Toekomst
column Volgens Vilan van de Loo
Intiem met
Daniël Sahuleka
Xander op nummer i
Het is me een raadsel, waarom iedereen deze weken zo vrolijk is. Almaar
nieuwjaarskussen met goede wensen uitdelen; mij gaat dat slecht af. Zo
geruisloos mogelijk zet ik een stapje achteruit. Laat mij maar met rust in
januari, want ik moet nadenken over het jaar dat voorbij ging.
Waarschijnlijk deed ik er beter aan om blij vooruit te kijken naar de twaalf
nieuwe maanden die het jaar heeft, om te vullen met wensen, verlangens
en verwachtingen. Precies dat deprimeert me. Vooruit kijken is onzeker
heid, alle helderzienden ten spijt. In januari denk ik daarom terug. Aan het
verleden, waarbij zich nu 2003 heeft gevoegd. Liever leef ik temidden van
mijn herinneringen, denkend aan wat was en voorbij ging.
Soms kijk ik naar baby's in een kinderwagen. Ongevormde gezichten, zon
der uitdrukking, zonder eigenheid. Dat ligt onder een dekentje een baby te
zijn. Een enkele keer kijkt zo'n baby terug. Dan schrik ik. Hoe kan 't, dat een
klein mens van een paar maanden zo wetend kijkt, ik begrijp dat niet. Zo
peinzend, mij doorgrondend haast. De moeder houdt de kinderwagen stil
en wacht. Alsof het een plicht is, die er wel bij kan, naast al het voeden en
luiers verschonen en 's nachts wakker worden omdat de baby huilt. Ze is
uitgeput, de baby eist haar op. Ook een baby met de ogen van een oud
mens dat veel gezien heeft. Dat verwart me. Hoe kan het verleden terugke
ren in zo'n jong leven?
Daar denk ik over na, zeker in januari. Het is de maand waarin ik voor mijn
gemoedsrust Maria Dermoüt herlees. De wereld die ze toont, wat zou ik er
graag in willen wonen. Alles wat er gebeurt, is onafwendbaar en aan
vaardbaar. Daar is het verleden tenminste nooit voorbij gegaan.
In De tienduizend dingen ontmoet ik mevrouw van Kleyntjes. Ze heeft een
tuin en zij leeft met wat voorbij ging en bestaat. Er zijn drie meisjes, doch
tertjes van haar betovergrootvader, begraven maar niet weg. Maria
Dermoüt schrijft: 'De koeien van mevrouw van Kleyntjes werden in de heu
vels geweid, en de wilde hertjes kwamen er stilletjes grazen. De drie kleine
meisjes speelden daar wel, 's middags in de zon, als er niemand was; de
afgevallen rozebladen hadden weer overal in het rond gelegen! zei de koe
herder. "Laat ze maar," zei mevrouw van Kleyntjes. En soms, niet dikwijls,
zaten zij alle drie naast elkaar gehurkt op het strandje aan de binnenbaai
onder de plataan bomen, een eind van het huis af, om te kijken wat voor
horentjes aangespoeld waren. Zij krabbelden het zand wat weg (dat was
later duidelijk te zien), horentjes verstoppen zich wel - sst.
Alle mensen daar kende de drie meisjes, en keken uit of zij er waren. Zij
wilden de kinderen niet verjagen; zolang zij maar een andere kant opkeken
en deden alsof zij er niet waren, bleven zij rustig doorspelen, zeiden zij
altijd. Mevrouw van Kleyntjes had de drie meisjes nooit gezien, dat speet
haar wel.
Was zien nodig? Zolang zij zich herinneren kon, had zij over hen horen pra
ten; zij hoorden erbij, zij hadden een vaste plaats op haar tuin op het eiland
in de Molukken en ook in haar eigen leven.'
Precies dat is januari voor mij. Niet naar de toekomst hollen, maar weten
dat er een verleden is. Met een oudjaar erbij is mijn leven rijker geworden.
Ik tel de doden die erbij kwamen: die weg, een ander omdat hij het wilde,
iemand wiens tijd het opeens was. De herinneringen stapelen zich op en
eisen hun plaats, net zoals de meisjes van mevrouw van Kleyntjes een
vaste plaats op de tuin hadden. Ze blijven rustig doorspelen. Omdat ze er
thuis horen.
Eindelijk is het dan
zover, Edisonwinnaar
Daniël Sahuleka gaat
met de billen bloot. Na
lang aandringen van
zijn fans brengt Sahuleka een akoestisch album uit.
Op zijn tiende album gebruikt de Molukse zanger
geen band en geen ingewikkelde arrangementen.
Eerlijk is eerlijk, de combinatie van Sahuleka en
akoestische gitaar werkt erg goed. De nummers
klinken door de combinatie van stem en gitaar erg
kwetsbaar. De jazzy stem van Sahuleka maakt deze
cd tot de ideale zondagmiddag cd. Lekker op de
bank met een warme kop chocolademelk in je hand
en het intieme Colorfool op de achtergrond.
Veertien van de zestien nummers schreef Sahuleka
zelf. Verder bevat het album twee covers. De Carol
King klassiekers 'Tapestry' en 'Home again' brengen
het beste in Sahuleka's soulvolle stem naar boven.
Colorfool is warm, puur en kwetsbaar. Daniël
Sahuleka zoals we hem het liefste horen. 1
Colorfool van Daniël Sahuleka is nu verkrijgbaar bij
de platenzaak en te bestellen op de website van
Daniël Sahuleka. Meer informatie:
www.sahuleka.com of tel.: 035 - 526 83 76.
Xander de Buisonjé staat op nummer 1 van de
Belgische album top 50, alleen niet met zijn eigen
cd. Hij heeft voor Een nieuw begin, het debuutal
bum van Wim Soutaer, de winnaar van het
Belgische programma Idool (de Belgische Idols),
tien van de dertien nummers gecomponeerd. Het
album kwam vanuit het niets op nummer één
binnen van de Ultratop en was binnen een week
goud. Als bonustrack staat 'Afscheid' op de cd.
Met dit nummer scoorde Xander de Buisonjé met
zijn band Volumia! al een top 3 hit in de Benelux.
Er worden nu plannen gemaakt om een tour op
te zetten waarin zowel Wim als Xander optreden.
Tot en met eind maart touren Xander en band
nog langs de Nederlandse theaters. O
Meer informatie: www.xanderdebuisonje.nl
'De tienduizend dingen'
door Maria Dermoüt. in Verzameld werk.
Amsterdam: Ouerido 2001.
