rustiger willen zijn
sneakers. 'En dat doe ik ook wel hoor, morgen ga ik in een jurkje
naar de repetitie.'
Is je acteerwerk veranderd sinds je debuut in de komedie Hufters
en Hofdames?
'Dat was mijn allereerste film. Ik vond het wel spannend, had al
meteen vertrouwen in Eddy ook wat betreft de naaktscènes.
Vroeger was voor mij de buitenkant taboe. Ik maakte er geen pro
bleem van om in een t-shirt en joggingbroek op een gala te ver
schijnen. Het ging er toch om wie je bent, niet hoe je er uit ziet?
Nu weet ik wel beter. Tegenwoordig ben ik me ongelooflijk bewust
van mijn uiterlijk, ik kijk meer naar hoe mijn gezicht en lichaam
in beeld komen. Het maakt namelijk wél uit hoe je er als actrice
uitziet.'
Je was ook te zien als Masha in de ziekenhuisserie 24/7. Ook een
beetje een soapachtige serie. Hoe was het om daar aan mee te wer
ken?
'De serie gaf met betrekking tot acteren weinig voldoening. De rol
is te oppervlakkig om er een interessant personage van te maken.
Maar de groep mensen was vréselijk leuk. Er was zoveel chemie,
dat maakte het waanzinnig leuk om te doen. Voor de personage
Masha had ik een biografie geschreven: wat haar werk is, haar
hobby's, haar familie. Maar dat was duidelijk overbodig. De scripts
waren vrij laat klaar en we kregen elke week een nieuwe regis
seur, dus toen bleek het beter om open te staan voor veranderin
gen. Ik maakte het mezelf gewoon te moeilijk.'
moesson
Zitten er eigenlijk veel Indo's in de filmwereld?
'Dat zou ik het niet weten. Ik word in elk geval niet
gecast vanwege mijn oosterse uiterlijk. Mensen vragen
vaak pas na jaren of ik oosters bloed heb. Ik ken de actri
ce Annet Malherbe, en als we elkaar tegenkomen gaan
we direct met een zwaar Indisch accent praten, over eten
natuurlijk. Dat eten blijft iets geweldigs. Bij feestjes
komt iedereen aan met een pannetje eten en ook bij mij
thuis ligt de vriezer vol met lempers, van mijn tantes
gekregen.'
'Maar waar ik van Indische mensen echt niet tegen kan
is dat bescheidene, dat onderdanige haast. Ik ben erg
Nederlands want ik knal alles eruit wat ik denk. Bij mijn
familie thuis ben ik echt de grappenmaker. De zussen
van mijn moeder zijn zulke leuke tantes. Als zij horen
dat ik kom, beginnen ze al te giechelen. Ze giechelen zich
helemaal suf. Ze zijn zo intens lief, ik voel me als een vis in het
water bij mijn familie. Toen ik een keer terugkwam uit Thailand,
stonden mijn ouders met een schort voor een Thaise maaltijd te
bereiden, dan breekt toch je hart!'
Wat wil je nu graag bereiken, heb je een droomrol?
'Een droomrol bestaat eigenlijk niet, want je wilt altijd beter wor
den. Toen ik in '99 het Gouden Kalf won, was ik erg blij, maar ik
stond ook snel terug in de realiteit. Als je iets niet hebt wil je het,
en als je het hebt, besef je dat het mooi is, maar dat het ook maar
een prijs is. Dan realiseer je je dat iedereen in het leven naar het
zelfde streeft: geluk.'
Heb je dan nooit ergens spijt van?
'Soms heb ik spijt van dingen die ik gezegd hebt. Ik zeg alles wat
op mijn hart ligt en daar kwets je wel eens mensen mee. Wat dat
betreft ben ik echt Hollands. Maar ik heb nooit spijt gehad van een
rol. Dat heeft ook geen zin. Alles wat ik gedaan hebt, heb ik met
een reden gedaan.'
Over dit laatste onderwerp, spijt, rolt al snel de ene anekdote na
de andere over tafel. Uiteraard wisselen we leuke en minder
leuke ervaringen met mannen uit, vertellen sterke verhalen en
nemen nog een drankje, totdat we om zeven uur 's avonds beslui
ten iets te eten te halen bij het Indonesische restaurant in Nadja's
straat. Gado-gado en sayur lodeh, we zijn geen van allen zulke
vleeseters. O
