uitgebreid met ampasbalen waarop
triplex was geplaatst als vloer.
Eromheen werd een gedek pagger
geplaatst om de nontonners uit de
kampong weg te houden.
Administrateur Doyer was op de
hoogte van mijn artistieke talenten
en gaf mij de taak om het feest en
het decor te verzorgen. Het eten en
de bar met bediening zouden van
Restaurant Hellendoorn uit
Soerabaja komen. De boekhouder
van het hoofdkantoor contracteerde
de band van Micky Wijt. Toen ik
hem vroeg of hij ook een versterker
en grammofoon kon verzorgen om
de pauzes te vullen, zei hij: 'Onzin,
ik zal Didi Patirane vragen om met
zijn band te komen.' Ik besloot de
hele ruimte om te toveren in een
achterbuurt van Amsterdam door de
muren te beschilderen met bakste
nen en opschriften als de bar
van 'Rode Sien' en muziek van
'Jan Janus and his Knetterkonts'.
Poel Anthonijsz en Herry Lincklaen
Westenberg hielpen hard mee met het
beschilderen van de muren. De kleur
van de verlichting werd warm
gehouden en meneer Doyer vond
dat de rode en oranje tl-buizen voor
een achterbuurt atmosfeer zorgden.
Mevrouw Doyer en de dames maak
ten de feesthoedjes voor de gasten.
Alleen het kantoor waar het eten werd
opgediend werd versierd met slingers.
Ik denk dat de gasten nog nooit
eerder zo'n uniek gedecoreerd feest
hadden meegemaakt. De sfeer was
fantastisch en het eten van
Hellendoorn om de tong te strelen.
Aan de bar waar alles gratis was, werd
flink gedronken. De muziek bestond
hoofdzakelijk uit rock and rollnum-
mers, soms aangevuld met mambo's
zoals Mambo Italyano (die toen zo
populair was)Micky met zijn
enerverende boogie-woogie en Didi
Patirane met zijn elektrische gitaar
muziek zorgden ervoor dat iedereen
ging hossen en jiven. Eigenlijk zou
het feest tot één uur 's nachts duren,
maar de baas vond het te geslaagd
om zo vroeg te beëindigen. 'Zeg aan
Micky Wijt dat ik hem dubbel betaal
per uur als hij blijft.' Ik praatte er met
Micky over en hij kwam met dit
voorstel: 'Zolang jullie blijven dansen
blijf ik spelen.' De ouderen gingen
eerder naar huis, zat of uitgeput,
maar wij jongeren bleven dansen tot
de zon bijna opkwam en Micky het
eindelijk opgaf. Er hing een unieke
sfeer en we waren het er allemaal
over eens dat het een knalfuif was
die we nooit zouden vergeten.
48 ste jaargang - nummer 3 - september 2003 21
