haald worden. Niet alleen de creatie
ve, maar ook de financiële, promo
tionele en organisatorische kant van
het verhaal; het bedenken en uitvoe
ren van muziek en media. Ik had vele
ideeën in mijn hoofd, maar hoe
moest ik dat toch zakelijk regelen?
Nu, met TAM A PERSONAL
SOUND]BV kan ik deze ideeën
uitvoeren.'
Maar het bloed kruipt toch waar het
niet gaan kan; inmiddels treedt
Tamara alweer met vier verschillende
bands op.
Tamara: 'Met mijn eigen band spelen
we pop met een serieus jazz-karakter
en heerlijke Latin klanken er door
heen. Met de Bigband The Jack
Million Band spelen we onder
andere liedjes uit de oude tijd zoals
die van Glenn Miller. We zijn pas
terug van een tour in Amerika waar
we de geboorteplaats van Glenn
Miller hebben aangedaan; Clarinda
in de staat Iowa.
Komend half jaar zing ik in de
Droomband waar educatie en plezier
voorop staat, bedoeld voor basis
scholen. En voor de afwisseling zing
ik in het hobbybandje Broodnodig.
We brengen nummers van Herman
Brood, dus dat is lekker raggen.'
'Ik vind het geweldig dat mijn fans
gebleven zijn. Ik heb een fanclub
van zo'n 40 leden. Begin dit jaar
regelde ik een TAM-fanclubdag,
om ze te bedanken dat ze mij zo
trouw zijn gebleven. Momenteel ben
ik met veel projecten tegelijk bezig.
Het kost veel energie om alles aan
te laten slaan, maar ik vind het nu
eenmaal leuk om veel verschillende
dingen uit te proberen'
Sneeuw happen
Tamara belt Opa Hoekwater om
hem te vragen naar de komst naar
Nederland. Opa vertelt honderduit
en een half uurtje later belt hij zelfs
nog even terug. Het gezin kwam
een dag voor kerst 1957 aan in
Amsterdam met de MS Oranje.
Daarna zijn zij in een pension in
Valkenburg ondergebracht.
Op 1 januari zag de familie
Hoekwater voor het eerst sneeuw.
De kleine Dolf, de vader van
Tamara, rende naar buiten om
f5
van de sneeuw te happen. Nu wonen
de grootouders van Tamara in
Eindhoven, waar opa lange tijd in de
bedrijfsbeveiliging van Philips heeft
gewerkt. Opa en kleindochter hebben
goed contact met elkaar. Op de
bruiloft van Tamara heeft haar opa
nog voor alle gasten Indisch gekookt!
Hoe kijkt Tamara eigenlijk tegen haar
Indische achtergrond aan?
Tamara: 'Ik realiseer me nu dat ik op
school niet werd geaccepteerd van
wege m'n Indische afkomst. De
confrontatie met mijzelf kwam iedere
keer wanneer ik in de spiegel keek.
Vroeger zat ik vaak met mijzelf in de
knoop. Ik was op zoek naar 'wie ben
ik'. Mijn Indische familie had ook
zo'n andere mentaliteit dan mijn
Nederlandse familie.'
Respect
Op 25 maart stapte Tamara in
Maastricht in het huwelijksbootje
met Björn Stenvers. Op haar huwe
lijksreis maakte zij voor het eerst van
haar leven kennis met Indonesië.
Ze bezocht Java, Bali, Lombok en
de Gili-eilanden.
Tamara: 'Tijdens mijn huwelijksreis
hebben we in Jakarta de wijk bezocht
waar mijn opa en oma ooit woon
den. Toen ik klein was, vertelde
mijn oma vele mooie verhalen over
hun leven in Indonesië. Toen ik
eenmaal daar was, kon ik me
moeilijk een voorstelling maken van
hoe mijn grootouders daar gewoond
hebben, omdat alles in Jakarta zo
verschrikkelijk is veranderd.
Tijdens het rondtrekken door
Indonesië heb ik nog meer respect
gekregen voor mijn grootouders en
ben rustiger geworden.
Nog meer respect, omdat zij Indië,
hun thuis, hebben moeten verlaten.
Dat zij wekenlang op een boot
zaten zonder warme kleding, terwijl
ik "even" met het vliegtuig naar
Indonesië reis.
Rustiger, omdat ik nu niet meer de
drang heb te bewijzen dat ik een
Hollandse ben. Ik ben niet alleen
gek op aardappels, maar ook op de
daging smoor van Oma Hoekwater.
En zoals mijn moeder Nora al jaren
geleden voorspelde, ben ik nu trots
op mijn twee culturen!'
www.tamara-hoekwater.nl
29
8
8
8
48 ste jaargang - nummer 3 - september 2003
