalen is al de machinerieën en pijpen
uit elkaar gehaald voor de schoonmaak en het weer
gereed gemaakt voor de komende campagne.
door Louis Pauselius
Als dat voor elkaar is begint het feest
door één lorrie met riet te ontladen
en het op de carrier te lossen om het
door de molens heen te persen. De
dames en heren en de uitgenodigde
Indonesische regeringsambtenaren
zoals de regent of wedana, nemen
elk een rietstengel en gooien die dan
op de carrier. Het is een symbolische
handeling om het seizoen in te
luiden. Binnen de fabriek wordt
daarna een uitgebreide selametan
gehouden waarbij iedere werker
aanzit. Alles wordt opgeluisterd met
een gamelan orkest, dat 48 uur aan
één stuk wayang kulit voorstellingen
geeft buiten op het fabrieksterrein
voor de omringende desabewoners.
Op suikerfabriek Pesantren in Kediri
zaten of stonden de stafemployees
en de hoofdmandoers in een lering
om een klein gamelan orkest waar
een bekoorlijke Javaanse danseres
haar dansen uitvoerde. Dit alles ging
gepaard met een hoop Papegaai
jenever, een soort spiritus die tot
drank was gepromoveerd en waarbij
de glazen van mond tot mond
gingen. Onze chemisch en technisch
adviseur meneer Delfgouw die ons
had opgeleid tot suiker chemiker,
vond het belangrijk dat wij dit mee
maakten. Hij wist wat ons groentjes
te wachten stond, maar wij niet.
De danseres kwam al wiebelende
op meneer Delfgouw af, gooide haar
slendang om zijn hals en begon
geknield in het Javaans te zingen.
Toen zij ophield, trok zij hem met
de slendang naar de dansvloer, bood
hem een glas (niet een glaasje!)
van die brandende jenever aan en
daarna begonnen zij en nog enkele
mandoers te tandakken. Na afloop
duwde hij wat geld in haar bh en
kwam de danseres op mijn vriend
Ben van der Geugten af. Ben luister
de naar het gezang, keek wezenloos
voor zich uit en toen hij niets deed
werd hij naar het midden van de
kring getrokken, kreeg een glas van
dat bocht te drinken en moest mee
tandakken. Nadat de muziek stopte,
ging hij terug naar zijn plaats, maar
daar begon hetzelfde ritueel
opnieuw. Ben zei en deed niets en
werd nog een keer naar het midden
van de dansvloer getrokken.
Daar kreeg hij ook een nieuw glas.
Intussen was Ben behoorlijk zat en
toen hij voor de derde keer werd
bezongen, gooide hij de slendang van
zich af en rende naar een muur, waar
hij alles uit kotste. Wij hebben hem
weg moeten dragen, zo zat was hij
Later hoorden wij dat de danseres
je al zingende vroeg of je met haar
wilde dansen. Reageerde je niet, dan
betekende dat, dat je haar verzoek
inwilligde. Wilde je er vanaf komen
dan moest jij je los kopen door geld in
haar bh te stoppen. Gelukkig zijn wij
niet teruggegaan naar de selamatan,
want in dat geval zouden wij allemaal
dronken naar huis zijn gegaan.
De campagnefuif voor het stafperso
neel werd apart gehouden, meestal
in een soos die zich bij de meeste
suikerfabrieken op het fabrieksterrein
bevond. Op suikerfabriek Meritjan in
Kediri hadden we geen sociëteit en de
administrateur besloot het gewoon op
de overdekte ruimte voor het kantoor
te houden. Iedere employé mocht
twee gasten uitnodigen.
De administrateurs van omliggende
fabrieken en de staf van het hoofd
kantoor in Soerabaja zouden ook
van de partij zijn. De vloer werd
moessQn
20
