Je kunt niet alles hebben
PQIKRIE'S
PERIKELEN
Als in het najaar de wind droefgeestig door de bomen
kreunt en de vallende dorre bladeren net zo gerimpeld
zijn als je eigen vel, word je als bejaarde wel eens overmand
door een gevoel van neerslachtigheid. Dat is niet iets
om ongerust over te zijn, dat hoort gewoon bij het ouder
worden in een koud land.
Maar als er tegelijkertijd een beetje
teveel te doen is over allochtonen,
wordt het wat anders. Dan kan je
het onaangename gevoel bekruipen,
dat er wel erg veel mensen besmet
zijn met het superieuriteitsvirus:
alleen wat eigen is deugt, de rest
niet. Dan moet je oppassen dat je
van de weeromstuit geen last krijgt
van lange tenen.
Toch wel zielig
Dat kan bijvoorbeeld als je op zo'n
cruciaal moment een artikel tegen
komt waarin iemand als Anneke
Grönloh dermate grof wordt
gehekeld, dat het lijkt of ze de
auteur iets verschrikkelijks heeft
aangedaan; en die verdenking onge
grond blijkt, als de auteur afsluit
met de sarcastische opmerking dat
ze het toch wel zielig vond, dat
Anneke als 'halfbloedje' zo werd
gediscrimineerd. Dan weet je waar
de schoen wringt en is het je duide
lijk dat de auteur niet lijkt te besef
fen dat het gesproken en geschreven
(valse) woord hard aan kan komen
en lang kan doorsudderen. Maar je
moet schoorvoetend toegeven dat je
zelf ook wel eens last hebt of hebt
gehad van het superieuriteitsvirus,
want dat virus is net als de pest, het
discrimineert niet.
Weet je nog
Weet je nog dat het Solose zwem
bad Tirtomojo alleen op de weke
lijkse onderhoudsdag toegankelijk
was voor alle landaarden? En dat je
dan met je vriendjes wegbleef,
omdat het water dan vervuild was
en je over de hoofden van de inlan
ders kon lopen. En weet je ook nog
hoe je met je maten van de Gadja
Merah een koekje van eigen deeg
kreeg toen na het vrijmaken van
de Radja Wells bij Pendopo geen
gebruik mocht worden gemaakt van
het zwembad van de oliemaatschap
pij. Een verbod dat niet gold voor
de aflossende IvL-eenheid. Kun je
er nu om lachen dat het meisje
waarmee je ging te horen kreeg
dat je al getrouwd was en dit door
de legeraalmoezenier van de
Limburgse Jagers werd weerlegd?
Deze aal was echter tegen een
huwelijk vanwege het verschil in
cultuur, temperament, et cetera.
Vind je het daarom zonde dat hij je
50-jarig huwelijksfeest niet heeft
mogen meemaken? En spijt het je
ook dat je toevallig kon horen hoe
een collegaonderofficier van de Staf
1 e Legerkorps reageerde toen een
Indische luitenant in service dress
passeerde. Zijn 'moet je kijken, kort
geleden liep hij nog op blote poten',
prikte net zo hard als het uitbundige
gelach van je andere collega's.
Kun je je ook nog herinneren dat
de verstandhouding met een kennis
sterk vertroebeld werd, omdat hij
zich afvroeg hoe een andere kennis,
die getrouwd was met een donkere
Indische, aan zo'n baboe was blijven
hangen? Er is wel meer van dat
fraais blijven doorsudderen, maar je
bent blij dat er ook veel positiefs
tussen zit. Zoals de waarderende
woorden van een Indië-veteraan
over ons oude leger: 'Als het te heet
werd, riepen we de jongens van het
KNIL erbij, die doken met het mes
tussen de tanden de bush in.'
Klewang in plaats van mes was nóg
mooier geweest, maar je kunt niet
alles hebben.
moessQn
1
26
